Ο Παρασκευάς Τσουκαλάς γεννήθηκε το1896 στο Αϊβαλί της Μ. Ασίας και πέθανε στην Πτολεμαϊδα το 1985.Ο πατέρας του Χαράλαμπος ασκούσε το επάγγελμα του αγγειοπλάστη, επάγγελμα το οποίο συνέχισε και ο ίδιος, δεδομένου ότι, από 10 χρονών, βοηθούσε τον πατέρα του.
Τα γεγονότα όμως της εποχής δεν τον άφησαν ασυγκίνητο και εγκατέλειψε την οικογένειά του για να καταταγεί ως εθελοντής στον ελληνικό στρατό, με τη συγκατάθεση και την ευχή του ευπατρίδη πατέρα του Χαράλαμπου. ‘Έλαβε μέρος σε πολλές μάχες, όπου και ξεχώριζε για το θάρρος και την αγωνιστικότητά του.
Η μικρασιατική καταστροφή τον βρίσκει στρατιώτη ενώ, η οικογένειά του, με χίλιους δυο κινδύνους καταφεύγει στη Μυτιλήνη το 1922.
Μετά το τέλος του πολέμου και αφού ταλαιπωρήθηκε επί αρκετό χρόνο, καταφέρνει να συναντηθεί με την οικογένειά του και τη μνηστή του Ραλλού, την οποία και παντρεύεται.
Μετά από ένα χρόνο διαμονής , στηΓέρα Μυτιλήνης, ανοίγει εργαστήριο αγγειοπλαστικής (Μικιάνι), όπουσυχνά τον επισκέπτονταν ο γνωστός Ζωγράφος,«ΘΕΟΦΙΛΟΣ»
Το1924 μετακομίζουν στα Καϊλάρια (Πτολεμαϊδα), όπου είχαν εγκατασταθεί και άλλοι πρόσφυγες συγγενείς και φίλοι τους. Πέρα όμως από αυτό, σημαντικό ρόλο, να πεισθούν, έπαιξε και η πληροφορία έλλειψης αγγειοπλάστη στα Καϊλάρια, πράγμα που θα του έδινε την δυνατότητα να ασκήσει το οικογενειακό του επάγγελμα που κατείχε ΑΡΙΣΤΑ!
Για 2 χρόνια πειραματίζονταν για την εξεύρεση του κατάλληλου χώματος, που ήταν και το σημαντικότερο στοιχείο για την ποιότητα των αντικειμένων της δουλειάς του.
Τελικά κατάφερε να βρει το κόκκινο χώμα στη Δέβρη (Αναρράχη) και το άσπρο χώμα στο Ξινό νερό (Αμυνταίου).
Δούλεψε σκληρά και κατάφερε να έχει, σχεδόν μονοπωλιακά, ότι πήλινο σκεύος χρειάζονταν, την εποχή εκείνη, το κάθε νοικοκυριό ( κατσαρόλες, κιούπια, πιθάρια, στάμνες, πιάτα, γλάστρες και πολλά άλλα αντικείμενα, καλύπτοντας έτσι όλη τη γκάμα των αναγκών της γεωργοκτηνοτροφικής περιοχής Εορδαίας και όχι μόνο.
Συνεργάτες και βοηθοί του ητανησύζυγός του Ραλλού και τα τρία παιδιά του, Χαράλαμπος, Μαριάνθη και Στράτος.
Πρέπει να σημειώσουμε, για μια ακόμη φορά, την τεράστια Εθνικοκοινωνική προσφορά, της αγαπημένης του συζύγου, Ραλλούς ( αναφερθήκαμε σε παλαιότερο δημοσίευμά μας).
Πέρα από τη δουλειά του, ο Παρασκευάς Τσουκαλάς ήταν ένα κοινωνικό πρόσωπο με πολλούς φίλους και πολλά ενδιαφέροντα.
Τις ελεύθερες ώρες του, όσες υπήρχαν, τις περνούσε με παρέες ξεριζωμένων προσφύγων συζητώντας και αναπολώντας τις περιπέτειες και τους καημούς της αλησμόνητης πατρίδας.
‘Ήταν ένας άνθρωπος που διακρίνονταν για την εργατικότητά του, την εντιμότητά του, την γενναιοδωρία του, τη φιλοπατρία του και την βαθιά του Π1ΣΤΗΣτην ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ μας..
Στη φώτο μας ο αείμνηστος, Παρασκευάς και Αγγειοπλάστης με τη… Βούλα, που λέει και ο θυμόσοφος λαός μας, επιδεικνύει στους μικρούς μαθητές τα υλικά που χρησιμοποιεί και τον τρόπο εργασίας του.
