Στὴ μνήμη τοῦ Ὑπερόχου, μακαριστοῦ Παύλου! ἐπισκόπου Σισανίου καὶ Σιατίστης +14.1.2019
Κάποτε γνώρισα ἕνα κριάρι.
Εἶχε μεγαλοπρεπῆ ἐμφάνισι,
τὰ πνευματικὰ κέρατά του ἔλεγαν λόγια Θεοῦ.
Τὸ πλησίασα μὲ πολλὴ ἀγωνία,
ἤρεμα ἅρπαξα λίγα μαλλιὰ ἀπὸ πάνω του.
Ὕστερα ἔπεσε πάνω μου ἀνυπόφορος φόβος,
διότι ἀσύνετα τόλμησα τέτοιο τόλμημα.
Θέλετε, λοιπόν, νὰ ἀποκαλύψω ποιὸ εἶναι αὐτὸ τὸ κριάρι,
ποὺ εἶναι στολισμένο μὲ τόσο ὡραῖα χρώματα;
Αὐτὸς εἶναι ὁ σοφὸς καὶ πιστὸς Βασίλειος.
Αὐτὸς ποὺ ἐπεσκόπευσε στὴν ἐπαρχία τῆς Καππαδοκίας.
Αὐτὸς ὁ ὁποῖος στὴν πόλι τῆς Καισάρειας
ἔγραψε σὲ στῆλες σωτήρια δόγματα γιὰ ὅλη τὴν οἰκουμένη.
Ὁ Βασίλειος εἶναι πραγματικὰ θεμέλιο τῶν ἀρετῶν.
Εἶναι ἡ βίβλος τῶν ἐγκωμίων.
Εἶναι ὁ βίος τῶν θαυμάτων.
Αὐτὸς ποὺ βαδίζει μὲ τὰ πόδια, ἀλλὰ πετάει μὲ τὸ πνεῦμα.
Αὐτὸς ποὺ συγκατοικεῖ μὲ τοὺς ἀνθρώπους,
ἀλλὰ συνεχῶς βλέπει πρὸς τὸν οὐρανό.
Εἶναι τὸ πλῆκτρο τῆς πνευματικῆς κιθάρας,
φτιαγμένο ἀπὸ βήρυλλο.
Αὐτὸς εὔφρανε τὴν χορεία τῶν ἁγίων Ἀγγέλων.
Εἶναι ἀρνὶ ἀσφαλισμένο στὴ μάνδρα τῆς ζωῆς.
Αὐτὸς μὲ πόθο ἔκαμε ἅλμα
καὶ ἅρπαξε τὸ ἄνθος ἀπὸ τὴν κορυφὴ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.
Εἶναι τὸ παχνὶ τῶν δογμάτων.
Εἶναι ἡ γλῶσσα τοῦ λόγου.
Εἶναι τὸ βραβεῖο τῶν ὀρθῶν καὶ καλῶν λογισμῶν.
Βύθισε τὸν ἑαυτό του στὸν βυθὸ τῶν Γραφῶν.
Ἀπὸ κεῖ ἀνέσυρε τὸν Πολύτιμο Μαργαρίτη.
Εἶναι τὸ ὥριμο σταφύλι τῆς θεϊκῆς κληματσίδας,
ποὺ ἔλαβε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ θεϊκὴ γλυκύτητα.
Εἶναι μεμβράνη γραμμένη μὲ τὴν ἱερὴ σοφία,
αὐτὴ ποὺ σμιλέφτηκε μὲ θεϊκὰ γράμματα.
Εἶναι τὸ λαμπρὸ χωράφι τῆς οὐράνιας βασιλείας,
ποὺ ἔδωσε στὸν Θεὸ καρποὺς ἁγίους.
Εἶναι βουνὸ ὁλάνθιστο μυστικῆς τριανταφυλλιᾶς,
τοῦ ὁποίου τὸ ἄρωμα ἔφθασε ὡς τὸν οὐρανό.
Αὐτὸς ἔψαλλε στὴ γῆ εὐπρόσδεκτους ὕμνους
καὶ ἔλαβε στὸν οὐρανὸ στεφάνια πολύτιμα.
Αὐτὸς ἀντελήφθη τὴν χάρι.
καὶ διελάλησε σὰν τὸν Ἰώβ
τὴν δοξολογία γιὰ τὸν Σωτήρα.
Εἶπε, «Τὸ Πνεῦμα τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ μὲ ἔπλασε
καὶ μὲ διδάσκει ἡ πνοὴ τοῦ Παντοκράτορα» (Ἰώβ 33,4).
Διαβεβαίωσε, ὅτι ἐκήρυττε σὲ ὅλους
τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, μὲ Πνεῦμα Ἅγιο.
ὁσίου Ἐφραὶμ Σύρου Ἐγκώμιον εἰς τὸν Μέγαν Βασίλειον τ.7ος, σελ 338-340
μετάφρασι ἀρνιμα
