Η περίοδος των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς είναι γνωστό ότι είναι γεμάτη από “γευστικούς πειρασμούς” και χαρακτηρίζεται από τραπέζια με μεγαλύτερη ποικιλία και αφθονία από τις υπόλοιπες ημέρες. Το φαγητό και τα εορταστικά εδέσματα των Χριστουγέννων αποτελούν μέρος της διασκέδασης στις γιορτές, και δεν υπάρχει λόγος ώστε τα άτομα με διαβήτη να απέχουν πλήρως από τα συγκεκριμένα τρόφιμα. Έτσι, το εορταστικό διαιτολόγιο μας θα βασίζεται στη διατροφή των ημερών αλλά ταυτόχρονα μπορεί να περιλαμβάνει ακόμα και κάποιες τροποποιήσεις και παραλλαγές των παραδοσιακών συνταγών και την αποφυγή κάποιων «επιβαρυντικών» διατροφικών επιλογών (γλυκά, αλκοόλ, πολύ λιπαρά τρόφιμα).
Αρχικά, θα πρέπει να προσπαθήσουμε να περιορίσουμε τις διατροφικές παγίδες κυρίως στα μεγάλα τραπέζια της εορταστικής περιόδου, και τις υπόλοιπες ημέρες να τρεφόμαστε όσο γίνεται πιο κοντά στη συνήθη διατροφή μας. Γνωρίζοντας ότι οι φυτικές ίνες και οι διαιτητικές πρωτεΐνες προσφέρουν μεγαλύτερο κορεσμό είναι καλό σε κάθε γεύμα να γίνεται προσθήκη μεγάλης ποσότητας σαλατικών και λαχανικών, καθώς και όσο γίνεται πιο άπαχων πρωτεϊνικών επιλογών (στήθος κοτόπουλου/γαλοπούλας, χοιρινό χωρίς ορατό λίπος). Η προσθήκη της σαλάτας μέσα στο βασικό πιάτο αφήνει λιγότερο χώρο για τα υπόλοιπα εδέσματα και δίνει αμέσως της εντύπωση του «γεμάτου» πιάτου και το μήνυμα του κορεσμού στον εγκέφαλο. Επίσης κορεσμό προσφέρει, έστω και για λίγο, η πρόσληψη νερού πριν το γεύμα και γι” αυτό 1-2 ποτήρια νερό πριν καθίσουμε στο εορταστικό τραπέζι θα περιορίσει σημαντικά την όρεξη μας, ενώ το ίδιο θα κάνει η κατανάλωση ενός φρούτου μισή ώρα πριν το γεύμα.
Σημαντικό είναι επίσης να αλλάξουμε όπου μπορούμε στις κλασικές συνταγές μειώνοντας λιπαρά και ζάχαρα. Έτσι συνίσταται η χρήση του γιαουρτιού και του γάλακτος στη θέση της κρέμας γάλακτος, στις σαλάτες προσθήκη ελαιόλαδου με λεμόνι ή ξύδι μόνο, ο μετριασμός της χρήσης ξηρών καρπών, η χρήση της στέβιας και άλλων υποκατάστατων στα γλυκά (όταν αυτό είναι εφικτό) και η αποφυγή τηγανίσματος, στις συνταγές των ημερών μπορούν σίγουρα να μειώσουν την συνολική θερμιδική μας πρόσληψη, χωρίς ταυτόχρονα να στερεί την γευστική απόλαυση. Καταναλώνουμε το γλυκό αρκετή ώρα μετά το φαγητό μας. Δεν τρώμε το γλυκό μας αμέσως μετά το φαγητό γιατί η ποσότητα των υδατανθράκων είναι ήδη αυξημένη και θα αυξηθεί περαιτέρω με την κατανάλωση του γλυκού. Μαζεύουμε το τραπέζι αμέσως μετά το φαγητό. Το τσιμπολόγημα μετά το γεύμα γίνεται ασυναίσθητα και προσθέτει βάρος. Μέτρια κατανάλωση αλκοόλ, η κατανάλωση μεγάλης ποσότητας αλκοόλ, μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνες υπογλυκαιμίες.
Εάν πρόκειται να φάμε γλυκό στο γιορτινό τραπέζι, φροντίζουμε να περιορίσουμε τους υπόλοιπους υδατάνθρακες που θα φάμε ταυτόχρονα όπως ψωμί, πατάτες, ρύζι, γέμιση με ρύζι. Είναι σημαντικό να εντατικοποιηθεί η φυσική δραστηριότητα. Μόλις 15 λεπτά επιπλέον άσκηση ή ένας μεγάλος περίπατος την ημέρα βοηθούν σημαντικά στον έλεγχο του σακχάρου, αλλά ακόμα κι αν σημειωθεί μια μικρή άνοδος στην τιμή του για μια ή δύο ημέρες, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Με τον τρόπο αυτό, ο ασθενής συμμετέχει στα έθιμα και δεν νιώθει αποκομμένος από την υπόλοιπη οικογένεια, χωρίς ωστόσο να θέτει την υγεία του σε κίνδυνο. Mελομακάρονα ή κουραμπιέδες; Tα μελομακάρονα -τα παραδοσιακά και όχι αυτά με επικάλυψη σοκολάτας- είναι σαφώς η καλύτερη επιλογή. Περιέχουν ελαιόλαδο, μονοακόρεστα δηλαδή λιπαρά, που είναι ό,τι καλύτερο για το καρδιαγγειακό σύστημα, καρύδι, δηλαδή ίνες και καλή ποιότητα λίπους, σε αντίθεση με τους κουραμπιέδες που, αν και θερμιδικά κυμαίνονται στα ίδια επίπεδα, οι θερμίδες που δίνουν είναι κατώτερης ποιότητας, αφού το ελαιόλαδο αντικαθίσταται από βούτυρο και το μέλι από ζάχαρη.
Καλές γιορτές.
ΓΟΥΓΟΥΣΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ειδικός Παθολόγος Εξειδικευθείς στον Σακχαρώδη Διαβήτη