Με βάση την αγωνιστική του δραστηριότητα και την εξελικτική του πορεία , ανανεώνουμε με ένα ακόμα αφιέρωμα, το «προφίλ» του διακεκριμένου Αθλητή της Εορδαίας Γιώργου Ζαχαριάδη ο οποίος είναι Αστυνομικός στο επάγγελμα, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Άρδασσα Εορδαίας της Π.Ε. Κοζάνης ένα προσφυγικό χωριό 5 χλμ. από την Πτολεμαΐδα. Με τον αθλητισμό ασχολείται ερασιτεχνικά ως δρομέας, ενώ από το 2010, εκπροσωπεί επίσημα την ΑΕΚ σε δεκάδες πανελλαδικούς αγώνες, έχοντας κερδίσει την αγάπη και την εκτίμηση του κόσμου.
Από τις πολυάριθμες επιτυχίες στο ενεργητικό του ξεχωρίζουν οι συμμετοχές και ο τερματισμός του στους δύσκολους αγώνες υπεραπόστασης, στο «Σπάρταθλον» και στον «Δόλιχο δρόμο» που θεωρούνται από τους πιο δύσκολους αγώνες υπεραπόστασης παγκοσμίως. Το «ΣΠΑΡΤΑΘΛΟΝ» καλύπτει τη διαδρομή Αθήνα-Σπάρτη, απόστασης 246 χιλιομέτρων και ο «Δόλιχος δρόμος» που καλύπτει την απόσταση Δελφοί-Αρχαία Ολυμπία απόστασης 255 χλμ». Η «σκληρή» και επίπονη διαδρομή αποτελεί τη μεγαλύτερη δυσκολία των αγώνων, ωστόσο, ο ίδιος γεννημένος μαχητής, ξέρει να υπερπηδά τα εμπόδια και να μην αντιστέκεται στις προκλήσεις. Γεμάτος αισιοδοξία και σιγουριά, δηλώνει έτοιμος να αντικρίσει για όσες φορές ακόμη του επιτρέπει η υγεία του, το αγέρωχο βλέμμα του Λεωνίδα στην Σπάρτη και την είσοδό του στο ¨Λύκνο» του αθλητισμού στην Αρχαία Ολυμπία.
Ζει και εργάζεται ως αστυνομικός στην Πτολεμαΐδα. Καθημερινά πηγαίνει στο χωριό του, προκειμένου να δει τους γονείς και τους φίλους του, ενώ συμμετέχει ενεργά στις δραστηριότητες του Ποντιακού Συλλόγου Άρδασσας. Στο χωριό του πηγαίνει τρέχοντας ή με ποδήλατο και χρησιμοποιεί το αυτοκίνητο μόνο όταν χρειάζεται να μεταφέρει πρόσωπα ή αντικείμενα.
Με τον αθλητισμό ασχολείται ερασιτεχνικά και κυρίως με το τρέξιμο και όπως όλα τα παιδιά που μεγαλώνουν στα χωριά και τρέχουν και παίζουν στις γειτονιές, έτσι κι ο Γιώργος . Με τον αθλητικό χώρο από πλευράς στίβου ή πρωταθλητισμού, δεν είχε και ούτε έχει καμία σχέση. Με το τρέξιμο άρχισε να έχει επαφές από την περίοδο που ήταν υποψήφιος για την σχολή της Αστυνομίας έως και σήμερα που είναι επαγγελματικά αποκατεστημένος. Ασχολείται μόνο ερασιτεχνικά, διότι όπως μας λέει, είναι πολύ πιο ωραίο να είσαι «εραστής», να κινείσαι και να τρέχεις ελεύθερα. Το χαίρεσαι περισσότερο!
Συμμετέχει σε διάφορους αγώνες δρόμου ή βουνού που διοργανώνουν πανελλαδικά διάφοροι σύλλογοι υγείας, από το 2010 που δημιουργήθηκε στην Πτολεμαΐδα, ο Σύλλογος Δρομέων Οδοιπόρων Εορδαίας (ΣΔΟΕ). Έχει την Τιμή, την Χαρά και την Τύχη να είναι δρομέας της ΑΕΚ, του αγαπημένου του Προσφυγικού Συλλόγου, εκπροσωπώντας την στους μεγάλους αγώνες υπεραπόστασης σε όλη την Ελλάδα. Στο ΣΠΑΡΤΑΘΛΟΝ (246,5 χλμ Αθήνα Σπάρτη), στον Δόλιχο δρόμο (255 χλμ Δελφοί-Ολυμπία), στον Ολύμπιο-Αέθλιο δρόμο (180 χλμ Αρχαία Νεμέα – Ολυμπία), στον Ευχίδειο άθλο (110 χλμ Πλαταιές-Δελφοί), στα «Χνάρια του Μίνωα» (120 χλμ Κνωσσός-Φαιστός στην Κρήτη), στον Κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας, στον Μαραθώνιο της Θεσ/νίκης, στον Πανελλήνιο αγώνα 100 χλμ που διεξάγεται στην Ψάθα-Αλεποχώρι Αττικής, καθώς και σε αγώνες βουνού όπως στον Olympous Marathon 44 χλμ, στον Ταΰγετο, στο Πήλιο, στο Παρανέστι και σε διάφορους άλλους μικρότερους αγώνες στους οποίους συμμετέχει πάντα «προπονητικά» και για να απολαύσει την φύση και τα ωραία τοπία της χώρας μας αλλά και την όμορφη παρέα με τους φίλους δρομείς. Δεν υπάρχει ποτέ η ανταγωνιστικότητα γιατί δεν τον ενδιαφέρει. «Ο χρόνος σκοτώνει την ομορφιά!!», τονίζει ο ίδιος.
Είναι δρομέας – αθλητής της ΑΕΚ ,ενώ για την συμμετοχή του αυτή δηλώνει: «Όταν μιλάμε για ΑΕΚ δακρύζουμε, κλαίμε, «ταξιδεύουμε» με τον δικέφαλο αετό στις πατρίδες των προγόνων μας γιατί σημαίνει Προσφυγιά , Ξεριζωμό! Όταν μιλάμε για ΑΕΚ, εννοούμε την μεγάλη αγάπη, την ιστορία, την τρέλα ή την «ζαντία» που λέμε εμείς οι Πόντιοι. Η ερασιτεχνική ΑΕΚ, έχει διάφορα τμήματα ποδοσφαίρου, καλαθοσφαίρισης, στίβου κλπ. Σε αυτά τα αγωνίσματα, η ΑΕΚ έχει αθλητές με πολύ καλές επιδόσεις και πολλές διακρίσεις. Ως κάτοχος δελτίου του ΣΕΓΑΣ, συμμετέχω στον τομέα του στίβου, εκπροσωπώντας πάντα την ΑΕΚ στις μεγάλες αποστάσεις. Σε όλους τους αγώνες των 40, 80, 100, 200, 250 χλμ, αλλά και σε μικρότερους, φοράω την φανέλα του ένδοξου ιστορικού συλλόγου της ΑΕΚ κι έτσι έχω καθιερωθεί ως ο δρομέας της ΑΕΚ και πάντα με το προσωνύμιο ΤΕΜΟΝΑΕΚ. Η φανέλα αυτή έχει γίνει πλέον το δέρμα μου».
Η αγάπη του για τον αθλητισμό, οι εμπειρίες και οι στιγμές που ζει όταν τρέχει, τα μαγικά συναισθήματα που νιώθει ως δρομέας, η ευεξία, το «καθάρισμα» του μυαλού και του σώματος από τους «ιούς» είναι αυτό που τον οδηγεί να τρέχει και να μη σταματάει . Εξ΄ ού και η φράση: «νους υγιής εν σώματι υγιεί». Δεν επιδιώκει την κατάκτηση κάποιου τίτλου ή τρόπαιου, αφού η συμμετοχή του σε Μαραθώνιο δρόμο είναι καθαρά προπονητική, έχει φτάσει πλέον σε ένα επίπεδο τέτοιο που τρέχει έναν Μαραθώνιο (42 χλμ) σχεδόν κάθε Σάββατο ή Κυριακή. Τρέχει και απολαμβάνει την διαδρομή. Σαφώς η ηλικία του, δεν του επιτρέπει πλέον να κάνει τον χρόνο που κάνουν οι αθλητές που είναι είκοσι χρόνια μικρότεροι του ή που ασχολούνται με τις μικρές αποστάσεις, Άλλωστε τι χρόνο να κάνει όταν ένα μήνα πριν τον Μαραθώνιο της Αθήνας έχει τρέξει στο «Σπάρταθλον» 246 χλμ ή όταν κάθε μήνα σχεδόν στις προπονήσεις του έχει ήδη τρεις με τέσσερις μαραθώνιες διαδρομές.
Πριν από κάθε συμμετοχή σε οποιονδήποτε αγώνα δρόμου, ο νόμος της φύσης απαγορεύει «τα σκληρά», καθώς το σώμα για να αποδώσει θέλει ξεκούραση. Ωστόσο προπονείται καθημερινά, με ένα τέτοιο πρόγραμμα που αρμόζει στις περιστάσεις και τους αγώνες στους οποίους πρόκειται να συμμετάσχει. Για να καταλάβετε, τα 10 με 20 χιλιόμετρα τα τρέχει σε καθημερινή βάση. Ακόμη κι αν χρειαστεί να απομακρυνθεί αρκετά από την πόλη μας, για διάφορες υποχρεώσεις, έχει μαζί του τον απαραίτητο εξοπλισμό για να τρέξει όπου κι αν βρεθεί. Τρέχει κυρίως στους ασφαλτοστρωμένους δρόμους αλλά και το βουνό είναι αυτό που τον συναρπάζει. Έχει τη χάρη του, τα καλά αλλά και τις δυσκολίες του. «Η απόλαυση όμως της διαδρομής, σε κάνει να ξεχνάς την κούραση» λέει 0 ίδιος. Του αρέσει να προπονείται στο πανέμορφο δάσος Μουρικίου στο Εμπόριο, στις ανηφόρες της Βλάστης, στη θέση «Κουρί» του Νοσοκομείου και γενικά σε διάφορες ορεινές περιοχές της Δυτικής Μακεδονίας, στον περιφερειακό δρόμο Πτολεμαϊδας – Αναρράχης (ΑΕΚοδρόμιο όπως τον λέει), ή για μικρότερες διαδρομές πηγαίνει στο χωριό του στην ‘Αρδασσα και επιστρέφει. Έχει κάνει τον γύρω της Δυτικής Μακεδονίας 2-3 φορές, χωρίζοντάς την σε κομμάτια, στην Παναγία Σουμελά στην Καστανιά, στην Καστοριά μέσω Κλεισούρας, έφτασε στην Ελασσόνα, στην Καλαμπάκα κλπ.
Οι λόγοι που τον ωθούν να τρέχει σε αγώνες μεγάλων αποστάσεων, είναι η μεγάλη ιστορική τους σημασία, η εμπειρία, και φυσικά η δοκιμή, η διαπίστωση ως προς τις ικανότητές του, στις απαιτήσεις ενός τέτοιου δύσκολου και απαιτητικού αγώνα υπογραμμίζει , ενώ έχοντας ήδη την εμπειρία τρέχει και απολαμβάνει τις ομορφιές της Ελλάδας από κοντά, βήμα βήμα, για να τραγουδά τα τραγούδια της ΑΕΚ και να ξεχνιέται στους δρόμους, ζει με λίγα λόγια αυτό που κάνει!!!
Τα συναισθήματα και η εμπειρία είναι μοναδικά. Δεν τον ενδιαφέρει τίποτα, μόνο ο τερματισμός. Μόνο να αντικρίσει το αγέρωχο βλέμμα του Λεωνίδα στην Σπάρτη, να μπει στο αρχαίο στάδιο της Ολυμπίας, να φτάσει στους Δελφούς και να πάρει την δάδα του Ευχίδα, να περπατήσει στους δρόμους του Μίνωα κλπ. Το δέος που νιώθει στην εκκίνηση κάτω από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης, στους Δελφούς, στις Πλαταιές, στην Κνωσσό, δίνει την αίσθηση ότι έχεις χρέος να φτάσεις στον προορισμό σου.
Όμως η συμμετοχή σε τέτοιου είδους αγώνες, απαιτεί πολλές θυσίες και καλή προετοιμασία πέραν των σκληρών προπονήσεων, απαραίτητο στοιχείο είναι και το ψυχικό σθένος γιατί όπως επισημαίνει ο κ. Ζαχαριάδης «πρέπει να το θέλεις, να το «λέει» η ψυχή σου, να το πιστεύεις. Για να φτάσεις στο επίπεδο να τρέχεις τόσα πολλά χιλιόμετρα, πρέπει να έχεις «λιώσει» στις προπονήσεις. Να έχεις λιώσει σόλες πολλών παπουτσιών, να έχει λιώσει το σώμα…. Παράλληλα, απαιτεί την στήριξη από τα μέλη της οικογένειάς σου, που τα αφήνεις μέρες και ώρες να αγωνιούν κι αυτά μαζί σου, αλλά και η κατανόηση από τους υπηρεσιακούς παράγοντες. Τέλος, απαραίτητη είναι η οικονομική δυνατότητα για να ανταποκριθεί κανείς στις απαιτήσεις του αγώνα και στα έξοδα μεταφοράς και διαμονής. Οι δύσκολες στιγμές που ζει πλέον ο ελληνικός λαός, έχουν επηρεάσει και αυτόν τον τομέα, οπότε αντιλαμβάνεστε τις δυσκολίες του αθλητή».
Νίκη για τον ΤΕΜΟΝΑΕΚ είναι ο τερματισμός του αγώνα, η πραγματοποίηση του στόχου, το χαμόγελο στην γραμμή εκκίνησης και τερματισμού, ο ιδρώτας που χύθηκε και το δάκρυ της ικανοποίησης. Η νίκη των εμποδίων και κυρίως η νίκη του εαυτού Σου. Τα μετάλλια είναι το χειροκρότημα του κόσμου και η ικανοποίηση μετά τον τερματισμό, οι ωραίες αναμνήσεις των αγώνων.
Πέρσι το 2014, συμμετέχοντας στο 32ο ΣΠΑΡTΑΘΛΟΝ αφού τερμάτισε τον αγώνα με επιτυχία σε 33 ώρες και 30 λεπτά περίπου, αφού ξεκουράστηκε λίγες ώρες στην Σπάρτη, συνέχισε την προσπάθειά του επιστέφοντας στην Αθήνα τρέχοντας άλλα 250 χλμ, στα Χνάρια του αρχαία δρομέα Φειδιππίδη αναβιώνοντας τον Φειδιππίδειο Άθλο σε 85 ώρες και 30 λεπτά. Έτσι έγινες ο 4ος δρομέας στον κόσμο που κατάφερε να αναβιώσει αυτόν τον Υπεράθλο!!! Μάλιστα, σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, έχει καταταγεί ως ο 2ος καλύτερος χρόνος μετά από αυτόν του Γιάννη Κούρου, την άλλη μεγάλη μορφή των υπεραποστασεων!!! Ο Γ. Ζαχαριάδης κατά την διάρκεια της προσπάθειάς του είχε συνοδό από την Αθήνα στην Σπάρτη τον δρομέα Αθανάσιο Καγγελίδη από τη Κωνσταντινούπολη και κατά την επιστροφή του στην Αθήνα, συνοδευόταν από περιπολικό της Αστυνομίας και από τον φίλο του Σπαρτιάτη δρομέα Παναγιώτη Ερμήλιο. Στον τερματισμό του ο οποίος έγινε στο Καλλιμάρμαρο στάδιο της Αθήνας, το οποίο άνοιξε ειδικά για να το υποδεχτεί, τον περίμενε πλήθος κόσμου και άγημα της ΕΛ.ΑΣ για να τον τιμήσει.
Ιδιαίτερα συγκινητική ήταν η στιγμή κατά την οποία ο Μεγάλος Δάσκαλος όπως τον αποκαλούν, ο Τάκης Σκουλής, ο πρώτος δρομέας που έτρεξε την διαδρομή Αθήνα Σπάρτη Αθήνα το 1992 σε εκατόν πέντε ώρες περίπου, πήγε μαζί με άλλους δρομείς στην περιοχή «Νεράκι» μεταξύ Μεγάρων και Ελευσίνας και υποδέχτηκαν τον Γιώργο Ζαχαριάδη και τον συνόδευσαν με μία μεγάλη πομπή που σχηματίστηκε μέχρι το καλλιμάρμαρο Στάδιο. Ο Γιώργος συγκινημένος από αυτήν την κίνηση, έσκυψε ευλαβικά και φίλησε το χέρι του «Δάσκαλου» και τον ευχαρίστησε. Κοντά του έσπευσε και ο 3ος δρομέας που αναβίωσε τον άθλο το 2011 σε 100 ώρες περίπου, ο Σπύρος Σπυρόπουλος.
Έτσι, ο Παναγιώτης Σκουλής, ο Γιάννης Κούρος, ο Σπύρος Σπυρόπουλος και ο Γιώργος Ζαχαριάδης, έχουν γραφτεί στο πάνθεον της Ιστορίας ως οι 4 δρομείς στον κόσμο που έτρεξαν στα βήματα του Φειδιππίδη τα 500 χλμ. Αθήνα Σπάρτη Αθήνα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι αμέσως μετά από λίγες μέρες, παρά την κούρασή του, κλήθηκε να συμμετάσχει στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Μαραθωνίου Δρόμου Αστυνομικών, που διεξήχθη στην Αυστρία, εκπροσωπώντας επάξια το σώμα της Ελληνικής Αστυνομίας, τρέχοντας έναν Μαραθώνιο σε 3 ώρες και 30 λεπτά, όπως ακριβώς έπραξε ο αρχαίος δρομέας Φειδιππίδης, που μετά τον Φειδιππίδειο άθλο του έτρεξε τον Μαραθώνιο δρόμο να αναγγείλει την Νίκη των Ελλήνων.
Επίσης, οι δρομείς ανά την Ελλάδα, μετά από ψηφοφορία τον ανέδειξαν ως 1ο δρομέα της χρονιάς στην Ελλάδα.
Δεδομένης της ευκαιρίας και μέσα από τον «Π» ο κ. Ζαχαριάδης ευχαρίστησε θερμά τον μοναδικό χορηγό του και φίλο του δρομέα, τον κ. Γεωργιάδη Κώστα από την Ελασσόνα Λάρισας, ο οποίος χωρίς σκέψη και με περίσσια αγάπη του πρόσφερε το αθλητικό υλικό και είδη διατροφής για τον άθλο του ,καθώς και τον Σάκη Δανιηλίδη και τον Σύνδεσμο ORIGINAL για την τιμές που του έκαναν.
Για την προσπάθειά του αυτή, ο σύνδεσμος παλαιμάχων ποδοσφαιριστών της αγαπημένης του ομάδας της ΑΕΚ, τον τίμησε με μία πανέμορφη πλακέτα, καθώς επίσης και η Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων Ν. Κοζάνης αναγνωρίζοντας την προσπάθειά του.
Στέλνοντας το δικό του μήνυμα ως αθλητής τόνισε: «Πρέπει και επιβάλλεται να ασχολούμαστε με τον αθλητισμό. Τα νέα παιδιά έχουν πλέον νέα ερεθίσματα, άλλες υποχρεώσεις και άλλα παιχνίδια. Δεν έχουν την δυνατότητα να βγουν έξω στην γειτονιά τους να τρέξουν, να παίξουν και να χαρούν. Η πλειοψηφία των νέων παιδιών ασχολείται με τις νέες τεχνολογίες, οι οποίες είναι μεν απαραίτητες αλλά όχι στον βαθμό που τείνει να επικρατήσει. Γι’ αυτό μετά από κάθε ενασχόληση με τον Η/Υ και τον καναπέ πρέπει να βγουν έξω, είτε στο γήπεδο, στην αλάνα, στο βουνό ή όπου υπάρχει η δυνατότητα να αθληθούν με οποιοδήποτε τρόπο και με οποιοδήποτε άθλημα.
Επίσης, διαπιστώνει κανείς ότι, σε διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις, ανακοινώσεις από διάφορες σελίδες (ηλεκτρονικές ή έντυπες) που έχουν ή όχι σχέση με τον χώρο του τρεξίματος και της άθλησης γενικότερα ή διάφοροι θεσμοί, δεν αναφέρονται και δεν αναγνωρίζουν τις προσπάθειες ανθρώπων που ανεβάζουν το κύρος του συλλόγου τους ή της περιοχής τους Όταν υπάρχουν άτομα που διαπρέπουν σε κάποιους τομείς όπως στις Υπεραποστάσεις, Μαραθωνίους, δρόμου ή βουνού, σε στίβο κλπ, ή άτομα που έχουν αναδειχτεί “παγκοσμίως” πραγματοποιώντας μεγάλα εγχειρήματα … ή ότι Μεγάλοι Αθλητικοί Σύλλογοι του ΣΕΓΑΣ επιβραβεύουν τις προσπάθειες των δρομέων που ανήκουν και στους συλλόγους υγείας των οποίων είναι μέλη, ή ότι οι δρομείς στην Ελλάδα αναδεικνύουν δρομέα της χρονιάς ένα μέλος τους και μάλιστα συντοπίτη ή ότι μέλη τους συμμετείχαν σε Πανευρωπαϊκά Πρωταθλήματα Κρατικών Φορέων κλπ. Όλα αυτά δεν προβάλλονται και δεν αναδεικνύονται. Απεναντίας αποδεικνύεται με κάθε τρόπο η αδιαφορία ή η μικροψυχία λες και ντρέπονται και σωπαίνουν εσκεμμένα ή αγνοούν ή έχουν διάφορα σύνδρομα…, όλα αυτά είναι άσχετα με αυτό που πρεσβεύουν οι σύλλογοι και το υγιές πνεύμα του αθλητισμού!!!
Επίσης έχει διαπιστωθεί ότι διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (site), ή περιοδικά τα οποία ασχολούνται με τους δρομείς και το τρέξιμο γενικότερα, αδιαφορούν ή αγνοούν τους δρομείς οι οποίοι κάνουν τις προσπάθειές τους και ολοκληρώνουν με επιτυχία τους στόχους τους, που μερικές φορές είναι και μεγάλα επιτεύγματα. Κι αυτό γιατί ο δρομέας ίσως να μην είναι ευρέως γνωστός ή στην γλώσσα της SHOWBIZ “δεν πουλάει” ή δεν είναι Πρωταθλητής, γρήγορος, κλπ, αυτό δεν είναι υγιές στοιχείο, αλλά είναι κι αυτό ένα Σύμπλεγμα…. Σύνδρομο της νέας τάξης.
Ο δρομέας δεν χρειάζεται δάφνες και πικροδάφνες, Υγεία θέλει και Χαμόγελα».
Ολοκληρώνοντας ο Γιώργος Ζαχαριάδης αναφέρθηκε και στον μελλοντικό στόχο του που είναι να τρέξει την διαδρομή από την Παναγία Σουμελά Καστανιάς Βερμίου, στην Παναγία Σουμελά στον Πόντο διανύοντας 2500 χλμ περίπου. Για το εγχείρημα αυτό, έλαβε την διαβεβαίωση και την στήριξη του Μεγαλομετόχου της ΑΕΚ και επιχειρηματία κ. Δημήτρη Μελισσανίδη αλλά και η στήριξη των τοπικών φορέων και ποντιακών συλλόγων κρίνεται αναγκαία λόγω του μεγάλου κόστους του εγχειρήματος. Με την προσπάθειά του αυτή θέλει να αποδείξει ότι με την γειτονική χώρα δεν πρέπει να μας χωρίζει τίποτα αλλά να μας συνδέουν η κοινή συμβίωση τόσων ετών και η Ευλογία της Παναγίας Σουμελά που τόσα χρόνια βρισκόταν και βρίσκεται στα σπλάχνα των δύο βουνών Ελλάδας Τουρκίας. Άλλωστε η Αγάπη δεν έχει σύνορα!!!
Να του ευχηθούμε να είναι γερός, δυνατός και να υλοποιήσει το όνειρό του…
