Τι είναι οι έφηβοι λόγοι; Είναι οι σκέψεις και τα όνειρα των εφήβων του σήμερα, όσα τους πληγώνουν κι όσα τους γεμίζουν ελπίδα. Είναι οι στίχοι, τα πεζά κείμενα και τα σκίτσα τους. Σ’ αυτήν εδώ τη στήλη, λοιπόν, οι μαθητές του 1ου Γυμνασίου Πτολεμαΐδας τολμούν και τα παρουσιάζουν.
Ένοχη σιωπή
Η πτήση, αν και πολύωρη, ήταν θαυμάσια. Ο γνωστός Αμερικανός ιστορικός ήταν βυθισμένος στις σκέψεις του αναφορικά με όλα όσα είχαν συμβεί στη Χιροσίμα κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μόλις προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο της ιαπωνικής πόλης, έμεινε έκθαμβος να κοιτά όλους τους ανθρώπους που περιφέρονταν στον δρόμο. Μέσα στα ταλαιπωρημένα τους πρόσωπα διέκρινε τη λύπη και τη ματαιότητα να δεσπόζουν. Ήξερε όμως μέσα του τον πραγματικό λόγο της συμφοράς τους.
Γρήγορα, ξέχασε όλες αυτές τις σκέψεις και κατευθύνθηκε στην ξακουστή βιβλιοθήκη της πόλης. Το μεγαλοπρεπές κτίριο ξεχώριζε στην κεντρική λεωφόρο. Εξωτερικά τον εντυπωσίασε και χωρίς να χάσει χρόνο προχώρησε προς το εσωτερικό της. Αριστερά και δεξιά έβλεπε όλα τα τμήματα με τους σύγχρονους διαδρόμους να κάνουν τη βιβλιοθήκη όλο και πιο εντυπωσιακή. Μέσα στον ενθουσιασμό του για το κτίριο διέκρινε σε μια γωνία τον ανέκφραστο φύλακα της βιβλιοθήκης. Αμέσως σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να τον καθοδηγήσει και να βρει τα αρχεία που χρειαζόταν για τη διατριβή του. Ο φύλακας ήταν πρόθυμος να τον βοηθήσει. Κατευθύνθηκαν μαζί προς το ασανσέρ.
– Είναι εντυπωσιακή η βιβλιοθήκη σας. Δεν περίμενα να υπάρχει τέτοιο σύγχρονο κτίριο, σχολίασε ο επιστήμονας.
– Η ζωή προχωρά, αλλά οι μνήμες παραμένουν ανεξίτηλες, απάντησε με νόημα ο φύλακας.
– Γιατί το λέτε αυτό; απόρησε ο Αμερικανός.
– Γιατί…
Ο φύλακας άρχισε να του διηγείται με λεπτομέρειες όλα όσα είχαν συμβεί στη ζωή του πριν και μετά το τραγικό γεγονός. Ο ηλικιωμένος άνδρας εργαζόταν ως τραπεζικός υπάλληλος σε μια από τις μεγαλύτερες τράπεζες της Ιαπωνίας. Είχε πολλά προνόμια και απολάμβανε τη ζωή με την οικογένειά του. Ακόμη, διέθετε πολλούς ορυζώνες, μέσα από τους οποίους είχε τεράστιο κέρδος. Όλα αυτά όμως άλλαξαν το πρωί της 6ης Αυγούστου 1945, όταν και έπεσε η ατομική βόμβα.
- Όλος ο κόσμος έτρεχε πανικόβλητος σε κάθε σημείο της πόλης, με αποτέλεσμα να ποδοπατηθούν πολλοί άνθρωποι. Όσοι κατάφεραν να επιζήσουν έχασαν τη ζωή τους λίγα χρόνια αργότερα από τις επιδράσεις της βόμβας.
Ο ηλικιωμένος άνδρας σκούπισε ένα δάκρυ που κυλούσε. Αποτελούσε ένα από τα πολλά θύματα της βόμβας, όχι σωματικά αλλά ψυχικά, αφού όλες οι πληγές του δεν επρόκειτο να επουλωθούν ποτέ. Χωρίς την οικογένειά του ως στήριγμα, η ζωή του δεν είχε νόημα.
Τα λόγια του ηλικιωμένου συντάραξαν τον Αμερικανό.
– Πόσος πόνος! αναφώνησε.
– Σωπάστε, του είπε.
Είχαν ήδη φτάσει στο τμήμα της βιβλιοθήκης με τα αρχεία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η ιστορία ξεπρόβαλε μπροστά τους.
Ορέστης – Νικόλαος Τυφόξυλος
μαθητής της Γ΄ τάξης
του 1ου Γυμνασίου Πτολεμαΐδας
