Συνάντησα την Άντα και την Βαρβάρα ένα πρωινό Σαββάτου, σε ένα “μαγικό” χώρο, δίπλα τον Άγιο Νικόλαο της Σπάρτης. Ένας χώρος που σε ξεκουράζει και σε γεμίζει αγάπη.
Είχαν φτιάξει μαξιλαράκια ανακούφισης, για τις γυναίκες που έχουν κάνει μαστεκτομή και πήγα να τα παραλάβω, για να τα παραδώσουμε σε ασθενείς των αντικαρκινικών νοσοκομείων.
Μου μίλησαν για την δημιουργική ομάδα γυναικών της Σπάρτης, που φτιάχνει και παπλώματα, για ορφανοτροφεία, με την τέχνη του πάτσγουορκ (patchwork), δίνοντας μια δεύτερη ζωή σε υφάσματα και κεντήματα, αλλά κυρίως χαρά στα παιδιά.
Η Άντα και η Βαρβάρα είναι “ξένες”, γυναίκες από άλλη χώρα, που αγάπησαν Σπαρτιάτες, τους παντρεύτηκαν και τους ακολούθησαν. Πιο πολύ όμως αγάπησαν τον τόπο και τους ανθρώπους του και ας μην ήταν εύκολο στην αρχή.
Έφτιαξαν ένα χώρο τέχνης και δημιουργίας αλλά κυρίως ένα χώρο συνάντησης και προσφοράς. Εκεί περνούν το χρόνο τους, γυναίκες της Σπάρτης, διαφόρων ηλικιών και επαγγελμάτων. Η Δήμητρα που μου σύστησε την ομάδα, μιλάει για τις συναντήσεις τους και τα μάτια της λάμπουν.
Γεμίζει η καρδιά σου όταν έρχεσαι σε επαφή σε τέτοιους ανθρώπους, δώσαμε υπόσχεση να ξανά βρεθούμε και να κάνουμε πολλά ακόμα μαζί.
