Δημιουργεί ανησυχίες η ολιγωρία στο ενεργειακό… Γράφει ο Αντώνης Κ. Πουγαρίδης

Πολύ σοβαρά ζητήματα μπήκαν στο τραπέζι των συζητήσεων με τη ΔΕΗ, κατά τις συναντήσεις του νέου προέδρου της ΔΕΗ Μανώλη Παναγιωτάκη με κορυφαίους θεσμικούς φορείς της Δυτικής Μακεδονίας, αλλά και εκπροσώπων των εργαζομένων στην Επιχείρηση.

Οι συναντήσεις αυτές γίνονται σε μία κρίσιμη συγκυρία. Κρίσιμη γιατί πρέπει να ληφθεί επιτέλους μία τελική απόφαση για την επισκευή η μη, της Πτολεμαΐδα 3 και να υλοποιηθεί άμεσα. Κρίσιμη επίσης, γιατί οι συναντήσεις αυτές γίνονται σε περίοδο αβεβαιότητας – λόγω της οικονομικής μας κατάστασης, της δανειοληπτικής μας ικανότητας, και της πίεσης επιχειρηματικών συμφερόντων – για την εκκίνηση των εργασιών κατασκευής της Πτολεμαΐδα 5.

Είναι αλήθεια πως είναι ζήτημα πρώτης γραμμής για τους φορείς η επισκευή και επαναλειτουργία της 3ης μονάδας. Και ορθώς είναι, καθώς η ολιγωρία στο ζήτημα σημαίνει, πέρα από τις συνέπειες του λουκέτου ενός οποιουδήποτε εργοστασίου για την τοπική οικονομία, αμφιβολίες για την ομαλή παροχή θερμικής ενέργειας σε χιλιάδες πολιτών. Ο χρόνος που αφέθηκε να χαθεί, από τις κυβερνήσεις Σαμαρά και Τσίπρα είναι καταστροφικός, και αν υπήρχε η πολιτική βούληση να γίνει πράξη η πάγια και αδιαπραγμάτευτη θέση της τοπικής κοινωνίας, η 3η Μονάδα έπρεπε ήδη να επαναλειτουργεί. Κατάφερε άλλωστε τις τελευταίες μέρες, να ενώσει όλες τις πολιτικές δυνάμεις και τους φορείς στην κατεύθυνση αυτή.

Το κρίσιμο ερώτημα τούτη την ώρα όμως, είναι γιατί έχει κατέβει τόσο χαμηλά στην ατζέντα, το ζήτημα της καθυστέρησης της 5ης μονάδας. Ενός έργου που μπορεί να δώσει μια μεγάλη ανάσα στην περιοχή με τη λειτουργία του, αλλά κυρίως με την κατασκευή του. Στο τόσο σοβαρό αυτό ζήτημα, που θα έπρεπε να μας κάνει να είμαστε στα κάγκελα, δεν γίνεται ο θόρυβος που ίσως θα περιμέναμε. Και αυτή η επιλεκτική ευαισθησία φορέων και συλλόγων, προβληματίζει. Εδώ έρχεται να προστεθεί και η περίεργη στάση του Οικολόγου Δημάρχου Κοζάνης Λευτέρη Ιωαννίδη.

Ζητήθηκε από τη ΔΕΗ η επισκευή και παράταση λειτουργίας του ΑΗΣ Πτολεμαΐδας. Είναι ένα λογικό αίτημα, καθώς τα προβλήματα που δημιουργεί το λουκέτο είναι όπως ξέρουμε πολύ σοβαρά. Ο κ. Παναγιωτάκης, δεσμεύθηκε πως θα διατυπωθεί από τη μεριά του Υπουργείου Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, αίτημα προς την Ευρωπαϊκή Ένωση για την ένταξή της 3ης Μονάδας στο καθεστώς των Μονάδων του άρθρου 33 της Οδηγίας 2010/75/ΕΕ, που θα σημαίνει παράταση λειτουργίας. Η παράταση αυτή, προβλέπεται να είναι οκταετής. (Αλήθεια γιατί να είναι οκταετής;)

Πέρα από την καλή εξέλιξη της βούλησης της επισκευής, έστω και 7 μήνες μετά την πυρκαγιά, αν προσπαθήσει να αποκωδικοποιήσει κανείς τις δεσμεύσεις του Προέδρου, θα κατέληγε σε δύο απλές διαπιστώσεις:

Εξασφαλίζουμε παράταση λειτουργίας μιας ρυπογόνου μονάδας, που πέρα από τις (κατά κόσμον αμελητέες) περιβαλλοντικές επιπτώσεις, αυξάνει κατακόρυφα την τιμή της παραγόμενης κιλοβατώρας, καθώς στην τιμή εμπεριέχεται και το κόστος της αγοράς ρύπων, που θα μας επιτρέψει να λειτουργούμε τη μονάδα. Η επιβάρυνση είναι μεγάλη όχι μόνο για την Επιχείρηση, αλλά και για τον τελικό καταναλωτή.

Δεύτερον: το ότι ο ΑΗΣ Πτολεμαΐδας “τελειώνει” στο τέλος του 2015, ήταν το θεμελιώδες επιχείρημα της περιοχής μας, για να πείσουμε τους κυβερνώντες πως είναι αναγκαίες νέες ενεργειακές επενδύσεις στην περιοχή. Ήταν το βασικό επιχείρημα για να γίνει ένα από τα μεγαλύτερα αναπτυξιακά έργα στα Βαλκάνια, η ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ 5.

Ας σημειωθεί πως το πολυαναμενόμενο πόρισμα για την 3^η Μονάδα, ήταν να βγει την περίοδο των Χριστουγέννων. Την περίοδο που ήταν προγραμματισμένη η εγκατάσταση της κατασκευάστριας εταιρίας της 5ης Μονάδας στην περιοχή, έτσι ώστε το έργο να ξεκινήσει τον Απρίλιο. Ο χρόνος που αφήνουμε να χάνεται είναι πολύς.

Πρέπει να ασκηθεί πίεση στο κέντρο των αποφάσεων ώστε να ληφθούν αποφάσεις και να δοθούν λύσεις. Λύσεις εφαρμόσιμες, συμφέρουσες για όλο το κοινωνικό σύνολο, με μακρινό χρονικό ορίζοντα που θα έχουν επίκεντρο το δάσος και όχι το δέντρο.

Επειδή και οι καιροί είναι περίεργοι, η επιλογή στο που θα ασκηθεί πίεση, κρύβει κινδύνους. Με δεδομένη τη βούληση συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων, να μην ξεκινήσει η κατασκευή της 5ης Μονάδας, είναι ανεπίτρεπτο να ολιγωρήσουμε, και να αφήσουμε να δημιουργούν κερκόπορτες για το μέλλον του (πρώην) ενεργειακού κέντρου της χώρας.