Η ζωή ενός ανθρώπου δεν είναι μόνο μια λέξη. Είναι ψυχή· σκέψεις, αισθήματα και απόψεις, αρετές, όνειρα, πάθη, τραύματα, ενοχές, ευτυχία και θλίψη. Δεν έχει παρελθόν, παρών ή μέλλον, αλλά την χαρακτηρίζει μια αφθαρτότητα. Κάθε εμπειρία ή περιπέτεια συμπληρώνει το σύνολο της ιστορίας όπως οι σεκάνς συμπληρώνουν ένα σενάριο. Γιατί αν το σκεφτούμε καλύτερα, η ζωή μας είναι μια κινηματογραφική ταινία· στην οποία το σενάριο είναι μεν άγνωστο, αλλά το γράφουμε μόνοι μας με την ώθηση που μας δίνουν οι κλωστές της μοίρας..
Charles Foster Kane: You know, Mr. Bernstein, if i hadn’t been very rich, i might have been a really great man.
Walter Thatcher: Don’t you think you are?
Charles Foster Kane: I think i did pretty well under the circumstances.
Walter Thatcher: What would you like to have been?
Charles Foster Kane: Everything you hate.
Μόνος στον τεράστιο πύργο του, ο ηλικιωμένος μεγαλοεπιχειρηματίας Charles Foster Kane, ένας από τους πλουσιότερους άντρες στον κόσμο, εξιστομεί την λέξη rosebud (ροδανθός), λίγο πριν τον θάνατο του. Ο δημοσιογράφος Jerry Thompson ξεκινά μια έρευνα της ζωής του Kane με στόχο να ανακαλύψει τον ανθρώπινο χαρακτήρα του και κυρίως τη σημασία της λέξης που φανέρωσε πριν την τελευταία του ανάσα..
Ο Orson Welles αναλαμβάνοντας την σκηνοθεσία, το σενάριο και τον πρωταγωνιστικό ρόλο παρουσιάζει μια από τις σημαντικότερες ταινίες στην ιστορία του σινεμά. Οι κινηματογραφικές τεχνικές που χρησιμοποίησε, όπως φαίνεται σε κάποια πλάνα και η εξιστόρηση μέσω φλας μπακ, ήταν πρωτοπόρες για την εποχή και φυσικά αργότερα καθιερώθηκαν. Οι ιδιαίτερες εικόνες του, πχ. στην αρχή όπου βλέπουμε ένα σκοτεινό ποτάμι και κατεστραμμένα αντικείμενα προοδευτικά να προχωρούν προς το εγκαταλειμμένο κάστρο του Kane, ότι έχει απομείνει από μια ζωή γεμάτη ζωή, οδηγώντας μας προοδευτικά στον κρίκο που συνδέει το τέλος με την αρχή της ιστορίας και αντίστροφα ή η εικόνα που ξεκινά από την κορυφή ενός ψηλού κτιρίου και διαμέσου του γυάλινου φωταγωγού εισέρχεται στο μπαρ της Susan, η σεκάνς στη βιβλιοθήκη με την αυστηρότητα και το λιγοστό φως, η απόσταση μεταξύ των δυο συζύγων στο τεράστιο σπίτι του Kane και πολλές άλλες, είναι μοναδικά καλλιτεχνικές και αλληγορικές.
Η δύναμη της ταινίας όμως εστιάζεται και στο πρωτότυπο και πάντα επίκαιρο σενάριο καθώς αναφέρεται στην ιστορία ενός ανθρώπου ο οποίος απέκτησε τεράστια οικονομική δύναμη, δημιούργησε άλλη τόση βασιζόμενος εκτός από την ανατροφή και εξυπνάδα του – στα όνειρα και τις φιλοδοξίες του. Ήταν ένας οραματιστής, που ήθελε να χτίσει έναν καλύτερο κόσμο, εξάλλου γι’ αυτό αποφάσισε να ασχοληθεί με την πολιτική, λίγο αργότερα. Με αυτό το πρόσχημα βλέπουμε και την πλευρά της κοινωνίας που πάντα κρίνει έναν άνθρωπο με βάση τα πιο λανθασμένα στοιχεία. Επίσης, παρατηρούμε και την προσωπική ”παρακμή” που προκαλεί σε έναν χαρακτήρα η εξουσία, τα χρήματα, η υπέρμετρη φιλοδοξία, οδηγώντας έναν καλό άνθρωπο στη σκληρότητα, τον εγωισμό, την σταδιακή απομόνωση, την ρήξη στις προσωπικές του σχέσεις και τελικά την μοναξιά. Το σενάριο, αλλά και η σκηνοθεσία, είναι πέρα ως πέρα διαχρονικά και αυτό προκαλεί μια έκπληξη στον θεατή.
Το σύνολο ολοκληρώνεται από την υπέροχη μουσική του Bernard Herrmann και την παρουσία αξιόλογων ηθοποιών όπως οι Joseph Cotten, Dorothy Comingore, Everett Sloane, Ray Collins, Agnes Moorehead, William Alland και ο Γιώργος Κουλούρης στον ρόλο του Walter Thatcher. Δυστυχώς δεν τιμήθηκε όσο άξιζε, παρόλο που είχε 9 υποψηφιότητες για όσκαρ, τελικά κέρδισε μόνο αυτή του Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου (το συνέγραψε μαζί με τον Herman J.Mankiewicz). Σε αυτό έπαιξε ρόλο ο πόλεμος που δέχτηκε από τον τότε μεγιστάνα του τύπου William Hearst καθώς είχε ακουστεί πως ο χαρακτήρας του Kane εμπνεύστηκε από αυτόν. Η αναγνώριση ήρθε αργότερα και εδώ και πολλές δεκαετίες μέχρι σήμερα κατέχει την πρώτη θέση στις 100 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών, σύμφωνα με το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου (AFI).
