Χθες φοβήθηκα… – Γράφει η Πίστη Κρυσταλλίδου

Χθες φοβήθηκα…
φοβήθηκα χθες γιατί ένιωσα ρίγος και πονούσαν τα κόκαλα μου, σκέφτηκα λες; και έτρεξα να πάρω το θερμόμετρο.
πρόσεχα πολύ, δεν πήγα πουθενά χωρίς μάσκα,το αντισηπτικό δεύτερο δέρμα μου… αλλά ποτέ δεν ξέρεις.
φοβήθηκα χθες και ας μην ανήκω στις ευπαθείς ομάδες και ας μην έχω υποκείμενο νόσημα, τόσοι νέοι υγιείς  χάθηκαν .
φοβήθηκα χθες γιατί ξέρω πως τα νοσοκομεία είναι γεμάτα.
φοβήθηκα χθες γιατί αν νοσήσω  σύμφωνα με το πρωτόκολλο, πρέπει να το περάσω σπίτι…. αλλά αν χρειαστεί να διασωληνωθώ;
φοβήθηκα χθες,  γιατί ήξερα πως για να τα καταφέρω θα χρειαζόμουν βοήθεια, αλλά εγώ στο σπίτι είμαι μόνη και η οικογένεια μου είναι 500 χιλιόμετρα μακριά.
φοβήθηκα χθες, γιατί για πρώτη φορά  έπρεπε να με φροντίσουν και ο μοναδικός  άνθρωπος που είναι κοντά μου και θα μπορούσε να μου σταθεί, έχει ευαίσθητη υγεια και δεν ήθελα να τον βάλω σε κίνδυνο.
φοβήθηκα χθες, γιατί κατάλαβα πως κανείς απέναντι σε όλο αυτό, δεν είναι άτρωτος!
φοβήθηκα χθες, πως αν δεν το αποφασίσουμε όλοι μαζί, να τελειώνουμε με αυτόν το ιό … θα συνεχίσουμε να φοβόμαστε