Επιτέλους, έφθασαν οι Χαιρετισμοί. Μία ακολουθία αφιερωμένη στην Παναγία, για να τιμήσουμε και να υμνήσουμε οι Χριστιανοί τη γυναίκα εκείνη που έφερε στον κόσμο τον Θεό ως άνθρωπο και Εκείνος «ἐποίησε λύτρωσιν τῷ λαῷ αὐτοῦ».[1]
Χαρά: το μήνυμα του Ευαγγελίου. «Χαίρε»: μ’ αυτό το ρήμα απευθυνόμαστε στην Παναγία. Και η επικοινωνία αυτή προκαλεί χαρά στην ψυχή και τη ζωή μας. Η χαρά που λείπει από τους ανθρώπους, επειδή απομακρυνθήκαμε από το Χριστό και σταματήσαμε να παρακαλούμε την Παναγία να μας ευλογεί και να μας κατευθύνει.
«Χαίρε δι’ ης η χαρά εκλάμψει».
Πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι οι Χριστιανοί είναι κατηφείς, δεν έχουν χαρά στη ζωή τους, επειδή πρέπει να ακολουθούν κάποιους κανόνες που τους απομονώνουν από την κοινωνία. Αντιθέτως, όμως, η κοινωνία δεν μπορεί να χαρεί επειδή η χαρά για τη ζωή της Εκκλησίας δεν είναι μια απλή έννοια, αλλά είναι ο ίδιος ο Χριστός ως πρόσωπο. Άρα, για να χαρώ, πρέπει να έχω αγαπητική διάθεση προς το πρόσωπο αυτό και, κυρίως, επικοινωνία, όπως ένας ερωτευμένος χαίρεται να αγαπάει, να επικοινωνεί και να συναντιέται με τον άνθρωπό του.
Στο μυαλό πολλών ανθρώπων υπάρχει σύγχυση και είναι δαιμονική. Κάποιοι νομίζουν ότι βρίσκουν την χαρά στην αμαρτία. Αυτή είναι η μεγαλύτερη πλάνη της ζωής τους. Όποιος χαίρεται με την αμαρτία, θα απολαύσει δυστυχία και θάνατο, κατά τον Απόστολο Παύλο: «… τὰ γὰρ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος».[2] Κάποιοι άλλοι άνθρωποι αναζητούν τη χαρά στις ηδονές και τη χωρίς όρια απελευθέρωση των σχέσεών τους, νομίζοντας έτσι ότι ζουν ελεύθεροι από οποιοδήποτε θρησκευτικό και κοινωνικό κατεστημένο και στην ουσία οδηγούνται στην αποδόμηση της προσωπικότητάς τους και στην δουλεία των παθών τους. Ταυτίζουν τη χαρά με την αμαρτωλή απόλαυση, ως ελευθερία βούλησης και αισθάνονται το Ευαγγέλιο ως ένα ηθικό κείμενο απαγορεύσεων που τους στερεί τη χαρά και τους δημιουργεί καταπίεση και κατάθλιψη. Ο Χριστός, όμως, δια του Ευαγγελίου καλεί τους ανθρώπους να πολεμήσουν τα πάθη τους, επειδή μόνο έτσι μπορεί ο άνθρωπος να γνωρίσει την αληθινή χαρά: όταν απομακρυνθεί από την αμαρτία. Η πραγματική χαρά και η ολοκληρωτική ελευθερία είναι το να ξεπεράσουμε τα πάθη κι έτσι να γνωρίσουμε τον Χριστό και να γνωρίσουμε την αληθινή χαρά που μας προκαλεί η σχέση με τον Χριστό. Κι όπως λέει ξανά ο Απόστολος Παύλος «ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός».[3]
Ας παρακαλέσουμε, λοιπόν, την Παναγία, σήμερα, να μας δώσει δύναμη να
αγωνισθούμε για τα πάθη μας για να νιώσουμε την αληθινή χαρά και ευτυχία. Η Παναγία άκουσε το «Χαίρε» στη Ναζαρέτ από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ ως εκπρόσωπος όλων των ανθρώπων. Κι εμείς σήμερα ας ακούσουμε ως μήνυμα το «ουρανόθεν», για να χαρούμε. Δηλαδή, ο ουρανός είναι ο μοναδικός προορισμός μας και το πραγματικό μήνυμα του Ευαγγελίου. Να γίνουμε ουράνιοι άνθρωποι, χαρούμενοι άνθρωποι. Κι αυτό θα το πετύχουμε στη γη ακολουθώντας, κατά το δυνατόν, το Ευαγγέλιο. Η εφαρμογή του Ευαγγελίου ως βίωμα στη ζωή μας είναι η μόνη λύση ενάντια στις παγκόσμιες κοινωνικές αδικίες.
Μία είναι η λύση για να λάμψει η χαρά: Η Παναγία. Ας την υμνήσουμε και πάλι κι ας την παρακαλέσουμε νά ´ρθει στη ζωή μας, ως το Αστέρι που θα ανατείλει, πριν ο Ήλιος-Χριστός πλημμυρίσει με χαρά και φως τη ζωή μας.
