Η εκπομπή Ζουν Ανάμεσά μας με τον Αντώνη Πουγαρίδη φιλοξένησε τον Χρήστο Ιωάννου – Πολιτικό Μηχανικό.
Ο ίδιος εξήγησε, αρχικά, με απλά λόγια τι είναι η αεριοποίηση και τι η καύση (διεργασίες που μπορούν να παράγουν θερμότητα), μιλώντας για το πώς λειτουργούν αυτές οι διαδικασίες. Στην μεν καύση μπαίνουν παραπροϊόντα σε κλίβανο (οργανικά, σκουπίδια, αστικά, λυματολάσπη), που καίγονται σε υψηλές θερμοκρασίες παράγοντας θερμότητα. Η δε αεριοποίηση είναι μια χημική διαδικασία με πολύ χαμηλότερες θερμοκρασίες. Υπάρχει η ίδια πρώτη ύλη (βιομάζα), η οποία πηγαίνει μόνο στο κομμάτι της παραγωγής ενέργειας μέσω καύσης βιομάζας. Στην αεριοποίηση κάνει χρήση όλων των ειδών απορριμμάτων χωρίς να γίνεται μεγάλη διαλογή και παράγει βιοαέριο, βιοενέργεια, ηλεκτρική ενέργεια και η πούδρα μαύρου άνθρακα (σκόνη που χρησιμοποιείται στη βιομηχανία ελαστικών). Ουσιαστικά δεν υπάρχουν απόβλητα από την εν λόγω διαδικασία και δεν μολύνεται το περιβάλλον.
«Είναι η ώρα να μπούμε πιο μπροστά σε τεχνολογίες που συζητιούνται δεκαετίες τώρα και είναι μια από τις μεθόδους που πρέπει να συζητήσουμε για να διασφαλίσουμε την τηλεθέρμανση. Η ΔΕΗ είχε τη λιγνιτοπαραγωγή και εμείς ήμασταν κρεμασμένοι από αυτό και σήμερα είμαστε κρεμασμένοι. Πρέπει να βρούμε μεθόδους που θα χρησιμοποιήσουμε ταυτόχρονα και συμπληρωματικά για να διασφαλίσουμε την Τ/Θ.», είπε με έμφαση.
Η αεριοποίηση δεν έχει έρθει στην Ελλάδα ακόμη, με την καύση να χρησιμοποιείται λ.χ. στο Αμύνταιο, αλλά όπως σημειώνει ο ίδιος δεν είναι απολύτως αποδοτική καθώς υπάρχουν υπολείμματα που πρέπει να διαχειριστείς.
Έθεσε στο τραπέζι την προβληματισμό γιατί το υπουργείο δεν έθεσε στο τραπέζι άλλες εναλλακτικές μεθόδους, στο πλαίσιο του χωροταξικού πλαισίου και της ζήτησης που αναπτύχθηκε, τονίζοντας την ανάγκη να συζητηθεί το περιφερειακό χωροταξικό πριν έρθει «έτοιμο» αν και αυτό έγινε ήδη, εξηγώντας τι είναι τα περιφερειακά χωροταξικά και τι θα ειδικά.
«Εφόσον η ΠΕΔ έκρινε ότι έπρεπε να στραφεί κατά του κεντρικού εργαλείου, σημαίνει ότι έχουν βάσιμες υποψίες ότι το ειδικό σχέδιο να είναι χειρότερο», είπε επίσης.
Η συζήτηση περιστράφηκε, επίσης, γύρω από τη χωροθέτηση των επενδύσεων στην περιοχή, τονίζοντας πως στους χώρους εκτός ΔΕΗ υπάρχει το θέμα του χαρακτηρισμού ως «γη υψηλής παραγωγικότητας» στα χωράφια λ.χ. της Εορδαίας, με τη νομοθεσία να απαγορεύει με νομοθεσία να απαγορεύει τις επενδύσεις στις εν λόγω εκτάσεις.
Οι αποχαρακτηρισμένες εκτάσεις διαχειρίζονται από πολλούς φορείς, τονίζει με έμφαση, τονίζοντας την ανάγκη να ενσωματωθούν οι εκτάσεις σε έναν φορέα για τη διαχείριση των επενδύσεων.
«Η περιοχή να σχεδιάσει ώστε οι επενδύσεις που θα έρθουν να μείνουν, ή να επιλέξουν επενδύσεις που δεν έχουν λόγους να φύγουν από εδώ», ανέφερε επίσης.
Για το ΒΙΟΠΑ Πτολεμαΐδας, τόνισε τη στρατηγική του θέση και τα πλεονεκτήματά του, με τον ίδιο να σημειώνει πως «δεν την πίστεψαν την επένδυση αυτή, για αυτό παρέμεινε ανενεργή και μη διαθέσιμη πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Σήμερα ο δήμος μπορεί να πάει την επένδυση ένα βήμα παραπέρα και ο δήμος μπορεί να προχωρήσει σε κατεδάφιση αλλά κολλάει στο ό,τι δεν έχει τα μεγάλα κεφάλαια να το διαχειριστεί οικονομικά. Πρέπει να έχει αρωγό δίπλα του μια δομή από πλευράς κεντρικής κυβέρνησης, ώστε να μην χρονοτριβούμε».
Στην άποψη όσων λένε ότι η διαχείριση παρόμοιων εκτάσεων πρέπει να γίνεται από ιδιωτικούς φορείς και όχι από τους δήμους, ώστε να έρθουν αποτελέσματα πιο γρήγορα χωρίς αγκυλώσεις, ο κ. Ιωάννου απάντησε πως με το σκεπτικό αυτό δημιουργήθηκε ο φορέας διαχείρισης του ΒΙΟΠΑ ωε ανώνυμη εταιρεία. «Ο Δήμος Τρικάλων έχει 8 εταιρείες αναπτυξιακού χαρακτήρα. Είναι λάθος να μεταφέρεις την νοοτροπία του δημοσίου στην λειτουργία του ιδιωτικού τομέα. Πιστεύω πολύ στο ΒΙΟΠΑ και υπάρχει διάθεση στο δήμο», κατέληξε, λέγοντας ότι «το ζήτημα είναι αν το ενδιαφέρον για το ΒΙΟΠΑ έχει εξελιχθεί σε συζήτηση με νούμερα και αριθμούς»