Στις 24 Σεπτεμβρίου 2025, λίγες ημέρες πριν την ονομαστική του γιορτή, πλήρης ημερών και εντελώς ήρεμα, όπως ήρεμη υπήρξε όλη η βιοτή του, αναχώρησε για την αιωνιότητα ο αρχιμανδρίτης της Ι. Μητροπόλεως Φλωρίνης Πρεσπών και Εορδαίας π. Ιερόθεος Κοκονός. Σήμερα, (4.10.) ημέρα της γιορτής του, αισθάνομαι την ανάγκη να χαράξω λίγες γραμμές για το πρόσωπό του, μια και είχα την ευλογία να τον συνοδέψω για μια σοβαρή επέμβαση στη Γερμανία και να γνωρίσω από κοντά τον υπέροχο χαρακτήρα του.
Ο π. Ιερόθεος γεννήθηκε στο Κούτουρλο της Ευβοίας το 1933 και υπήρξε από τους στενότερους συνεργάτες του μακαριστού Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου. ήδη από την εποχή που υπηρετούσε εκείνος ως ιεροκήρυκας στην Ι. Μητρόπολη Καρυστίας και Σκύρου, στην οποία υπαγόταν και το χωριό του. Έκτοτε παρέμεινε μέχρι την τελευτή του Μητροπολίτου στενός συνεργάτης του, αναντικατάστατος στην ανέγερση ναών και ευαγών ιδρυμάτων. Αλλά και μετά την αναχώρηση του Μητροπολίτου για τον ουρανό, παρέμεινε πιστός στις αρχές του πνευματικού του πατέρα και συνεχιστής του έργου του.
Ήταν φυσικό για έναν τόσο αφοσιωμένο συνεργάτη να δείξει και ο Μητροπολίτης ανάλογο μεγάλο ενδιαφέρον. Με πήρε ο ίδιος ο Μητροπολίτης τηλέφωνο και με παρεκάλεσε να συνοδέψω, ως γερμανομαθής, τον π. Ιερόθεο στο Mainz της Γερμανίας για την σοβαρή επέμβαση που επρόκειτο να κάνει. Θα τον συνόδευε επίσης ο αναισθησιολόγος της Φλώρινας Ζούμπος Ιωάννης, πνευματικό παιδί του π. Ιεροθέου. Ο γιατρός αυτός καταγγέλθηκε για άρνηση να παράσχει αναισθησία σε γυναίκα, που προγραμμάτισε να κάνει έκτρωση. Ο π. Αυγουστίνος κατέθεσε στο δικαστήριο ως μάρτυρας υπεράσπισης του γιατρού και αθωώθηκε πανηγυρικά,
Ο π. Ιερόθεος είχε όγκο μεγέθους μπάλλας του τένις πολύ κοντά στο γλωσσικό κέντρο του εγκεφάλου, που του προκαλούσε ζάλη και απώλεια αισθήσεων. Την εγχείριση επρόκειτο να κάνει κάποιος Καθηγητής Μικρονευροχειρουργικής του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης, ένας υπέροχος επιστήμονας, αλλά και άνθρωπος. Δυστυχώς δεν συγκράτησα το όνομά του. Η ενημέρωση που μας έκανε ήταν διεξοδική. Το πρώτο που μας είπε ήταν ο μεγάλος σεβασμός που ένοιωθε απέναντι στον ορθόδοξο ιερωμένο. «Δεν πρόκειται», είπε, «να κόψουμε τίποτε από τα μαλλιά και τα γένια του. Θα κάνω μια μικρή τομή από την οποία θα αφαιρώ ένα πολύ μικρό κομμάτι του όγκου, μεγέθους κάθε φορά μιας φακής, προκειμένου να μη πειραχτεί καθόλου το γλωσσικό κέντρο. Η εγχείριση διήρκεσε δώδεκα ολόκληρες ώρες. Διέκοψαν για το φαγητό τους μισή ώρα και συνέχισαν την εγχείριση.
Μας ενημέρωσε επίσης ότι δεν πρέπει να ανησυχείτε, εάν μπερδεύει τα πράγματα και εάν δεν αναγνωρίζει πρόσωπα. Μία ημέρα, που του έδωσε η νοσοκόμος τα φάρμακα, του έδειξα το ποτήρι του νερού και τον ρώτησα «τι είναι αυτό, πάτερ»; Η απάντησή του ήταν «Ευαγγέλιο». Επιβεβαιώθηκε ο γιατρός για το «μπέρδεμα» που ανέφερε, επιβεβαιώθηκε όμως και ο άνθρωπος της Εκκλησίας, που χρησιμοποίησε εκκλησιαστικό αντικείμενο, που του ήταν πολύ οικείο.
Η αδελφή του π. Ιεροθέου, Παρασκευή, μια αφιερωμένη στην Ιεραποστολή κοπέλα, ταξίδεψε από τη Θεσσαλονίκη στο Mainz, για να του συμπαρασταθεί με την προσευχή της στη δύσκολη επέμβαση.
Την Κυριακή, πριν την εισαγωγή στο νοσοκομείο δεν ήθελε με κανένα τρόπο να χάσει τη θ. λειτουργία. Ταξιδέψαμε στην κοντινή πόλη του Wiesbaden, όπου υπήρχε ορθόδοξη λειτουργία, στην οποία και κοινώνησε. Είχε απόλυτη ηρεμία ο π. Ιερόθεος. Είχε αφεθεί εντελώς στην πρόνοια του Θεού και στην ευχή του γέροντά του. Την πολύωρη εγχείριση στον εγκέφαλο την είχε εναποθέσει στα χέρια του Θεού.
Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ότι χαιρόταν σαν μικρό παιδί την παρουσία κότσυφα απέναντι ακριβώς από το παράθυρό του, τον οποίο έκανε χάζι, Αυτό πριν την επέμβαση. Μετά την εγχείριση τον άλλαξαν δωμάτιο και πτέρυγα. Όσο ήταν στο κρεβάτι είχε εξαφανιστεί και ο κότσυφας. Όταν άρχισε να σηκώνεται και να βλέπει τον περιβάλλοντα χώρο επανεμφανίστηκε το πουλί απέναντι από το παράθυρό του, πράγμα που προξένησε μεγάλη χαρά στον π. Ιερόθεο.
Η επιστροφή του στη Φλώρινα γιορτάστηκε από τον κόσμο. Τα πνευματικά του παιδιά τον υποδέχθηκαν με φωταγώγηση του κτιρίου της Ι. Μητροπόλεως.
Πόσο συγκινήθηκα στην κηδεία του από τον εμπνευσμένο λόγο του νυν Μητροπολίτου Ειρηναίου, αλλά και από τα δακρυσμένα μάτια νεαρών παιδιών, αγοριών και κοριτσιών, που τον είχαν πνευματικό τους πατέρα, μια εργασία στην οποία είχε ιδιαίτερες επιδόσεις!
Ο π. Ιερόθεος έζησε μετά την σοβαρή αυτή εγχείριση 35 ολόκληρα χρόνια με κανονική συμμετοχή σε όλα τα μυστήρια της Εκκλησίας, αλλά και σε όλες τις δραστηριότητές της. Το μόνο που του άφησε η επέμβαση ήταν ένα μούδιασμα και μια περιορισμένη δυσκολία στην όραση. Φύση χαριτωμένη όμως δεν ξεχνούσε να είναι ευγνώμων απέναντι σε όλους όσους βοήθησαν στην υπέρβαση του προβλήματός του. Όσες φορές του τηλεφωνούσα δεν παρέλειπε να εκφράζει την ευγνωμοσύνη του και να με διαβεβαιώνει ότι με μνημονεύει στην ι. πρόθεση κάθε φορά που λειτουργεί.
Για την ενέργειά του αυτή του χρωστώ πολύ μεγαλύτερη ευγνωμοσύνη απ΄ ό,τι εκείνος σ΄ εμένα. Πάτερ Ιερόθεε, συνέχισε, παρακαλώ, να μνημονεύεις τον αμαρτωλό Γεώργιο στις προς Κύριον εντεύξεις σου στο ουράνιο θυσιαστήριο.
