Πάσχα, στο Στρατόπεδο του 209 Τάγματος Υγειονομικού, στην Πτολεμαϊδα, το 1958 και 1963 – Από την στήλη του κ. Γ. Καζαντζή στον Παλμό 11/05/2016

Είναι γνωστό στους παλιούς, φίλες και φίλοι, με πόση ευλάβεια, οι ένοπλες δυνάμεις της Πατρίδας μας, συμμετείχαν στις Θρησκευτικές παραδώσεις του Έθνους μας και ιδιαίτερα την περίοδο του Θείου δράματος και της Ανάστασης Του Χριστού μας, αλλά και με πόση χαρά συμμετέχουν στις υπόλοιπες εκδηλώσεις που ο λαός μας και η Πολιτεία καθόρισαν για τις άγιες Μέρες του ΠΑΣΧΑ και όχι μόνο..Οι στρατεύσιμοι, αν δεν υπήρχε κανένας ιδιαίτερος οικογενειακός λόγος, προτιμούσαν να συνεορτάσουν με τους συναδέλφους τους στις γιορτές των μονάδων τους που πλαισιώνονταν και από συγγενείς και φίλους, των αξιωματικών και των οπλιτών που υπηρετούσαν την στρατιωτική τους θητεία..Στον τεράστιο χώρο που παραχώρησε η τοπική μας κοινωνία για την εγκατάσταση της 9ης Μεραρχίας, ο 1ος εγκαταστάτης ήταν, το 209 τάγμα υγειονομικού, με Διοικητή το συμπατριώτη μας γαμπρό- γιατρό, Μπαλταδώρο Δημήτρη ή Μίμη Στη φώτο μας διακρίνουμε: Τον οικοδεσπότη- Διοικητή του υγειονομικού τάγματος, με πολύ αγάπη και ενδιαφέρον, να τσουγκρίζει, το Πασχαλινό κόκκινο αβγό, με τους επισκέπτες και καλούς μας φίλους, Πολιτίδου Φρειδερίκη ή Φρίντα ή “ Β΄ Μούσχουρη”, όπως την αποκαλούσαν γνωστοί και φίλοι τότε και το υπό ταχεία εκκόλαψη, “ΜΟΥΣΙΚΟ φαινομενο ”, Βαλεντίνο Γ. Πατρικίδη, που πήγαν στο στρατόπεδο, χρονιάρα μέρα, για να ψυχαγωγήσουν, με μουσική και τραγούδι, τα στρατευμένα παιδιά της πατρίδας και τους επισκέπτες τους, που είθισται να επισκέπτονται τις Άγιες μέρες του ΠΑσΧΑ, τις στρατιωτικές μονάδες και τη Χωροφυλακή (σημερινή Αστυνομία, για τους νέους μας).Ο συμπολίτης μας γιατρός, ή, αν θέτε, ο γαμπρός μας, αφού νυμφεύτηκε την κόρη του συμπολίτη μας Καπνέμπορου, Κασαμπαλίδη (για την πόλη), Μίμης Μπαλταδώρος , είχε ένα πάθος με την ιατρική, ήταν η ζωή του, ήθελε να βρίσκεται πάντοτε κοντά στο άνθρωπο που πάσχει για τον βοηθήσει και αυτό το πάθος του τον στέρησε ένα λαμπρό στρατιωτικό μέλλον, αφού παραιτήθηκε από το στρατό για να βρίσκεται πάντα κοντά στον πολίτη. επιλέγοντας την κατασκευή και λειτουργία τη 1ης κλινικής ή νοσοκομειακής μονάδας στην πόλη μας , που μετά την πάροδο ετών, για λόγους, εκτός της θελήσεως του έπαψε να λειτουργεί και τελικά νοικιάστηκε στο Δημόσιο μέχρι της ολοκλήρωσης και λειτουργίας του Μποδοσάκειου Νοσοκομείου.