Παρουσία του πρωθυπουργού, υπογράφηκε την περασμένη Παρασκευή στο Μέγαρο Μαξίμου η σύμβαση για την πώληση του 67% του Οργανισμού Λιμένος Πειραιά (ΟΛΠ) μεταξύ του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) και της κινεζικής COSCO. Το τίμημα της πώλησης ανέρχεται στα 368,5 εκατ. ευρώ, ενώ η συμφωνία προβλέπει επίσης επενδύσεις από πλευράς COSCO της τάξης των 350 εκατ. ευρώ κατά την επόμενη δεκαετία και συνολικά έσοδα του Δημοσίου από τη σύμβαση παραχώρησης (αντάλλαγμα παραχώρησης 3,5% του κύκλου εργασιών του ΟΛΠ), ύψους 410 εκατ. ευρώ. Να σημειωθεί πως αρχικά θα παραχωρηθεί το 51% των μετοχών του ΟΛΠ σε τίμημα 280,5 εκατ. ευρώ, και μετά από διάστημα πέντε ετών, εφόσον η COSCO έχει εκπληρώσει τις επενδύσεις που περιγράφονται στη συμφωνία, θα παραχωρηθεί το επιπλέον 16% με κόστος 88 εκατ. ευρώ, ώστε να φτάσει το ποσοστό στο συμφωνηθέν 67%.
Για την ουσία της ιδιωτικοποίησης, δεν θα αναφερθώ εκτεταμένα. Εκεί όμως που θα αναφερθώ είναι στην απόλυτη αναντιστοιχία (προεκλογικών) υποσχέσεων και (μετεκλογικών) πράξεων της σημερινής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για ένα ακόμα ζήτημα, που βεβαίως κινείται στα όρια της ξεκάθαρης πολιτικής απάτης. Οι ίδιοι οι αρχηγοί του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, δημοσίως τάχτηκαν εναντίον της πώλησης του ΟΛΠ συγκεκριμένα όσο βρισκόταν στην αντιπολίτευση, όπως και των δημοσίων αεροδρομίων που σήμερα παραχωρούν. Μιλώντας μάλιστα με απολύτως απαξιωτικό τρόπο κατά των παραχωρήσεων αλλά και των κυβερνώντων που τότε επεδίωκαν να τις προχωρήσουν. Το «ψέμα έχει κοντά ποδάρια» όμως. Μόλις λίγων μηνών συγκεκριμένα, όσον αφορά τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Μέσα σε όλα τα παραπάνω, είχαμε και το «σόου» του υπ. Ναυτιλίας Θ. Δρίτσα, ο οποίος 2 ημέρες μετά την υπογραφή της συμφωνίας, ανέφερε δημοσίως πως «δεν τέλειωσε η διαδικασία για την πώληση του ΟΛΠ», ενώ επιτέθηκε κατά του ΤΑΙΠΕΔ και των δανειστών. Ανέφερε επίσης (αυτολεξεί η φράση όπως διέρρευσε στα ΜΜΕ) πως «η πώληση του λιμανιού γίνεται για να ικανοποιηθούν οι δανειστές, όχι για την ανάπτυξη του λιμένα»!! Αποδέχτηκε δηλαδή πως η πώληση δεν συμβάλει στην ανάπτυξη του λιμένα. Άφησε τέλος ανοιχτό το ενδεχόμενο παραίτησής του σε περίπτωση που το διάδοχο Ταμείο έχει ακόμη μεγαλύτερες εξουσίες.
Τα σχόλια είναι περιττά. Μάλλον κάποια στελέχη των κυβερνώντων πρέπει να θεωρούν τους Έλληνες τόσο αφελείς, ώστε να λένε δημοσίως οποιαδήποτε ασυναρτησία προκειμένου να δικαιολογήσουν τα κραυγαλέα ψέματα που ανέφεραν προεκλογικά σχεδόν για κάθε ζήτημα, προκειμένου να εκλεγούν. Όσον για τον κύριο Δρίτσα που ανέφερε πως η «πώληση δεν γίνεται για την ανάπτυξη του λιμένα», προφανώς κανένας δεν τον πληροφόρησε ότι η δημόσια δήλωση του ίδιου του πρωθυπουργού κατά την υπογραφή της σύμβασης, ανέφερε πως με την ιδιωτικοποίηση «δίνεται έμφαση στην ανασυγκρότηση και την ανάκαμψη της οικονομίας, και ότι η επένδυση αυτή θα αποτελέσει αφετηρία για την προσέλκυση και άλλων επενδύσεων».
Αφού ο κ. Δρίτσας δεν ένιωσε ίχνος προσωπικής ευθιξίας ώστε να παραιτηθεί λόγω της απόλυτης αναντιστοιχίας των (προσωπικών) δηλώσεών του και μετεκλογικών πράξεων της κυβέρνησης στην οποία συμμετέχει και υπερψηφίζει, ίσως θα έπρεπε να νιώσει πως θα έπρεπε να παραιτηθεί όταν μετεκλογικά διαφωνεί δημοσίως με τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Η καρέκλα είναι γλυκιά όμως…
Βλέποντας τους σημερινούς κυβερνώντες να αυτοευτελίζονται κατά τέτοιον τρόπο, προσωπικά μου έρχεται στο μυαλό το θέσφατο της «Θείας Δίκης». Αυτοί που στην πιο δύσκολη φάση της πατρίδας και του ελληνικού λαού είπαν οποιοδήποτε ψέμα και δημαγωγία προκειμένου να υφαρπάξουν την ψήφο του ποντάροντας στην αγανάκτηση του, σήμερα έρχονται να υλοποιήσουν αυτά τα οποία κατήγγελλαν και δαιμονοποιούσαν. Για το καλό πατρίδας, εύχομαι οι Έλληνες πολίτες επιτέλους να αντιληφθούν πως με «ωραία λόγια» και δημαγωγικές υποσχέσεις, δεν μπορεί να σωθεί η πατρίδα. Αντιθέτως είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα έχει χειρότερη εξέλιξη, όπως αποδεικνύουν περίτρανα και οι σημερινοί κυβερνώντες. Εύχομαι σύντομα να υπάρξουν πολιτικές εξελίξεις, στις οποίες οι πολίτες θα επιλέξουν αυτόν που έχει τον πιο ορθολογικό πολιτικό λόγο και όχι αυτόν που έχει τον πιο «ωραίο» και «εύηχο». Είναι πλέον ζήτημα εθνικής επιβίωσης.
Παύλος Κιλίντζης
Μέλος της Ένωσης Κεντρώων
