Στη δημοκρατία την εξουσία την δίνει ο λαός με σκοπό την απρόσκοπτη υπηρέτηση των συμφερόντων του στα πλαίσια της ισότητας και της Δικαιοσύνης. Σήμερα οι υβριστές της Δημοκρατίας αυξάνονται ολοένα και περισσότερο είτε με τον λόγο είτε με τις πράξεις τους. Ζούμε στην εποχή που γεμίσαμε αυτοπροσδιορισμούς σε ό,τι αφορά στην πολιτική ταυτότητα ενός δημοκράτη στην θεωρία, αλλά πολλές φορές αυτό δεν συμβαδίζει με τις πράξεις, κυρίως ατόμων που κατέχουν δημόσιο λόγο ενώ ταυτόχρονα έχουν αναλάβει ευθύνες για την πορεία της χώρας.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, η πραγματικότητα είναι παρούσα και ο χρόνος δεν μπορεί να σταματήσει για χάρη κανενός πολιτικού συστήματος. Σήμερα, μετά από τρία χρόνια υπό το καθεστώς της πανδημίας, μπορεί κανείς να παρατηρήσει τα αναρίθμητα λάθη και παραλείψεις που συντέλεσαν σε αυτό το αποκαρδιωτικό κλίμα, το οποίο κυριαρχεί διάχυτο σε όλη την κοινωνία. Καθ όλη αυτή την διάρκεια είδαμε τους νέους να αντιμετωπίζονται σαν μια κατηγορία ανθρώπων ανάξια να κατανοήσει αλλά και να δράσει για την ίδια της την ζωή. Το γεγονός αυτό το παρατηρήσαμε έντονα σε ένα μεγάλο ηλικιακά φάσμα αλλά και ειδικότερα στα πανεπιστήμια τα οποία καταστρατηγήθηκαν με τον πιο απότομο τρόπο. Η άποψη των νέων παύει πια να αποτελεί προνόμιο ενώ η συμμετοχή στην λήψη αποφάσεων ανακόπτεται οριζόντια.
Προηγείται βέβαια μια γενιά ανθρώπων οι οποίοι δεν είχαν ποτέ σχεδόν το δικαίωμα να πάρουν την ζωή τους στα χέρια τους, μιας και στα πιο παραγωγικά τους χρόνια, αυτά της αναζήτησης εργασίας, δεν σταμάτησαν να μετράνε κρίσεις οι οποίες πήγαιναν τον χρόνο πίσω είτε σε προσωπικό είτε σε επαγγελματικό επίπεδο. Νέοι άνθρωποι στην ηλικιακή κλίμακα από τριάντα μέχρι σαράντα πέντε, ίσως και παραπάνω, σήμερα μετράνε απέλπιδες προσπάθειες για πραγματικές στιγμές ανεξαρτησίας. Εύκολα λοιπόν αναρωτιέται κανείς, ποιος θα τους δώσει όλα αυτά τα χρόνια πίσω και με ποιο τρόπο. Γρίφος για δυνατούς λύτες.
Επιπλέον, μετά από τρία χρόνια υγειονομικής κρίσης, είδαμε επιχειρήσεις να παραμένουν κλειστές ή να υπολειτουργούν με τους αντίστοιχους υπουργούς να τους ζητάνε τα κλειδιά, εργαζόμενους στα όρια τους από την στιγμή που τα εργασιακά τους δικαιώματα κατασπαταλήθηκαν, εξαιρετικά υποστελεχωμένες υπηρεσίες καθαριότητας σε όλο το φάσμα της δημόσιας ζωής ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, μιας και η υγειονομική κρίση παραμένει. Ακόμη, το εξαιρετικά ευαίσθητο κομμάτι των σχολείων αφέθηκε σε καθεστώς πλήρους ανασφάλειας. Με λίγα λόγια οι πολίτες της χώρας ζουν υπό την επήρεια του φόβου σε όλα τα επίπεδα, ο οποίος αποτελεί τον βασικότερο εχθρό για την Δημοκρατία.
Θα μπορούσα να γεμίσω πολλές γραμμές που αφορούν στα αντιδημοκρατικά νομοθετήματα μιας κυβέρνησης που δεν στάθηκε επαρκής ούτε στα βασικά και αναγκαία απέναντι στους πολίτες. Πρόκειται για στιγμές που και ο πιο καλοπροαίρετος κάτοικος αυτής της χώρας δεν μπορεί να εξηγήσει λογικά την διαχείριση που έγινε σε όλα τα επίπεδα. Πέρα όμως από την σκληρή πραγματικότητα, παρατηρούμε τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματά μας, που αποκτήθηκαν με κόπους και θυσίες, να καταρρέουν.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έρχεται η είδηση, πως μέσα στα πλαίσια του δημοκρατικού πολιτεύματος, παρακολουθείται από την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών αρχηγός κόμματος της αντιπολίτευσης. Τέτοιες στιγμές μας θυμίζουν τις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας η οποία δεν διαγράφεται ενώ σύσσωμος ο δημοκρατικός κόσμος ζητά απαντήσεις καθώς φαίνεται μάταια. Όσα επικοινωνιακά τεχνάσματα και να χρησιμοποιηθούν πια, ο ίδιος ο λαός δείχνει την πόρτα προς την έξοδο σε μια κυβέρνηση που καταδυναστεύει κάθε κύτταρο των θεσμών και του κοινωνικού κράτους με αποτέλεσμα να διασύρεται η χώρα μας παγκόσμια.
Η Βουλή των Ελλήνων θα πρέπει να ανοίξει άμεσα και το θέμα να συζητηθεί όπως αρμόζει μιας και κανένας δημοκρατικός πολίτης δεν μπορεί να ανεχθεί αυτήν την κατάσταση. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία, Αλέξης Τσίπρας: όταν η Δημοκρατία απειλείται, δεν κάνει διακοπές.
*Υπεύθυνη του τμήματος παιδείας της Νομαρχιακής Επιτροπής ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Κοζάνης
