Ετοιμαζόμαστε  κατά  τους επόμενους μήνες να γιορτάσουμε  τα 200 χρόνια από την εποχή που με επανάσταση (1821) αυτονομήθηκε και στη συνέχεια ανεξαρτητοποιήθηκε  το ελληνικό έθνος (1828) και ιδρύθηκε το ελληνικό κράτος που μεγάλωνε σιγά σιγά άλλοτε με διπλωματικές πράξεις και άλλοτε με πολέμους.

Από τότε  και μέχρι σήμερα  πάμπολλες μορφές διοίκησης δοκιμάστηκαν.  Πάμπολλα πολιτειακά συστήματα εφαρμόστηκαν (επαναστατικές, προσωρινές διοικήσεις , κυβερνήτης Βασιλεία, Δημοκρατία, Δικτατορία κλπ)  .Πολλά συντάγματα και αναθεωρήσεις αυτών των συνταγμάτων ψηφίστηκαν. Οι δε νόμοι που κατατέθηκαν για ψήφιση στις εθνοσυνελεύσεις,  στην γερουσία ή στην βουλή των Ελλήνων κατά την πορεία των χρόνων είναι αμέτρητοι. Οι νόμοι που ψηφίστηκαν χιλιάδες επί χιλιάδων είχαν  στόχο την βελτίωση του Κράτους και των συνθηκών διαβίωσης των πολιτών. Σ’ αυτή την προσπάθεια  όλες οι Κυβερνήσεις, χωρίς εξαίρεση, ψήφιζαν και νόμους που θεωρούσαν ότι θα τους διατηρήσουν περισσότερο στην εξουσία παραβλέποντας δυστυχώς, τις περισσότερες φορές, το καλό του Κράτους και του συνόλου των πολιτών. Στην προσπάθεια αυτή, τουλάχιστον εδώ και 200 χρόνια, δεν κατάφεραν ποτέ συλλογικά με μία ανάλογα  μεγάλη πλειοψηφία να έχουν μία ενιαία γραμμή  για την επιβίωση και καλύτερη Λειτουργία του Κράτους, ώστε με  αυτό να προσφέρει ισονομία και ισοπολιτεία σε όλους τους πολίτες, ιδιαίτερα σε συγκεκριμένους τομείς, που είναι απαραίτητο στοιχείο για την ανάπτυξη και την πρόοδο  όπως η Αξιοκρατία, Υγεία, Εθνική Ασφάλεια, Εξωτερική Πολιτική, Φορολογία, Ασφαλιστικό κλπ.

Στο εν όψει Νέο Ασφαλιστικό νομοσχέδιο, δεν θα προσπαθήσουμε να καταγράψουμε συγκεκριμένες προτάσεις, αν και έχουμε την δυνατότητα, παρόλο που το έχουμε διαβάσει λεπτομερώς.  Ο σχολιασμός μας αφορά  στο «Άρθρο 20 – Γενικές Αρχές-Εγγυητική ευθύνη του Κράτους» :

Στην παρούσα επιστολή μας, ως μια μικρή μονάδα από το σύνολο των πολιτών  που συναποτελούν την πολιτική κοινωνία όπως αλλιώς ονομάζεται το κράτος.  και έχουν γνώμονα το κοινό συμφέρον , το κοινό καλό  και όχι το προσωπικό τους ιδιωτικό,  θέλουμε να μας επιτρέψετε να καταθέσουμε τα παρακάτω απευθυνόμενοι στους 300 βουλευτές.

Κυρίες και Κύριοι, στην 10ετία της οικονομικοκοινωνικής κρίσης ψηφίσατε μία πλειάδα νόμων, όπου φαίνεται πως αφαιρέσατε πάνω από το 50% των εισοδημάτων από τους συνταξιούχους και τους μισθωτούς, και έτσι  οι φτωχοί έγιναν φτωχότεροι και η Μεσαία Τάξη έφτασε στα όρια της Φτώχειας με ποικίλες συνέπειες.

Αυτοί οι νόμοι, βέβαια, κατάφεραν και κάτι θετικό: Έσωσαν την Χώρα από την ολοκληρωτική πτώχευση. Κατά συνέπεια έχουμε ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός που δεν επιδέχεται άλλη ερμηνεία  παρά αυτή του εσωτερικού δανεισμού του κράτους από τους  πολίτες του.

Αφενός στην επιστήμη της οικονομίας (εμείς δεν είμαστε ειδικοί), αφετέρου δε στην καθημερινή πραγματικότητα που βιώνουμε εδώ και δέκα χρόνια με μεγάλη σκληρότητα, (Βλέπε κόκκινα δάνεια , απειλή πρώτης κατοικίας και άλλα συναφή…!))    όταν κάποιος δανείζεται οφείλει και να επιστρέψει το δάνειο, όταν βέβαια έχει την πραγματική δυνατότητα να το κάνει. Στην προκειμένη περίπτωση όμως  αντί να συνέλθετε ως Σώμα και να αποφασίσετε με ποιόν τρόπο θα  επιστρέψετε τα χρήματα του εσωτερικού δανεισμού, οδηγήσατε και οδηγείτε εκατομμύρια Έλληνες στα δικαστήρια. Και τώρα το θέμα το παραπέμψατε στο Ανώτατο Δικαστήριο να κρίνει την αντισυνταγματικότητα ή μη των νόμων περικοπής των μισθών και συντάξεων. Αν κριθούν όλοι αυτοί οι νόμοι εν όλω ή εν μέρει αντισυνταγματικοί δηλώνετε, δια του αρμοδίου Υπουργού, ότι θα επιστρέψετε τα «δανεισθέντα». Στην προκειμένη περίπτωση γι’ αυτούς τους  νόμους, που θα κριθούν αντισυνταγματικοί, όπως προβλέπει το σύνταγμα θα έπρεπε προληπτικά να διενεργηθεί έλεγχος από τη Βουλή και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας . Στο σημείο αυτό  υπάρχει η αντίφαση πως κάποιοι επιστήμονες, που σπούδασαν την επιστήμη της νομικής, όπως και οι δικαστικοί, γνωμάτευσαν στην Βουλή περί της συνταγματικότητας των νόμων αυτών και η Βουλή τους ψήφισε και ο λόγος, οφθαλμοφανής στον απλό πολίτη,  είναι γιατί αυτό εξυπηρετούσε την πολιτική τους εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή. Διενεργήθηκε δηλαδή πολιτικός έλεγχος και εξυπηρετήθηκε μία πολιτική βούληση. Με άλλα λόγια ήταν μια πολιτική πράξη

Κυρίες και Κύριοι Βουλευτές,  στην Δημοκρατία οι πολιτικές πράξεις δεν πηγαίνουν στα δικαστήρια, τις δικάζει δια της κάλπης ο λαός. Και ο λαός σας δίκασε όλους. Το δάνειο  όμως παραμένει ανεξόφλητο. Εσείς γι’ αυτές τις πολιτικές πράξεις του Ασφαλιστικού, που αν τις δώσεις σ’ ένα πρωτοετή φοιτητή της Νομικής θα σημειώσει ότι είναι αντισυνταγματικές, τις οδεύσατε στα δικαστήρια αποποιούμενοι την ευθύνη της πολιτικής πράξης χωρίς να   υψώνετε πολιτικά το ανάστημά σας.  ΟΧΙ κυρίες και κύριοι της Πλατείας Συντάγματος, αυτές τις πράξεις οφείλετε να τις επαναξιολογήσετε στην Βουλή των Ελλήνων και με μία μεγάλη πλειοψηφία να αποφασίσετε, αφού   υπολογίσετε το ύψος του δάνειου  που πήρατε από τους πολίτες, να το επιστρέψετε, όταν το Κράτος θα έχει αυτή την δυνατότητα.

Τέτοια πολιτική πράξη έγινε πριν το 2009 επί Κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή (το  υπενθυμίζουμε και  το αναφέρουμε ως νομολογία πολιτικής).

Όλα τα παραπάνω, που σημειώνουμε, είναι γνωστά σε όλους τους πολιτικούς και πολίτες αυτής της Χώρας.

Στην προσπάθεια που κάνουμε με την παρούσα επιστολή μας, ως σχολιασμό στην διαβούλευση για το ασφαλιστικό, μεταξύ των άλλων, θέλουμε να σας πληροφορήσουμε και να σας καταθέσουμε δύο (συνημμένες) επιστολές :

Τη μία την οποία δημοσιεύσαμε  στις 1-5-2001 (συνημμένο 1) και προβλέψαμε με μαθηματική ακρίβεια πως ο τρόπος που διαχειριζόμασταν τότε την οικονομία και το Ασφαλιστικό θα μας οδηγούσε σε οικονομικοκοινωνική κρίση τα επόμενα χρόνια και σήμερα την τοποθετήσαμε με μία πλειάδα άλλων εργασιών μας στην ιστοσελίδα μας : «

thomasgkatzoflias.wordpress.com Η Πολιτεία της Ουτοπίας»

και συγκεκριμένα στην εργασία μας Νο 1γ : «ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ, ΑΠΟΚΛΙΣΕΙΣ, ΣΥΓΚΛΙΣΕΙΣ ΕΛΛΑΔΟΣ και Ε.Ε. ΓΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

:Α. Εργονομίας, εργατικά ατυχήματα, επαγγελματικές ασθένειες στους χώρους δουλειάς ιδιαίτερα στα εργοστάσια, εργοτάξια, ΟΡΥΧΕΙΑ.

Β. Κοινωνική ασφάλιση εργαζομένων και συνταξιούχων.

Γ. Πρόβλεψη της Κοινωνικής και Δημοσιονομικής κρίσης πριν 17 χρόνια» (17-12-2017).

Και την άλλη επιστολή μας (συνημμένο 2), όπου σημειώνουμε περιληπτικά την ιστορία του ασφαλιστικού στην Χώρα μας και το συγκρίνουμε με τα ασφαλιστικά άλλων Χωρών της Ευρώπης. Και αυτό το κάνουμε, γιατί πιστεύουμε πως μόνο όποιος γνωρίζει την ιστορία και τη διαχρονική εξέλιξη ενός θέματος μπορεί να αποφασίσει και να ψηφίσει σωστά.

Πρόταση και ευχή μας είναι  για τους παραπάνω καίριους τομείς που αναφέρουμε στην παρούσα επιστολή μας να σεβαστείτε διαχρονικά τις αρχές στις οποίες αναφέρονται όλοι οι ασφαλιστικοί νόμοι και που σήμερα τους ακούμε ως αντιγραφή ενός  πολιτικού  συστήματος που  τους κατακρεούργησε και μαζί τους την κοινωνία των πολιτών  και δεν τους σεβάστηκε (  το ασφαλιστικό σύστημα διέπεται από τις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ισότητας, της αλληλεγγύης, της αναδιανομής, της υποχρεωτικότητας, της ανταποδοτικότητας, της ενότητας, της επάρκειας και της βιωσιμότητας του συστήματος)  και να θυμάστε ότι έχετε πλήρη εγγυητική υποχρέωση για το σύνολο των ασφαλιστικών παροχών χωρίς δικαίωμα στην πολιτική  διαχείριση των ασφαλιστικών εσόδων των ταμείων παρά μόνον για τα ασφαλιστικά δικαιώματα των πολιτών

Ως εκ τούτου οφείλετε να μην πειραματίζεστε,  στη βάση της εκάστοτε πολιτικής ευαρεσκείας σας, για πολιτικό όφελος. Αυτό το δικαίωμα δεν σας το έδωσε ποτέ ο Ελληνικός λαός.

ΚΟΖΑΝΗ 17-2-2020

Γκατζόφλιας Θωμας Προύσης 10 Κοζάνη τηλ 6944554975

Χατζάρα Φωτεινή Καστοριάς 14 Κοζάνη τηλ.6942401180

 

Συνημμένο  1 :  Δημοσιεύτηκε ΤΡΙΤΗ 1-5- 2001… ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ: Από μια άλλη άποψη. Μαύρες τρύπες στον «πλεονασματικό» Κρατικό προϋπολογισμό (Πώς δημιουργείται σιγά -σιγά αλλά σταθερά η δημοσιονομική κρίση ?)

1. Με τις καθυστερήσεις επιστροφής πόρων στο κοινοτικά ταμεία, λόγω α­δικαιολογήτων επιδοτήσεων και ατα­σθαλιών . Σήμερα μετρούνται σε εκα­τοντάδες δισ και η καθυστέρηση κα­ταβολής κι επιστροφής δεν είναι άτο­κη.
2. Με τις κρυμμένες δανειακές υπο­χρεώσεις του κράτους των προηγούμε­νων ετών δεν μπορούν πλέον να περά­σουν στους κρατικούς προϋπολογι­σμούς ως συναλλαγματικές διαφορές ,διότι πλέον εξαφανίσθηκε ο συναλ­λαγματικός κίνδυνος εξαιτίας του ευ­ρώ.

Επομένως για να ικανοποιηθούν τα ο­νομαστικά κριτήρια χρέους και ελ­λειμμάτων από τις μετακυλήσεις χρε­ών θα φέρουν άμεσα σε αδιέξοδο τις αρμόδιες αρχές του Κράτους και ειδι­κότερα το Γενικό Λογιστήριο.

3. Με τις καθυστερήσεις εκκρεμών υ­ποχρεώσεων για την στήριξη των α­σφαλιστικών ταμείων των ιδιωτικοποιημένων οργανισμών όπως πρό­σφατα ο ΟΤΕ και η ΔΕΗ κ.α.
4. Με τις καθυστερήσεις υπολογισμού του κόστους στήριξης των. αλλαγών του Ασφαλιστικού.(Τριμερή χρηματο­δότηση κ.α.) Τα παραπάνω παραδείγ­ματα μαζί με άλλες υποχρεώσεις (Έρ­γα Ολυμπιακών Αγώνων, Εθνικό Κτη­ματολόγιο, φορολογικά ,πρωτογενείς πόροι κ.λπ..) και χρέη του κράτους θα δημιουργήσουν με μαθηματική ακρί­βεια στην επόμενη τριετία-τετραετία σοβαρότατο δημοσιονομικό πρόβλημα ,το οποίο όταν έρθει η στιγ­μή και Δε θα μπορεί να λυθεί, δηλαδή να μην βρίσκονται χρήματα για να πληρωθούν τα χρέη και το εν δυνάμει έλλειμμα, τότε θα το ονομάσουμε ΔΗ­ΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ. Η οποία υ­πολογίζεται ότι θα ανέλθει περίπου 4 τρις και είναι αδύνατο να καλυφθεί α­πό το πλεόνασμα του Δημοσίου το ο­ποίο λέγεται από τούς πιο αισιόδο­ξους ότι θα είναι μικρότερο του 2 % ετησίως του ΑΠΕ. Στην προκειμένη περίπτωση αυτή η υποχρέωση του δη­μοσιονομικού προβλήματος θα μπο­ρούσε να ικανοποιηθεί εάν το πλεόνα­σμα πλησίαζε το 3%ο ετησίως του ΑΕΠ.

Το βάρος για την αντιμετώπιση αυτού του τεράστιου προβλήματος ,εκτός α­πό τις περικοπές αμυντικών δαπανών φαίνεται ακόμη ότι θα το ρίξουν στις διάφορες τιτλοποιήσεις (ομολόγων) α­κόμη και χρεών κρατικών ασφαλιστι­κών ταμείων όπως έγινε στην Ιταλία και το Βέλγιο ,διότι οι προσδοκίες για εξαγγελλόμενες ιδιωτικοποιήσεις έ­χουν περιοριστεί πλέον εξαιτίας της τεράστιας καθυστέρησης να αποδειχθεί η Κυβέρνηση την ιδεολογία της ανταγωνιστικότητας.

Τεράστιες ευθύνες θα έχουν στο άμε­σο μέλλον τα όργανα της Δημοκρα­τίας (Κυβέρνηση, Αντιπολίτευση, Δη­μοσιογραφία, Συνδικαλισμός) για το προβλεπόμενο δημοσιονομικό πρό­βλημα το οποίο πρέπει να αντιμετωπισθεί με μεγάλη σοβαρότητα και χωρίς δημαγωγία , διότι διαφορετικά και με ακρίβεια θα καταλήξει σε ΚΟΙΝΩΝΙ­ΚΗ ΚΡΙΣΗ με ανεπανόρθωτες συνέ­πειες και θεωρώ ότι κανένας πολίτης αυτής της χώρας το εύχεται. Η πρώτη και σοβαρότερη κρίση των τελευταί­ων 1 0 ετών διαφαίνεται στις μεταρ­ρυθμίσεις στην Κοινωνική Ασφάλιση και χρησιμοποιείται από την κυβέρ­νηση μετά από ένα χρόνο από τις Ε­θνικές Εκλογές για να καλύψει τα τε­ράστια δημοσιονομικά ελλείμματα ό­πως αναφέρω παραπάνω.

Στις 25-3-2000 πριν από τις Εθνικές Ε­κλογές δημοσίευσα συγκεκριμένο άρ­θρο για την κοινωνική ασφάλιση και κάνω έκκληση στην Δ/νση της εφημε­ρίδας (Πτολεμαίος) να το αναδημοσιεύσει διότι θεω­ρείται επίκαιρο στην λαίλαπα που έρ­χεται για το ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ.

 

ΓΚΑΤΖΟΦΛΙΑΣ ΘΩΜΑΣ                                            Κοζάνη 1-5-2001

 

Σημείωση σύνταξης:

Ευχαρίστως δημοσιεύουμε (στη διπλα­νή σελίδα) αυτούσιο το άρθρο του κ. Θωμά Γκατζόφλια, τόσο λόγω της επικαιρότητας που παρουσιάζει, όσο και για να ικανοποιήσουμε την επιθυμία του, δηλώνοντας παράλληλα προς ό­λους ότι η εφημερίδα μας αποτελεί το φιλόξενο βήμα προβολής απόψεων.

 

Συνημμένο 2 Δημοσιεύτηκε Τρίτη  25-3-2000 στα ΜΜΕ

ΦΑΚΕΛΟΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ:

Κοινωνική ασφάλιση η προστασία όλων των εργαζο­μένων στην Ελλάδα και στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες

 

Σ

ύμφωνα με την συνθήκη της Ρώμης, οι κοινωνι­κές ασφαλίσεις στις Ευ­ρωπαϊκές Κοινότητες υ­λοποιούνται με δύο τρό­πους:

 Με τον συντονισμό των εθνικών νομοθεσιών των κρατών μελών για τη ρύθμιση των κοινωνικοασφαλιστικών προβλημά­των από τη μετακίνηση των εργαζομένων στο ε­σωτερικό των Ευρωπαϊ­κών Κοινοτήτων και

1. Με την προσπάθεια ε­ναρμόνισης και αλληλο- προσέγγισης των Εθνι­κών νομοθεσιών σε θέμα­τα κοινωνικής ασφάλι­σης σύμφωνα με τα άρ­θρα 117 και 118 της συν­θήκης.

Η δραστηριότητα των Κοινοτήτων στο πρώτο θέμα ήταν συνεχώς συ­ντονιστική με αποτέλε­σμα να διαμορφωθεί ένα μεγάλο περίπλοκο κοινο­τικό κεκτημένο, το οποίο απορρέει βασικά από τους κοινοτικούς κανονι­σμούς 1408/71 και 574/72. Η δραστηριότητα των Κοινοτήτων στο δεύτερο θέμα είναι πολύ περιορι­σμένη μέχρι σήμερα και στηρίζεται σε ορισμένες οδηγίες (DIRECTIVES), οι οποίοι καθοδηγούν την διαμόρφωση και τροποποίηση των Εθνι­κών νομοθεσιών σε ειδι­κά θέματα όπως είναι:

1. Η ασφαλιστική ισότη­τα ανδρών και γυναικών την οποία προσπάθησε να εφαρμόσει τα προη­γούμενα έτη και η χώρα μας με πολλές ατέλειες και αδικίες (χήρες χωρίς σύνταξη Ν. 2676/99) και
2. Η προστασία των ερ­γαζομένων από τον εργο­δότη. Στη χώρα μας αυτή η προστασία σήμερα βρί­σκεται στο στάδιο «της μαύρης αγοράς» σε πολ­λές περιπτώσεις και δια­πιστώνεται καθημερινά. Η παροχή της Κοινωνι­κής ασφάλισης στα Κρά­τη μέλη της Κοινότητας έχει τεράστιες διαφορές μεταξύ των, τα δε ελλείμ­ματα ποικίλουν και αυτά και έχουν σχέση κυρίως από τα διάφορα μοντέλα της Κοινωνικής ασφάλι­σης (προστασίας) όπως είναι ο αναδιανεμητικό (ΓΑΛΛΙΑ), της κρατικής εγγύησης (ΓΕΡΜΑΝΙΑ) και της κακής διαχείρι­σης – διοίκησης των Α­σφαλιστικών Ταμείων. Βέβαια θα ήταν να μην μνημονεύσουμε τον αρ­

νητικό πρωταγωνιστή στην Κοινωνική Ασφάλι­ση που είναι η μεγάλη συνεχιζόμενη ανεργία στη χώρα μας και στην Ε.Ε. και η βελτίωση της διαβίωσης των πολιτών με αποτέλεσμα να ζούμε περισσότερα χρόνια.’

Το 1990 όταν η κυβέρνη­ση της Νέας Δημοκρα­τίας ανέλαβε την διακυ­βέρνηση της χώρας βρή­κε τεράστιο έλλειμμα στον οικονομικό απολο­γισμό της κοινωνικής α­σφάλισης, ύψους 10%, ε­πί του Α.Ε.Π. Αναγκάστηκε με μεγάλο πολιτικό κόστος, να θε­σπίσει τουλάχιστον 19 α­σφαλιστικούς νόμους στην τριετία 1990 – 1992 και έτσι με αυτό τον τρό­πο έθιξε πολλά κεκτημένα δικαιώματα εργαζομέ­νων και συνταξιούχων , δημιούργησε όμως πλεο­νεκτήματα στον απολογι­σμό της Κοινωνικής α­σφάλισης μέχρι και σήμερα-και για το μέλλον, υπολογίζοντας μέσο όρο ετήσια έσοδα πάνω από 15% και υποδηλώνοντας έτσι μεγαλύτερη ευχέ­ρεια των ταμείων στην καταβολή των συντάξεων και των παροχών. Διαβάζοντας με προσοχή τους παραπάνω νόμους και τους μετέπειτα, όπως και το μίνι   ασφαλιστικό από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, διαπιστώνεις ό­τι εάν εφαρμοστούν πλή­ρως δημιουργούνται προ­ϋποθέσεις επιβίωσης της κοινωνικής ασφάλισης, μακριά όμως από την «πονηρή» κηδεμονία του κράτους που επικαλείται το σύνταγμα, όπως το συμφέρει κάθε φορά και στην κακή διοίκηση – διαχείριση των Ταμείων, όπου η πλειοψηφία των Δ.Σ. των ασφαλιστικών ταμείων είναι διορισμένη από την εκάστοτε κυβέρ­νηση και τις περισσότε­ρες φορές επικρατεί η α­παξία, διότι ως κριτήριο διορισμού είναι η κομμα­τική ταυτότητα.

Οι παραπάνω νόμοι σε περίληψη ορίζουν:

1. Τον διπλασιασμό και τριπλασιασμό των εισφο­ρών συνταξιούχων, εργα­ζομένων και εργοδοτών.
2. Τους φραγμούς και στόχους στην συνταξιοδότηση των εργαζομένων και γενικά των παροχών όπως:

α) την αύξηση των προϋ­ποθέσεων για έξοδο των εργαζομένων που ήταν έ­τοιμοι για συνταξιοδότηση.

β) την αύξηση των προϋ­ποθέσεων γενικά των ο­ρίων ηλικίας και του χρόνου ασφάλισης με α­ποτέλεσμα το συνταξιοδοτικό σύστημα στην Ελ­λάδα να μην επιδέχεται πλέον άλλες τροποποιή­σεις ακόμα και για λό­γους βιολογικούς των ερ­γαζομένων

γ) την αισθητή οικονομι­κή μείωση στον υπολογι­σμό των συντάξεων στους ασφαλισμένους της δεκαετίας του 1980 και μετά (Πεντηκοστά) δ) την μείωση των αυξή­σεων των συνταξιούχων, διότι λαμβάνεται υπόψη σε απόλυτους αριθμούς 2% – 4% ο τιμάριθμος, με αποτέλεσμα να έχουμε κάθοδο του δείκτη και τάση εξομοίωσης των συ­ντάξεων χωρίς να ληφθεί υπόψη η ανταποδοτικότητα των εισφορών σε κάθε Ταμείο Ασφάλισης, ε) την καθιέρωση ανωτάτων ορίων στις συντάξεις και το εφάπαξ στ) την πτώση της δαπά­νης της φαρμακευτικής περίθαλψης εξαιτίας της συμμετοχής των ασφαλι­σμένων στο 25% στα φάρμακα, στην επιβολή λίστας φαρμάκων, στην κατάργηση του φόρου υ­πέρ ΕΟΦ και άλλα ζ) την σταθεροποίηση της νοσοκομειακής δα­πάνης με εξαίρεση τις αυξήσεις που επέβαλε το κράτος στα νοσήλια των Νοσοκομείων 1999 κ.α.

3. Από τους παραπάνω νόμους δεν ενεργοποιή­θηκαν σε μεγάλο βαθμό άρθρα σχετικά με το νοικοκύρεμα των Διοικήσε­ων – Διαχειρίσεων των α­σφαλιστικών ταμείων, ώ­στε να δημιουργηθούν προϋποθέσεις μείωσης του λειτουργικού κό­στους. Αντίθετα το κό­στος λειτουργίας αυξή­θηκε αλόγιστα και η ανταποδοτικότητα των πα­ροχών μειώθηκε αισθητά και ειδικά στους κλάδους υγείας και πρόνοιας, διό­τι μόνο με τη λευκή κάρ­τα (δόθηκαν 370.000 λευ­κές κάρτες) οι αλλοδαποί έχουν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τις παρο­χές, χωρίς όμως να αυξη­θεί η δυναμικότητα των ιατρείων και άλλων υγει­ονομικών και διοικητι­κών υπηρεσιών.

Επίσης προσπάθησαν να υπονομεύσουν στη Σοφοκλέους τα ταμεία μέσα α­πό ανενεργό Ν.Δ. 3679/99.

Υπολογίζεται ότι 1,5 τρις αποθεματικά των ασφαλι­στικών ταμείων βρίσκο­νται στο χρηματιστήριο και διέκοψαν από το 1998 την εξόφληση των υπο­χρεώσεων στην τριμερή χρηματοδότηση των νεοεισερχόμενων ασφαλισμέ­νων από 1.1.1993 κ.α.

Μετά την παραπάνω σε συντομία ανάλυση της σημερινής κατάστασης στην κοινωνική ασφάλι­ση, η αυριανή κυβέρνη­ση κατά την άποψή μου έχει υποχρέωση να απε­γκλωβίσει τα ασφαλιστι­κά ταμεία από τις προπο­λεμικές νοοτροπίες και να τα οδηγήσει σε χρη­στή διοίκηση που τόσο ανάγκη έχουν.

Συγχρόνως θα πρέπει έ­μπρακτα και άμεσα η κά­θε κυβέρνηση:

• Να μειώσει την ανεργία
• Να καταργήσει την πα­ραοικονομία σε όλους του κλάδους
• Να καταπολεμήσει την εισφοροδιαφυγή (Αντίθε­τα μοίρασαν στο κεφά­λαιο ήδη 31 δις. αξιώσεις του ΙΚΑ) με το Νόμο 2675/99 άρθρο 88.
• Να εφαρμόσει τους κα­νονισμούς της Ε.Ε. και να δημιουργήσει προϋ­ποθέσεις ασφάλισης ό­λων των εργαζομένων Ελλήνων και αλλοδαπών.
• Ν’ αυξήσει το μισθό και το ημερομίσθιο του Έλ­ληνα εργαζόμενου στο μέσο επίπεδο του εργα­ζόμενου στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες.
• Τα παραπάνω είναι μονό­δρομος χωρίς «περιστρο­φές» και «επιστροφές» διότι είναι ο μοναδικός τρόπος ν’ αλλάξουμε την αναλογία εργαζόμενου – συνταξιούχου η οποία σήμερα είναι δυσανάλο­γη και η μόνη επικίνδυνη για την κατάρρευση της κοινωνικής ασφάλισης στη χώρα μας και γενικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Σήμερα όσα άλλα λέγο­νται χωρίς τεκμηρίωση

είναι εκ του πονηρού και για αυτό καλά θα κάνουν όλα τα υποψήφια κόμμα­τα για την βουλή, να κα­ταθέσουν αναλυτικά και τεκμηριωμένα πριν από τις εκλογές , ποιές είναι οι θέσεις τους για την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων – συνταξι­ούχων της χώρας μας και ποιές «ενδεχόμενες δε­σμεύσεις ή DERECTIVES από την Ε.Ε. μας έχουν επιβληθεί ή πρό­κειται να επιβληθούν.

Για όσους δεν γνωρίζουν κάθε οδηγία της Ε.Ε. που ψηφίζεται από το Συμ­βούλιο ομόφωνα ισχύει αυτόματα σαν εσωτερι­κός νόμος σε όλα τα κράτη μέλη και δεν χρει­άζεται επικύρωση από τα Εθνικά Κοινοβούλια (Άρθρο 191 της συνθή­κης).

Οι θέσεις των κομμάτων με δηλώσεις αόριστες, ό­πως δεν θίγονται τα ώρι­μα συνταξιοδοτικά δικαι­ώματα (λες και είμαστε οπωρολαχανικά) ή θα το συζητήσουμε πρώτα με τους αρμόδιους φορείς και στο τέλος όταν γί­νουν κυβέρνηση, αποφα­σίζει η πλειοψηφία της βουλής, δεν πρέπει να τις κάνουμε αποδεκτές, γιατί στο τέλος το μόνο που μας μένει είναι μια κυ­βέρνηση ανακόλουθη με τους εργαζόμενους και συνταξιούχους σε απερ­γίες, με δρόμους κλει­σμένους και σημαντική μείωση του Α.Ε.Π.

Όλα τα κόμματα της βου­λής γνωρίζουν πολύ κα­λά:

α) Τις οδηγίες, τις ρυθμί­σεις (DIRECTIVES) της Ε.Ε.

β) Τους ασφαλιστικούς νόμους που ψήφισαν μέ­χρι σήμερα

γ) Τους ισολογισμούς των ασφαλιστικών ταμεί­ων, διότι τους καταθέ­τουν κάθε χρόνο στη Βουλή σύμφωνα με το Νόμο 2084/92 άρθρο 85 δ) Τις αναλογιστικές με­λέτες των ασφαλιστικών ταμείων οι οποίες καταρ­τίζονται κάθε πέντε χρό­νια και τις καταθέτουν στη Βουλή σύμφωνα με το Νόμο 2084/92 άρθρο 71

ε) Τις αναλογιστικές με­λέτες που έκανε και κά­νει η χώρα μας και η Ευ­ρωπαϊκή Ένωση για την κοινωνική ασφάλιση ό­λων των εργαζομένων και συνταξιούχων, στ) Τα στοιχεία και τους

πίνακες των υπηρεσιών των αρμοδίων μας Υ­πουργείων και οργάνων της Ε.Ε.

Επομένως εφ’ όσον θέ­λουν τα κόμματα να διεκδικήσουν έδρες στη βου­λή ή την κυβέρνηση της χώρας, οφείλουν και έ­χουν όλα τα στοιχεία, να εξηγήσουν στον Ελληνι­κό λαό ποιά μορφή θα έ­χει η κοινωνική ασφάλι­ση μετά τις εθνικές εκλο­γές.

Ο τόπος δεν αντέχει άλ­λου τέτοιου είδους περι­πέτειες και αποφάσεις στο «γόνατο» για την κοινωνική ασφάλιση ή προστασία, όπως άρχισε να την αποκαλούν επί των ημερών μας δείχνο­ντας ακόμη και εδώ την μεταλλαγή του όρου. Προτείνω σε όλους τους συναδέλφους να σταμα­τήσουν να είναι παθητι­κοί δέκτες των πιθανών αλλαγών στην κοινωνική ασφάλιση, να επιβάλ­λουν στα κόμματα που πι­στεύουν, να πάρουν όλα θέσεις προεκλογικά, ώ­στε με αυτό τον τρόπο να σταματήσουν και οι        αθρόες αψυχολόγητες και απρογραμμάτιστες αιτή­σεις συνταξιοδοτήσεις α­πό τους εργαζόμενους, οι οποίες σε μεγάλο βαθμό δημιουργούν προβλήμα­τα στους ίδιους, στις υπηρεσίες, στα ασφαλιστικά τους ταμεία και γενικά στο κοινωνικό σύνολο.

Η έλλειψη κοινωνικής συνοχής οδηγεί μόνο σε ακραίες καταστάσεις, κα­λά θα κάνουν όλοι οι ε­μπλεκόμενοι φορείς να μελετήσουν τον κατα­στατικό χάρτη της Διε­θνούς Οργάνωσης Εργα­σίας, ο οποίος μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πό­λεμο το 1946 ορίζει, ότι η ΕΙΡΗΝΗ μπορεί να δια­τηρηθεί στο κόσμο ΜΟ­ΝΟ ΟΤΑΝ ΒΑΣΙΣΤΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙ­ΚΑΙΟΣΥΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΧΗ ΒΕΛΤΙΩΜΕ­ΝΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ ΕΡ­ΓΑΣΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑ­ΖΟΜΕΝΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥΣ Α­ΠΟ ΤΙΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ­ΤΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΓΗ­ΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΗ­ΡΙΑΣ.

 

 

 

ΓΚΑΤΖΟΦΛΙΑΣ ΘΩΜΑΣ:

– ΜΕΛΟΣ Δ.Σ. ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ Ν. ΚΟΖΑΝΗΣ

-ΠΡΟΙΣΤΑΜΕΝΟΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ   ΚΛΙΜΑΚΙΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΔΕΗ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

– ΔΙΕΤΕΛΕΣΕ ΜΕΛΟΣ Δ.Σ. ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΔΕΗ μ έδρα την Αθήνα.

–

Κοζάνη 25-3 -2000