Ανατολικό 1-4-1951. “…Για να φτιάξουμε τα όσα γκρέμισαν, ας κοιτάξουμε πάλι μπροστά…”και κλίνει, το στρατιωτικό εμβατήριο, με το με το ελπιδοφόρο μήνυμα, μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη ΔΟΞΑ ΤΡΑΒΑ”
Ναι, φίλες και φίλοι, αυτή είναι η πραγματικότητα, αυτός είναι ο Έλληνας, αυτοί είμαστε, έτσι το Θέλουμε, έτσι ενεργούμε, κι’ όταν κάνουμε το κακόγουστο και επιζήμιο κέφι μας, τότε το σκεπτόμαστε και επανορθώνουμε κατά το., δοκούν χωρίς να υπολογίζουμε το όποιο νέο κοστολόγιο, σε βάρος μας, προκόψει, από τις ανόητες και απερίσκεπτες πράξεις μας.
Έτσι, τα δεδομένα μας αυτά, μας οδήγησαν στην περίοδο του 1946-1949, όπου, η Κομμουνιστική ανταρσία, 22-7-1947 , για να εκδικηθεί, ποιον άραγε; έβαλε φωτιά, το 1947, στο δημοτικό σχολείο, της γειτονικής μας Κοινότητας, Ανατολικού και όχι μόνο, για να στερήσει από τα μικρά παιδιά και… μελλοντικούς οπαδούς της, θα λέγαμε, τη βασική τους μόρφωση, όπως, ο ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗΣ, τους… ανεμόμυλους !!
Μήπως, την ίδια αμαρτία , δεν πληρώνουμε και σήμερα, με άλλους πρωταγωνιστές και κομπάρσους, θα λέγαμε, όλους εμάς που συμμετέχουμε, έστω και με το ρόλο του., μουγκού , αλλά και με διαφορετικό ΣΕΝΑΡΙΟ, ως πότε όμως, όταν, παραβιάζουμε συνεχώς το όριο της Νομοθεσίας, Του Μεγάλου Καμηλιέρη (ΘΕΟΥ) -κατά Καζαντζίδη Στέλιου-που λέει, “Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός ΣΟΦΟΎ”.
Η σημερινή φωτογραφία, του καλού μας φίλου και συνεργάτη, Κασαμπαλή Θανάση, μας μεταφέρει στις αρχές του 1951, όπου, με τη λήξη της εμπόλεμης κατάστασης 1949, αρχές και λαός άρχισαν να επουλώνουν τις τεράστιες υλικές ζημίες που δημιούργησε εμπόλεμη κατάσταση 1946-1949, όσο για τις Ανθρώπινες, δυστυχώς, δεν επουλώνονται και αποτελούν, το ΣΤΙΓΜΑ της εποχής και της Ιστορίας μας.
Στη φώτο μας, ο Ζιρπιάδης Θόδωρος-μπροστά- με τον αραμπά του (κάρο), επωφελούμενος και της επίσκεψης του εξαδάχτυλου ανιψιού του, από τη Γαλάτεια, που μετοίκησε στη Σίνδο, Τατατσικίδη Στράτου μεταφέρει από την Πτολεμαΐδα, 1-4-1951 και από το Ξυλουργείου του, Νίκου Μισαηλίδης, τα κουφώματα του Δημοτικού σχολείου του χωριού του, για να φτιάξουνε τα όσα., καήκαν το 1947.
Σημειώνουμε πως, ο Ζιρπιάδης ήταν και μέλος της σχολικής επιτροπής του χωριού..
