-Δηλαδή, θέλετε να μας πείσετε, ότι η αναδοχή παιδιού από ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι, είναι μια φυσιολογική κατάσταση;
-Μπορώ να δεχθώ -συμβιβαστικά και συμβατικά- την ομοφυλοφιλία σαν μια ιδιαιτερότητα -δεν την χαρακτηρίζω- που κάποιος την επιλέγει συνειδητά και εγώ θα πρέπει να την δεχθώ είτε σαν συνειδητή σεξουαλική επιλογή του είτε σαν γενετικό λάθος της φύσης είτε για ότι άλλο επικαλεστεί,
όμως, γιατί πρέπει να δεχθώ και να ανεχθώ -όχι να αποδεχθώ- την αναδοχή ενός παιδιού από ένα τέτοιο ζευγάρι ομοφυλοφίλων με κριτήριο και πάλι και μόνο τις δικές του επιθυμίες, παραβλέποντας το δικαίωμα ενός παιδιού να μεγαλώσει μέσα σε μια κλασικά δομημένη οικογένεια;
-Γιατί θα πρέπει να βρεθεί ένα παιδί, μπροστά σε μια δεδομένη
κατάσταση, που θα το χαρακτηρίζει και θα το ακολουθεί για όλη του την
ζωή, με ότι αυτό ήθελε σημαίνει;
-Ποια επιλογή του δίνουμε, στιγματίζοντας το και καθιστώντας το
υποκείμενο σχολικού – κοινωνικού ή άλλης μορφής *μπούλινγκ*;
-Εσείς, οι βουλευτές δεν είστε που ψηφίσατε ότι ένα παιδί μπορεί να
επιλέξει το φύλλο του, μόνο και όταν γίνει 15 τουλάχιστον χρόνων;
-Γιατί όχι νωρίτερα;
-Με βάση αυτή την λογική, ποιος ρωτάει και δίνει την δυνατότητα
επιλογής στο υπό υιοθεσία παιδί, αν είναι σύμφωνο με αυτή την
κατάσταση;
-Μας ενδιαφέρουν έντονα τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, αλλά
παραβλέπουμε εκείνα των παιδιών, τα οποία αγνοούμε, γιατί δεν μπορούνε
να τοποθετηθούν επί του θέματος!
-Άραγε εμπράκτως, τι διαφέρει η αναδοχή από την υιοθεσία, στην
προκειμένη περίπτωση;
Ρουσσάκης Σαρ. Πολυχρόνης
Έλλην το γένος
Πατριώτης κατά το ήθος
Σκεπτόμενος κατά το έθος
(09 Απρ. 2018)
