Πατέρας και κόρη, αγκαλιασμένοι, πεσμένοι μπρούμυτα στα λασπόνερα του Ρίο Γκράντε, ανάμεσα σε καλαμιές, άδεια μπουκάλια μπύρας και σκουπίδια.
Πατέρας που προσπάθησε να προστατέψει την εικοσιτριών μηνών κόρη του με τη μαύρη μπλούζα του.
Κόρη που κρατά με το χεράκι της τον πατέρα από το λαιμό, για να κρατηθεί στη ζωή.
Πατέρας και κόρη, νεκροί.
Μητέρα που είδε να πνίγονται μπροστά της άνδρας και παιδί.
Λίγοι, μεταξύ πολλών και ανώνυμων καθημερινών. Ανώνυμοι για μας, που ποτέ δεν μαθαίνουμε τα ονόματά τους. Κι αν τύχει και τ’ ακούσουμε, τα ξεχνάμε γιατί είναι δύσκολα. Επώνυμοι, για τους οικείους, που μένουν πίσω για να βασανίζονται να ζήσουν, παρέα με φαντάσματα που στοιχειώνουν τις μέρες τους, κατατρύχουν τις νύχτες τους…
Ο Oscar Alberto Martínez από το Σαλβαδόρ, διέμενε μαζί με τη γυναίκα του Τάνια και την κόρη τους Angie Valeria στον προσφυγικό καταυλισμό Matamoros, περιμένοντας να κληθούν σχετικά με το αίτημά τους για πολιτικό άσυλο. Όμως αυτή η διαδικασία μπορεί να κρατήσει μήνες ή και χρόνια. Ήταν ήδη δύο μήνες στο Μεξικό, κάτω από τον καυτό ήλιο και την αφόρητη ζέστη. Απελπισμένοι, αποφάσισαν να διασχίσουν το Ρίο Γκράντε. Ο Όσκαρ κατάφερε να περάσει απέναντι τη μικρή, αλλά όταν έκανε να γυρίσει να πάρει και την Τάνια, το κοριτσάκι, που τον είδε να απομακρύνεται κολυμπώντας, πήδησε μέσα στο νερό. Ο 27χρονος πατέρας πρόλαβε και την άρπαξε, αλλά ένα δυνατό ρεύμα παρέσυρε και τους δύο, με αποτέλεσμα να πνιγούν. Τώρα πια, η μικρούλα Angie Valeria κάνει βόλτες στα σύννεφα, πιασμένη χέρι-χέρι με τον τον τρίχονο Aylan Kurdi…
Στην όλη σκηνή ήταν μάρτυρας η δημοσιογράφος Julia Le Duc, η οποία και την απαθανάτισε.
Και παραπέρα, στρατιώτες και αστυνομικοί με πολυβόλα: 15.000 φρουρούν τα σύνορα Μεξικού και ΗΠΑ, «για να ελέγχουν τις μεταναστευτικές ροές». Κι όσο πιο αυστηρά γίνονται τα μέτρα, τόσο περισσότεροι δύσμοιροι από Γουατεμάλα, Ονδούρα κι Ελ Σαλβαδόρ, ανακαλύπτοντας παράνομα και δύσβατα περάσματα, θα βρίσκονται νεκροί. Επτά αποσυντεθειμένες σοροί βρέθηκαν τις τελευταίες δύο μέρες κατά μήκος της συνοριογραμμής, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που διακινητές θέτουν τις ζωές μεταναστών σε κίνδυνο, εγκαταλείποντάς τους σε απομονωμένες περιοχές ή βάζοντάς τους να περάσουν το Ρίο Γκράντε με αυτοσχέδια πλεούμενα και σχεδίες. Κι όποιος ζήσει, έζησε! Καταστάσεις παρόμοιες μ’ εκείνες που αντιμετωπίζουν οι κακόμοιροι ροβινσώνες της Μεσογείου. Το 2018, συγκεκριμένα, 283 πρόσφυγες από την Κεντρική Αμερική βρήκαν τον θάνατο, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να μπουν στις ΗΠΑ και να ζητήσουν άσυλο. Ναι, είναι αυτοί οι ταλαίπωροι που ο ίδιος ο Τραμπ έχει αποκαλέσει «ζώα» (animals)!
Κι ακόμα πιο μακριά, στο Λευκό Οίκο, αξιωματούχοι και χαρτογιακάδες, ιδόντες και αντιπαρερχόμενοι, θα δακρύζουν μπροστά στις κάμερες, θα αγανακτούν για το προσφυγικό, θα ψηφίζουν έδικτα και θέσφατα, θα λιβανίζουν τον Τραμπ, θα κτίζουν τείχη, θα πυροβολούν άοπλους μαύρους, θα πωλούν με την ησυχία τους όπλα και πυραύλους και θα αποκοιμούνται ευτυχείς στην αγκαλιά της ερωμένης τους. Όλα σύννομα!
Όχι, δεν είναι αυτή η Αμερική που απορρόφησε εκατομμύρια μετανάστες και μεγαλούργησε. Δεν είναι αυτή που πολέμησε κάποτε τον Χίτλερ στο πλευρό των συμμάχων, δεν είναι η Αμερική του Κένεντυ, ούτε του Ομπάμα. Είναι η Αμερική που κατέσφαξε τους Ινδιάνους, είναι η Αμερική της σκοτεινής και κατάπτυστης εποχής της δουλείας, της Κου-Κλουξ-Κλαν, του Βιετνάμ, της CIA, του Ιράκ! Είναι η Αμερική του Ντόναλντ Τραμπ!
*Πολύ γνωστός θρησκευτικός ύμνος στην Αμερική, που αναφέρεται σε συγχώρεση και μετάνοια
