Γιάννε, δε νομίζεις πως μερικοί κάνουν σα να μη καταλαβαίνουν.
Συμφωνώ, Χάμπο. Όχι μόνο σα να μη καταλαβαίνουν.
Αλλά τι άλλο, Γιάννε;
Κάνουν σα να μη θέλουν να καταλάβουν, ή σα να είναι καλύτερα να μη καταλάβουν.
Έτσι λες, Γιάννε; Και γιατί το κάνουν αυτό;
Γιατί, Χάμπο φοβούνται να δεχτούν αυτό που καταλαβαίνουν, η ακόμα χειρότερα, αν μπουν στον κόπο να καταλάβουν θα τρομάξουν πολύ, και δε το θέλουν.
Δηλαδή, Γιάννε, εσύ λες πως από φόβο αντιδρούν έτσι;
Έτσι λέω, Χάμπο. Από φόβο.
Και κάνουν τους παλληκαράδες…
Ναι, Χάμπο. Είναι σα να καμαρώνουν που δείχνουν άγνοια κινδύνου.
Να σου πω, Γιάννε. Μήπως περνάν καλύτερα αυτοί με την αγνοιά τους;
Κοίτα να δεις, Χαμπο. Τυχαία διάβαζα, εδώ στον “Πτολεμαίο”, για ένα μύθο που ταιριάζει με το θέμα της άγνοιας που συζητάμε.
Και τι λέει, Γιάννε;
Αφορά την αμοιβή που ζήτησε αυτός που εφηύρε το σκάκι, από έναν βασιλιά που του ζήτησε να σχεδιάσει ένα σπουδαίο παιχνίδι. Ζήτησε, λοιπόν, από το βασιλιά να του δώσει ένα σπόρο σιταριού για το πρώτο τετραγωνάκι του σκακιού την πρώτη μέρα, δύο σπόρους για το δεύτερο την δεύτερη μέρα, τέσσερις για το τρίτο την τρίτη, και ούτω κάθε εξής μέχρι το εξηκοστό τέταρτο και τελευταίο τετράγωνο. Έεε, δε ζήτησε και τίποτα σπουδαίο, ο ερίφης, βρε Γιάννε, σωστά;
Έτσι νόμισε και ο βασιλιάς, Χάμπο. Δέχτηκε αμέσως, πιστεύοντας ότι είχε μόλις γλιτώσει μια πλουσιοπάροχη αμοιβή που είχε τάξει. Αλλά την πάτησε.
Σοβαρά, Γιάννε;
Σοβαρά, Χάμπο. Ο βασιλιάς δεν είχε ιδέα τι σημαίνει εκθετική αύξηση.
Και τι σημαίνει αυτό σε σπόρους σιταριού, Γιάννε;
Θα στο διαβάσω απ’ την εφημεριδα, για να καταλάβεις τι θα πει άγνοια κινδύνου. “Και μόνο ο αριθμός που αντιστοιχεί στο 64ο τετράγωνο της σκακιέρας είναι 9.223.372.036.854.775.808 σπόροι”!
Τι λες τώρα, Γιάννε;
Ναι, Χάμπο. Και επί πλέον πρέπει να προσθέσουμε και τον αριθμό των σπόρων που αντιστοιχούν σε όλα τα προηγούμενα τετράγωνα, οπότε ουσιαστικά διπλασιάζεται περίπου.
Άγνοια κινδύνου, Γιάννε. Άγνοια κινδύνου. Αυτός πίστεψε πως θα δώσει κάνα – δύο σακιά σιτάρι και θα γλιτώσει.
Ακριβώς, Χάμπι. Όπως θαρρούν, ή κάνουν πως θαρρούν κάποιοι άλλοι.
Πολύ σιτάρι, Γιάννε!
Πολύ, Χάμπο. Στην πραγματικότητα, γράφει εδώ: “Αν τοποθετούσαμε όλους αυτούς στους σπόρους σε μια γραμμή, το μήκος της θα έφτανε ως το μισό της απόστασης μεταξύ Γης και του Άλφα του Κενταύρου. Ακόμα και το φως χρειάζεται περίπου 4 χρόνια μέχρι να φτάσει από τον Άλφα του Κενταύρου στη γη”.