Η βροχή της Παρασκευής διακόπηκε απότομα από τον ήχο της βαριάς πόρτα του Πολυχώρου WE, που φανέρωνε ότι εντός του η (καλλιτεχνική) εποχή της πόλης ήταν σαφώς πιο ανοιξιάτικη.
Πίσω από ένα μεγάλο τζάμι που μαρτυρούσε τις προσπάθειες δύο κοριτσιών να δοκιμάσουν τον προσομοιωτή πίστας του σκι, έξι νέοι που γνωρίζονταν μόλις μεταξύ τους κάλυπταν με τις τσάντες και τις φωνές τους ένα μεγάλο μαύρο τραπέζι και ανακάλυπταν ότι τελικά τους ενώνουν πολλά περισσότερα από όσα πίστευαν. Κυρίως η ανάγκη και το ταλέντο να κάνουν όμορφα πράγματα.
*Φωτογραφίες: Αναστάσης Μαυρογιάννης
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΟΥΡΛΟΥΚΑΚΗΣ, ΕΝΑΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΟΡΧΗΣΤΡΑΣ ΕΤΩΝ 20
Φτάνοντας στο WE, η ραδιοφωνική παραγωγός που με συντρόφευσε από το κέντρο ως την 3ης Σεπτεμβρίου κάνει αποφώνηση ενός κλασικού διαμαντιού των ‘80s διαπιστώνοντας πόσο αλλιώς θα ήταν ο κόσμος μας σήμερα με περισσότερη καλή μουσική. Το ίδιο πρέπει να πιστεύει και ο Αλέξανδρος Πουρλουκάκης, ο νεαρός μουσικός από την Πτολεμαΐδα που με περιμένει στη γωνία του μεγάλου μαύρου τραπεζιού. Πώς να μην το πιστεύει, άλλωστε, όταν στα 20 του χρόνια έχει κατορθώσει να γίνει μαέστρος, ακολουθώντας μία αξιοσημείωτη καλλιτεχνική πορεία γεμάτη ταλέντο και νότες.
Ο χαρακτηρισμός “μαέστρος” για όσους σπουδαίους έχουν μιλήσει γι αυτόν, όπως ο δικός μας διεθνής Δημήτρης Μητρόπουλος, περιγράφεται με μεγάλη λεπτότητα στην ερμηνεία του, καθώς έχουμε να κάνουμε με μια ιδιότητα που θα πρέπει να συνδυάζει τα ιδανικά χαρακτηριστικά ενός “μπροστάρη” σε μια μικρή κοινωνική ομάδα, όπως η ορχήστρα και εν γένει τα μουσικά σύνολα. Παρ’ όλη την ευθύνη που απαιτεί αυτή η θέση, όμως, είναι πρωτόγνωρη εμπειρία η διαδικασία της δημιουργίας που καλείται κανείς να φέρει εις πέρας, θα συμπληρώσει.
Διαβάστε περισσότερα εδώ…
