Δύο ποντιακά χωριά που οι κάτοικοι τους έχουν συγγένειες, το Ανατολικό Εορδαίας και η Αργυρούπολη Δράμας πρόκειται να αδελφοποιηθούν με την επίσημη διαδικασία να λαμβάνει χώρα μέσα στο 2023 σε επίπεδο Δήμων (Εορδαίας και Προσοτσάνης) πλέον.
Εκπρόσωποι από το χωριό της Δράμας βρέθηκαν στο Ανατολικό με αφορμή και τις εκδηλώσεις για τον εορτασμό της Εκκλησίας της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού και αυτή ήταν η 2η συνάντηση ανάμεσα στους ανθρώπους των 2 χωριών.
Για αυτή την αδελφοποίηση αυτή ο Παναγιώτης Μωυσιάδης στην εκδήλωση που έγινε και στην προσφώνηση του στους παρευρισκόμενους που βρέθηκαν την Τρίτη στο Ανατολικό ανέφερε τα παρακάτω:
«Κύριε Δήμαρχε του Δήμου Προσοτσάνης , Κύριε Πρόεδρε του Δημοτικού Διαμερίσματος Αργυρούπολης, Κύριε Πρόεδρε του Μορφωτικού Συλλόγου Αργυρούπολης ΄΄ Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ΄΄ . 
Αγαπητοί φίλοι και συμπατριώτες.
Σήμερα είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος, γιατί είμαι στην ευχάριστη θέση να παρευρεθώ στην απαρχή μιας ιστορικής διαδικασίας προκειμένου να πραγματοποιηθεί μια ιδέα, που εμπνευστήκαμε από κοινού με τον φίλο συμπατριώτη σας Γρηγόρη Γρηγοριάδη.
Μια πρωτοποριακή σκέψη, που στοχεύει στην συναδελφότητα των δύο δημοτικών διαμερισμάτων μας της Αργυρούπολης και του Ανατολικού .
Πριν αναφερθώ στους ιστορικούς δεσμούς και στους ουσιαστικούς λόγους, που μας ενέπνευσαν στην πρόταση αυτή, θα ήθελα να σας αφηγηθώ ένα τυχαίο γεγονός, που αποτέλεσε και την αφορμή της.
΄΄Ήταν 13 Αύγουστου του 2018, όπου είχε πραγματοποιηθεί στον Δήμο σας, στο χωριό Πετρούσα η 14η Πανελλήνια Συνάντηση Ποντιακής Νεολαίας , στην οποία συμμετείχα ως μέλος της επιτροπής πολιτισμού της ΠΟΕ. Το βράδυ διανυκτερεύσαμε στην Αργυρούπολη σε φιλικό σπίτι . Νωρίς το πρωί ένιωσα την ανάγκη να περιδιαβώ τους δρόμους της Αργυρούπολης, γιατί η αισθητική και η χωροταξία της μου θύμιζαν την γενέτειρά μου, το Ανατολικό. Κάποια στιγμή διασταυρώθηκα με έναν γέροντα που αφού ανταλλάξαμε την ΄΄καλημέρα΄΄ με ρώτησε από πού είμαι . Τον απάντησα από το Ανατολικό. Με κοίταξε με συμπάθεια και τα μάτια του γέμισαν δάκρυα. Έκπληκτος τον ρώτησαν, γιατί δάκρυσε. Μου απάντησε ότι η πιο αγαπημένη μου θεία και τα πρώτα μου ξαδέλφια ζουν στο Ανατολικό. Έχω να τους δω 20 χρόνια .Και συνέχισε: Ατσάπα ο Θόδωρον ο Παπαπαυλίδης ζει; Εξέρω, ο Κώστης επέθανεν.
Ο ευαίσθητος αυτός γέροντας ήταν ο Παντελής Γρηγοριάδης, θείος του φίλου Γρηγόρη.
Μετά την αναφορά σ’ αυτήν την σύντομη ιστορία καταλήξαμε στην αναγκαιότητα για την αδελφοποίηση των δύο χωριών με δεδομένο, ότι οι περισσότεροι κάτοικοι των χωριών μας συνδέονται με παρόμοιες συγγενικές σχέσεις, που ήταν αυθύπαρκτες ήδη από τις ιστορικές τους κοιτίδες όπως: τα Λερία, το Καρμούτ, τη Σίχτορμη , το Τσογκάρ της Αργυρούπολης.
Αγαπητοί συμπατριώτες, αποτελεί αδιάψευστη αλήθεια, ότι στην σύγχρονη εποχή που διανύουμε έχουν διασαλευθεί για διάφορους λόγους οι ανθρώπινες σχέσεις και οι κοινωνικές επαφές. Ιδιαίτερα στις προσφυγικές κοινότητες το φαινόμενο αυτό είναι εντονότερο λόγω των μεγάλων αποστάσεων και των οικονομικών δυσχερειών, που αντιμετώπισαν οι πρώτες προσφυγικές γενιές
Αποτελεί ακόμα πραγματικότητα, πως στην ποντιακή ηθογραφία η αδελφοποίηση ήταν μια έννοια αυθύπαρκτη και συντελούνταν μέσα από τις συγγενικές και φυλετικές δομές των κλειστών κοινωνιών, αλλά και τις συχνές μετοικεσίες των ανθρώπων .
Οι πόντιοι μετανάστες ποτέ δεν αποκόπτονταν από τις ιστορικές τους κοιτίδες, γι’ αυτό οι κοινότητες των μεταλλωρύχων υπάγονταν θρησκευτικά στην Μητρόπολη της Χαλδίας.
Στην προσφυγική Ελλάδα δυστυχώς αυτοί οι δεσμοί ατόνησαν σταδιακά, γιατί ποτέ δεν αποτέλεσαν πεδίο επιδίωξης τόσο της τοπικής αυτοδιοίκησης όσο και των πολιτιστικών οργανώσεων.
Η σημερινή μας πρώτη επικοινωνία σε θεσμικό επίπεδο αποτελεί την θεσμική προσέγγιση των δύο κοινοτήτων και ανοίγει την προοπτική της αδελφοποίησης, μια κοινωνική και πολιτική πράξη, που υπόσχεται και διασφαλίζει τη φιλία, την συνεργασία , την αμοιβαία κατανόηση και τη σύσφιξη των σχέσεων και συνεργασιών. Είμαι βέβαιος πως θα αποτελέσει μια πρωτόγνωρη κοινωνική διεργασία στοχεύοντας στην εξύψωση των κοινωνικών και πνευματικών αξιών, που δομήθηκαν στην οικονομικά και μορφωτικά ανθούσα πατρίδα μας, την Αργυρούπολη του Πόντου.
Αυτές τις αξίες της αδελφοσύνης και της αλληλεγγύης είμαι πεπεισμένος πως υπηρέτησαν με συνέπεια και οι γονείς μας στις νέες τους πατρίδες. Αξίες που και εμείς επαναφέρουμε εν όψει του ευγενούς στόχου, που σήμερα σηματοδοτούμε.
Ευαίσθητοι τομείς όπως η τέχνη, ο πολιτισμός, η αλληλεγγύη, η αγροτική παραγωγή και τοπική οικονομική ανάπτυξη αποτελούν πεδίο ,όπου οι νέοι μας μπορούν να συνεργαστούν και να ανταλλάξουν εμπειρίες και σκέψεις.
Είναι αναγκαίο να αναφερθούμε στους λόγους, που μας φέρνουν τόσο κοντά, έτσι ώστε να αιτιολογούν την αδελφική μας προσέγγιση.
1ος λόγος είναι οι κοινές μας ρίζες, οι κοινές κοινότητες της Αργυρούπολης. Κοινότητες που έπαιξαν έναν καθοριστικό ρόγο στην διάσωση και διάδοση του ελληνικού πολιτισμού. Προκειμένου να κατανοήσουμε το μέγεθος της ιστορικότητάς των κοινοτήτων αναφέρω, ότι στα Λερία, στην ενορία Μουρουζάντων εγκαταστάθηκε η φαναριώτικη οικογένεια των Μουρούζηδων, μια οικογένεια που έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ελληνική επανάσταση. Στο Άνω Καρούτ εγκαταστάθηκε η βυζαντινή οικογένεια των Σούτων, που μετάλλαξαν το επώνυμό τους σε Παπαδόπουλοι. Η οικογένεια των Στεφανιδαίων προέρχεται από τον Στέφανο Αδαμίδη, έναν απόγονο των Κατακουζηνών ( Κουζάνων).
2ος λόγος είναι ο χωροταξικός και πολεοδομικός σχεδιασμός που στηρίζεται πάνω στο πανάρχαιο υποδάμειο σύστημα . Μια χωροταξική ανάπτυξη με ευθύγραμμους τέμνοντες δρόμους με άρτια οικοδομικά τετράγωνα. Με το ίδιο σύστημα υποδομήθηκαν οι ιωνικές πόλεις και η Πομπηία στην Ιταλία..
3ος λόγος είναι η παραγωγική αξιοποίηση των αγροτικών γαιών με αρδευτικά δίκτυα και δυναμικές καλλιέργειες, που αυξήσαν τις αγροτικές προσόδους των αγροτών.
4ος λόγος Η πολιτιστική πρωτοπορία με την ίδρυση ήδη από τα χρόνια του μεσοπολέμου των δύο πολιτιστικών συλλόγων της ΄΄Αναγέννησης΄΄ Αργυρούπολης και της ΄΄Αναγέννησης΄΄ Ανατολικού. Είναι εμφανές, πως η λέξη αναγέννηση προκαθόριζε τις σκέψεις των γονιών μας στις δύο άκρες της μακεδονίτικης γης.
Αργότερα το 1974 δημιουργήθηκε ο Πολιτιστικός μας σύλλογος με την επωνυμία ΄΄ΑΝΑΤΟΛΗ΄΄.
Μέσα στα πλαίσια αυτών των συλλόγων δημιουργήθηκαν οι πρώτες χορευτικές ομάδες, που πολύ σύντομα οι συγγενικές σχέσεις των δύο χωριών τις σύζευξαν. Το 1970 με χοροδιδάσκαλο τον Ευθύμη Ευθυμιάδη και χορευτές τους Σωκράτη και Σοφούλα Ξαντινίδου , τον Αχιλλέα Βασιλειάδη από την Αργυρούπολη δημιουργήθηκε ένα από τα πρώτα χορευτικά συγκροτήματα στην Ελλάδα που, όπως ομολογείται ,με την έντονη κινητικότητά του επιτάχυνε την χορευτική αφύπνιση των Ποντίων στην Ελλάδα και στην ομογένεια. (Θυμάμαι το 1970, όταν πρωτοχορέψαμε σαν σήμερα στην πλατεία του χωριού σας, με λυράρη τον αείμνηστο Τσακαλίδη Κώστα. συγκινητικές στιγμές..)
5ος Το 1986 βρεθήκαμε οι ίδιοι χορευτές από τα δύο χωριά με πρωτεργάτη και πάλι τον Ευθύμη Ευθυμιάδη και τον πρόεδρο της Αναγέννησης Αργυρούπολης Στάθη Αθανασιάδη στην οργάνωση του ποντιακού κινήματος στην Ελλάδα με αποκορύφωμα την πολιτική διεκδίκηση και καταδίκη της ποντιακής Γενοκτονίας.
6ος Ο πιο σημαντικός όμως λόγος είναι οι μακρόχρονες συγγενικές σχέσεις ,που δομήθηκαν στις αλησμόνητες πατρίδες και αποδιαρθρώθηκαν με τον βίαιο ξεριζωμό και την προσφυγιά .
Σήμερα είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος και αισιόδοξος, γιατί στην Αργυρούπολη ανθεί και αναπτύσσεται το προοδευτικό πνεύμα των Ποντίων.
Εδώ γνώρισα έναν ενεργό και άοκνο νέο της ποντιακής ιδέας τον Γιάννη Ακριτίδη . Έναν νέο επιστήμονα που με κατέπληξε με την αγάπη και το πάθος του για την γενεαλογία της πατρίδας μας. Είμαι πεπεισμένος, ότι οι νέες γενιές των δύο χωριών μας θα μπορούν να βρίσκουν τους συγγενικούς τους δεσμούς ανακαλύπτοντας τα γεννεαλογικά τους δέντρα, όταν θα εκδοθεί το μεγαλόπνοο ερευνητικό πόνημά του. Ένα έργο που θα διασώσει την γενεαλογία των Ελλήνων της Αργυρούπολης. Προσωπικά εύχομαι το βιβλίο αυτό να εκδοθεί από κοινού με την αρωγή των δύο συλλόγων και να αποτελέσει τον καθορισμό του πρώτου στόχου την ημέρα, που θα υπογραφεί η συμφωνία της αδελφοποίησης.
Γιάννη περιμένω με αγωνία να μας ταξιδέψεις στους συγγενικούς δεσμούς που μας συνδέουν …
Φίλες και φίλοι, αφού σας ευχαριστήσω για την πρόσκληση και την φιλοξενία, να ευχηθώ ότι πολύ σύντομα η ιδέα μας αυτή να ευοδωθεί με την ενεργό συμμετοχή όλων των φορέων και των συμπολιτών μας».
Καλή αδελφοποίηση….
