Το εικονιζόμενο σημείο, της φώτο μας, φίλες και φίλοι, είναι ακριβώς το κεντρικό σταυροδρόμι επικοινωνίας, τόσο, με όλη την πόλη και τα χωριά της Εορδαίας, όσο και με την υπόλοιπη Ελλάδα και όχι μόνο.
Πρόκειται για την διασταύρωση, των ποιο κεντρικών δρόμων της πόλης, της λεωφόρου (σημερινός σαλίγκαρος) 25ης Μαρτίου με τον άξονα των δρόμων, δεξιά, Βασιλέως Γεωργίου (και σήμερα, Γ. Παυλίδη-Κ. Αδαμόπουλου) και αριστερά, Βασιλέως Κωνσταντίνου (του πρεσβύτερου).
Στη σημερινή μας φώτο, που για πρώτη φορά δημοσιεύεται, διακρίνουμε:
Στη γωνιά δεξιά, ένα μικρό τμήμα της αρκετά μεγάλης κεντρικής μας πλατείας με τα μεγάλα πεζοδρόμιά της, που και τότε, ένα μικρό τμήμα της κατελάμβαναν τα τραπεζοκαθίσματα του Ζαχαροπλαστείου, Γούλα Τηλέμαχου, που φημίζονταν, για τις καρυδόπαστες και το γαλακτομπούρεκο του, όχι μόνο ποιοτικά, αλλά και ..μεγεθυντικά, κάτι που μας ενδιέφερε εξ’ ίσου, η και ..λίγο περισσότερο.
Απέναντι από την πλατεία, δίπλα από τη σημερινή πιάτσα Ταξί και μεταξύ των δρόμων 25ης Μαρτίου και Γ, Παυλίδη-Κ. Αδαμοπούλου, βρίσκονταν το τεράστιο πρατήριο της, πάλαι ποτέ κραταιάς, Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών Εορδαίας και διάφορα γραφεία των συνεταιρισμών της.
Απέναντι από το πρατήριο της ένωσης και επί της 25ης Μαρτίου, ήταν το ζαχαροπλαστείο η “Αγνότης” των, Κεχαγιά-Μαρτινάκη και δίπλα του το καφενείο ή και Ζαχαροπλαστείο, “ΒΙΟΛΕΤΑ”.
Στην αριστερή πλευρά βλέπουμε, την πιάτσα των ολίγων αγοραίων (ταξί) του παρελθόντος, το ζαχαροπλαστείο του προ αναφερόμενου, Γούλα Τηλέμαχου, δίπλα του το γαλακτοπωλείο του, Λιάμη Νικολάου και στη γωνία το γνωστότατο καφενείο, Προκοπίδη, ενώ στην απέναντι γωνία το βιβλιοπωλείο του, Ιωακείμ Ορφανίδη.
Όσο για τη μεταφορά των γλυκισμάτων στην απέναντι πλευρά του δρόμου, γίνονταν με πλήρη ασφάλεια, δεδομένου ότι, η κίνηση των αυτοκινήτων και των αραμπάδων ήταν ανύπαρκτη, εκτός κι αν κανένα άλογο, η, κανένα άλλο, από τα άφθονα τετράποδα μας, το τσιμπούσε η μύγα .. ΤΣΕ-ΤΣΕ (όπως, συνήθιζε να την αποκαλεί ο πρώην Μητροπολίτης μας, κ.κ. Αυγουστίνος), όπως συνέβη σε κάποιο πανηγύρι γειτονικού χωριού, με τα τζιαμέσια (βουβάλια) και έγιναν όλα γυαλί καρφί….
Από την κίνηση των πεζών, της φώτο μας, προκύπτει, πως, ήταν, Σάββατο ή Κυριακή, προς το σούρουπο, γι΄ αυτό η κίνηση της βόλτας είναι ολιγάριθμη, δεδομένου ότι, το βραδάκι ο δρόμος ήταν απροσπέλαστος από τους συμπολίτες μας της μέσης και νεανικής ηλικίας, που έκαναν τη βόλτα τους, έκλιναν τα ραντεβουδάκια τους, ή και έπαιρναν, με πολλές προφυλάξεις, τα ραβασάκια τους, από τα αγαπημένα τους πρόσωπα, ή, τους… πράκτορές τους, για τα.. περαιτέρω, η και αρκετοί, που είχαν την οικονομική δυνατότητα άραζαν και κανένα κεντράκι ή και ζαχαροπλαστείο (ήταν άγνωστο το σημερινό “φρούτο”, του διαβήτη).
