Θέμα προ ημερήσιας διάταξης, οι απολύσεις των δημοτικών αστυνομικών, των καθαριστριών, των σχολικών τροχονόμων και οι άμεσες απολύσεις των καθηγητών στην τεχνική εκπαίδευση. Πρόταση της Δημοτικής Αρχής, το ψήφισμα της ΠΕΔ για την ΚΕΔΕ. Κληθήκαμε λοιπόν όλοι εμείς οι τριάντα τρεις Σύμβουλοι του Δημοτικού Συμβουλίου Εορδαίας να επικυρώσουμε (εάν συμφωνούμε) ένα ψήφισμα που περιγράφει τη ζοφερή κατάσταση χωρίς όμως να ορίζει τον αγώνα που πρέπει να δοθεί μαζί με τους παραπάνω εργαζόμενους.
Και βέβαια δεν είναι μόνο οι εργαζόμενοι που αναφέρονται γιατί όταν γρονθοκοπείται μία κοινωνική ομάδα, οι συνέπειες αφήνουν τραγικό αποτύπωμα σε όλη την κοινωνία. Έργα δε γίνονται και οι νέοι δεν έχουν εργασία. Τελευταία τους ελπίδα το εξωτερικό. Οι εκπρόσωποι λοιπόν αυτών των εργαζομένων είναι εκπρόσωποι όλων των δημοσίων υπαλλήλων αλλά και της κοινωνίας μας ευρύτερα.
Το θέμα φυσικά δε λύνεται από ένα Δημοτικό συμβούλιο μιας επαρχιακής πόλης. Είναι κυβερνητική πολιτική υπαγορευμένη από την Τρόικα.
Όμως ΠΕΔ είναι … όλη η Δυτική Μακεδονία και η πρότασή της, πρόταση όλων των Δημάρχων της περιοχής μας. Είναι μία ουσιαστική δύναμη η οποία μπορεί να αντισταθεί σθεναρά με αγωνιστική πρόταση στην ΚΕΔΕ (στο ανώτατο συνδικαλιστικό όργανο όλων των Δήμων και Κοινοτήτων της χώρας) και όχι απλά με ένα ψήφισμα που περιγράφει μια κατάσταση.
Ας αναλογιστούμε τη δύναμη των Δημάρχων μας και ας θυμηθούμε το πανεορδαϊκό συλλαλητήριο για το Νοσοκομείο και για όλες τις υπηρεσίας που έκλειναν λίγους μήνες πρωτύτερα. Καμία πόλη στην περιοχή μας δεν έχει να επιδείξει ένα τέτοιο συλλαλητήριο. Σήμερα, επειδή πλήττονται όλες οι κοινωνικές ομάδες και τα αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης είναι τραγικά, ο λαός ψάχνει απεγνωσμένα ηγέτη που θα τον βγάλει από το τέλμα του φόβου. Το τελευταίο πανεορδαικό συλλαλητήριο μπορεί να γίνει οδηγός.
Σκεφτείτε, τί θα γινόταν αν μεθοδεύονταν από τη (τις) Δημοτική (-ές) Αρχή (-ές) τέτοιες αγωνιστικές κινήσεις και το πλαίσιο ενός τέτοιου αγώνα είχε κατατεθεί από την ΠΕΔ Δυτικής Μακεδονίας στην ΚΕΔΕ;
Και ένα τέτοιο πλαίσιο αγώνα είναι αυτονόητο γιατί οι Δημοτικές Αρχές σήμερα καλούνται να μπαλώσουν τα κενά της κυβερνητικής πολιτικής με τραγικές ελλείψεις, οι οποίες αυξάνονται και πλέον δεν είναι δυνατό να εξυπηρετήσουν αντικειμενικά τις ανάγκες τους και από την άλλη δέχονται αιτήματα εργασίας και βοήθειας καθημερινά από τους δημότες τους. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι η πρώτη που δέχεται τις τραγικές συνέπειες της κρατικής πολιτικής. Και στο πλαίσιο αυτό είναι η πρώτη που μπορεί να επαναστατήσει. Είναι κοντά στη λαϊκή βάση. Σίγουρα να ορίσει την κρατική πολιτική δεν μπορεί αλλά μπορεί να μην τη δεχθεί. Εξάλλου το ίδιο το Σύνταγμα δίνει το δικαίωμα στον πολίτη να μη δεχθεί την ανομία που επικρατεί, πόσο μάλλον σε ένα συλλογικό πολιτικό όργανο όπως είναι η Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Ο καιρός της … τέλειας εξαθλίωσης δεν αργεί. Σχολεία, νοσοκομεία, υπηρεσίες και νοικοκυριά είναι στο στόχαστρο. Τότε, αν όχι σήμερα, ο υποδουλωμένος Έλληνας θα ξυπνήσει και δεν θα ξεχωρίσει τους πολιτικούς του πρώτου βαθμού αυτοδιοίκησης από τους κυβερνητικούς βουλευτές. Γι αυτό λύσεις όπως «είμαστε στο πλευρό των εργαζομένων μέχρι τη δικαίωσή τους», καταλήψεις και παραδόσεις κλειδιών δημοτικών μεγάρων, δεν αρκούν. Ο λαός μας εξέλεξε για να τον καθοδηγούμε και να του συμπαραστεκόμαστε. Ο αγώνας δίνεται κάθε μέρα στους δρόμους και από όλους.
Απαζίδου Σοφία
Δημοτική Σύμβουλος Εορδαίας
