Τρεις γενιές καλλιτεχνών, 100 χρόνια ελληνικής ζωγραφικής

Παρουσία μεγάλου πλήθους και εκπροσώπων από το χώρο του πολιτισμού, της αυτοδιοίκησης και του Τύπου πραγματοποιήθηκαν την Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου, στο Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης, τα εγκαίνια της έκθεσης ζωγραφικής τριών γενιών καλλιτεχνών, της Μαρίας Γερούκη, της Ζωής Γερούκη και της Νατάσας Γκοβεδάρου.
Τα εγκαίνια της έκθεσης τίμησαν με την παρουσία τους ο νομάρχης Θεσσαλονίκης και νεοεκλεγείς περιφερειάρχης Παναγιώτης Ψωμιάδης, ο νομάρχης Κοζάνης και περιφερειάρχης Δυτικής Μακεδονίας Γιώργος Δακής, ο δήμαρχος Γρεβενών Γιώργος Νούτσος, η εκ νέου εκλεγμένη δημοτική σύμβουλος Θεσσαλονίκης κ. Θεοδώρα Λειψιστινού, ο νεοεκλεγείς δημοτικός σύμβουλος Εορδαίας, ιατρός Νίκος Ελευθεριάδης, ο εκδότης των εφημερίδων “Πτολεμαίος’’ και “Εορδαϊκός Παλμός’’ Κοσμάς Πουγαρίδης και οι ιδιοκτήτες του τηλεοπτικού σταθμού WEST Βίκυ και Νίκος Παπαφιλίππου, οι οποίοι έσπευσαν να θαυμάσουν τα έργα και συγχάρηκαν τις καλλιτέχνιδες για τις δημιουργίες τους.
Η έκθεση, που φιλοξενείται στην αίθουσα “Alberto Savinio” του Ιταλικού Μορφωτικού Ινστιτούτου Θεσσαλονίκης (Α. Φλέμινγκ 1), θα παραμείνει ανοικτή για το κοινό μέχρι τις 17 Δεκεμβρίου. ωράριο:
Ώρες λειτουργίας της έκθεσης: από Δευτέρα έως Πέμπτη: 10.00 – 13.00 και 17.00 – 20.00
Παρασκευή πρωί: 10.00 – 13.00
Η είσοδος είναι ελεύθερη.
Μαρία Γερούκη
Γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1913 και πέθανε στη Θεσσαλονίκη το 1972.
Ταλέντο πηγαίο δημιούργησε, χωρίς να μπορεί να εξηγήσει πως το κατόρθωσε, εκατοντάδες έργα δουλεύοντας στη φύση και στο ατελιέ της. Μόνος οδηγός της η διαίσθηση και η ανεπτυγμένη αισθητική ισορροπία, χωρίς τους κανόνες της τεχνικής και της σπουδής. Καθαρό ταλέντο με έμφυτη τάση να αναδημιουργεί τα φαινόμενα της φύσης ή να αισθητοποιεί εμπνεύσεις της, δίνει στον παρατηρητή την συγκίνηση του ωραίου, του απλού και του αρμονικού.
Ζωή Γερούκη
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1951 όπου ζει και εργάζεται.
Με χρώματα ζεστά, φυσικά, με ευαισθησία και τρυφερότητα για τα θέματά της αναζητεί την ομορφιά και την απώτερη νοηματικά χρησιμότητα των γεφυριών και των φάρων στο ελληνικό τοπίο. Τα παλιά σπίτια της Μακεδονίτικης αρχιτεκτονικής με τα γήινα ζεστά χρώματα αφήνουν μια νοσταλγία νοικοκυροσύνης και διαχρονικής αισθητικής. Η ζωγράφος, όπως και στα τοπία της, αναζητεί την αλήθεια, προσπαθεί να μείνει πιστή στην πραγματικότητα, χωρίς επιτήδευση, λαμπρότητα ή μεγαλοπρέπεια. Αποδίδει υπέροχα τις εναλλασσόμενες όψεις του ελληνικού τοπίου και τις πλούσιες τονικότητές του. Όταν ζωγραφίζει είναι όταν αισθάνεται !!
Κερδίζει από την τέχνη ό,τι χάνει από τα πράγματα!! Όπως είχε πει και ο Κωστής Παλαμάς.
Νατάσα Γκοβεδάρου
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1976 όπου ζει και εργάζεται.
Κληρονομώντας το πηγαίο ταλέντο της μητέρας της και της γιαγιά της, εκφράζεται με τον δικό της ξεχωριστό πλαστικό τρόπο κυρίως στα τοπία αποδίδοντας υπέροχα τις εναλλασσόμενες όψεις των δειλινών και τις τονικότητες με ανεπαίσθητες χροιές.
Με χρώματα άλλοτε ζεστά άλλοτε ψυχρά καταφέρνει με την δική της οπτική να μεταφέρει στον θεατή την αναπόληση και τον ρομαντισμό που τη διακρίνει είτε στους ουρανούς που αγαπά να ζωγραφίζει είτε σε μοναχικά δέντρα και τοπία.
Η τέχνη για την καλλιτέχνιδα είναι αγωνία για την επίτευξη αυτού που θέλει να δώσει σαν αποτέλεσμα, δεν είναι απλώς μία ευχαρίστηση.
Ευχαρίστηση είναι όταν το αποτέλεσμα γίνεται αποδεκτό από τον θεατή!!