Μέσα στην τρισχιλιετή ιστορική πορεία του λαού μας η Ιστορία δεν έχει να παρουσιάσει σε καμιά άλλη περίοδο την κρισιμότητα των σημερινών καιρών. Ποτέ άλλοτε στο παρελθόν είχαμε τόσες μεγάλες αλλαγές που συγκλόνισαν τον κόσμο.
Μεταξύ των λαών διεξάγεται ένας αγώνας, από την έκβαση του οποίου θα κριθεί η τύχη του ανθρώπινου πολιτισμού ίσως για αιώνες. Θα επιζήσουν τα έθνη εκείνα που θα δυνηθούν να επιτύχουν την αρμονία μεταξύ των παραδόσεων της ιστορίας τους και του πνεύματος της εποχής τους. Τα έθνη πρέπει α αντλήσουν τον απαραίτητο εκείνο ιδεαλισμό ο οποίος θα επιτρέψει σ’ αυτά με πίστη, περηφάνια και ζωτικότητα να αντιμετωπίσουν το μέλλον τους. Στη μικρή αυτή γωνιά της γης που λέγεται Ελλάδα η αγάπη προς την πατρίδα ήταν εκείνη που έσωσε τον Ελληνισμό από την εθνική και φυλετική παρακμή.
Σήμερα που κυριαρχεί ο κόσμος του παραλόγου πρέπει όλοι μας να πιούμε από τη δεξαμενή του αγνού ελληνικού πατριωτισμού, τον οποίο δημιούργησε η εθνική συνείδηση όλων των εποχών της ελληνικής ύπαρξης. Ο Ελληνικός πατριωτισμός δεν είναι σοβινιστικός, αλλά είναι σύμβολο αντίστασης του λαού κατά του ψεύδους, της βίας και της ηθικής παρακμής.
Ο Σοφοκλής έλεγε ότι όποιος θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο της Πατρίδας του, αυτόν τον θεωρώ μηδαμινό. Κάθε άτομο πρέπει να εμπνέεται και να καθοδηγείται από τις αρχές της ελευθερίας της Δημοκρατίας και ηθικής και πνευματικής ολοκλήρωσης του ατόμου και θεωρεί τα δικαιώματα του ατόμου σταθερά συναρτημένα με τις ηθικές υποχρεώσεις τους απέναντι στο σύνολο.
Πρέπει οι νέες γενιές να αντικρύσουν το ψηλότερο μνημείο του πολιτισμού τον Ναό του πατριωτισμού και της κοινωνικής δικαιοσύνης στον οποίο αιώνες οι πρόγονοι μας προέρχονταν ως προσκυνητές. Τα νιάτα που οι δυο στίχοι του μεγαλόστομου βάρδου της Λευτεριάς Μπάϋρον «νιάτα χρυσά ας ήταν νιός ξανά να γίνω» κλείνουν μια λαχτάρα που μοιάζει με κραυγή απελπισίας, οφείλουν χωρίς ενδοιασμούς να γίνουν ο συνδετικός κρίκος του χθες και του αύριο.
Όλοι οι Έλληνες είμαστε υποχρεωμένοι, πιστοί στη βαριά κληρονομιά των προγόνων μας την ώρα αυτή που ο ελληνισμός ως ιδέα αλλά και ιστορική πραγματικότητα βρίσκεται σε μια πολυποίκιλη κρίση, να φωτίσουμε τα τρίσβαθα της συνείδησης μας με το φως της ιστορικής αλήθειας.
Ο Λένιν έλεγε: Η αγάπη της Πατρίδας και η Εθνική περηφάνια δεν είναι ξένα πράγματα για τους κατοίκους κάθε λαού.
Πρέπει να αφυπνισθεί και να εγερθεί η εθνική ψυχή κι αποφασισμένη να δώσει την απάντηση στην ιστορία και να διακηρύξει στους εχθρούς της Πατρίδας ότι την αγάπη προς την πατρίδα καμιά ολική δύναμη στον κόσμο δεν μπορεί να την αφανίσει και για να επιτευχθεί αυτό οφείλουμε να πετύχουμε εσωτερική ενότητα στερεά και να διαπνεόμαστε από τις μεγάλες αξίες και ιδέες του Έθνους μας.
Η κοινωνία μας σήμερα μαστίζεται από πολυποίκιλες κρίσεις, οι αξίες και οι ιδέες κλυδωνίζονται επικίνδυνα, ο ιερός θεσμός της οικογένειας κλονίζεται με όλα τα θλιβερά επακόλουθα και επιχειρείται πανταχόθεν η αλλοτρίωση της εθνικής και πολιτιστικής και θρησκευτικής φυσιογνωμίας του λαού μας.
Αναμφίβολα είμαστε στην Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία μας προστατεύει από κάθε είδους εξωτερική επιβολή. Κανείς όμως εκτός από μας δεν μπορεί να μας βοηθήσει και να επαναφέρει το λαό μας στη δοξασμένη πορεία των προγόνων μας.
Μπορεί να αναπτυχθούμε οικονομικά, μπορεί να πετύχουμε αρκετά ως μέλος της Ε.Ε., αλλά καθημερινά χάνουμε και κάτι από την Ελληνικότητα μας.
Ένας καημός αιώνων η πορεία του Ελληνισμού, ένας κόσμος εξοικειωμένος με τον άνθρωπο, ένας κόσμος πλασμένος να αρνιέται το ναυάγιο της ψυχής. Την ώρα που ο Ελληνισμός κλυδωνίζεται και παραπαίει δεν ακούγεται λόγος παρηγορητικός και μια φωνή αλήθειας. Η κιβωτός του Ελληνισμού, ο Ελληνοχριστιανικός πολιτισμός που άλλοτε συγκροτούσε και διέπλαθε μια ξέχωρη προσωπικότητα με ήθος και μεγαλοπρέπεια σήμερα τείνει να εγκλωβισθεί και να εκφυλισθεί.
Ο Ελληνισμός σήμερα ξέμεινε από οράματα από δάφνες και βάγια, τη μεγαλοσύνη, την αξιοπρέπεια και το αείζωο του Ελληνισμού θα το συναντήσουμε στον απόδημο ελληνισμό.
Εμείς χωρίς ψυχικό εκτόπισμα αδυνατούμε να προχωρήσουμε σε μια γόνιμη αξιοσκόπιση των δικών μας ευθυνών και δυνατοτήτων, επαιρόμενοι γύρω από την ιστορία μας γύρω από μια κούφια οίηση προγονοπληξίας.
Η φιλοπατρία κατά τον Αριστοτέλη είναι η πεμπτουσία και η προγονική κληρονομιά κατά τον Κ. Παλαμά είναι το οξυγόνο του Έλληνα. Ενωμένοι ας αντιμετωπίσουμε με στωικότητα το κύμα της βίας και του εγκλήματος κι ας προσπαθήσουμε να αποτελέσουν το αιώνιο στίγμα της ντροπής τους οι δήθεν σύμμαχοι μας, που μπροστά στα δικά τους συμφέροντα απεμπολούν δίκαια της Πατρίδας μας. Οι αμνήμονες και εθελοτυφλούντες της Ουάσιγκτον, πέταξαν το προσωπείο, χάλκευσαν και συνεχίζουν την τραγωδία της Κύπρου και πρώτοι αναγνώρισαν τα Σκόπια με το όνομα Μακεδονία, αδιαφορούντες για τον πόνο που γεμίζουν στα στήθη των Ελλήνων.
Μας πρόδωσαν και συνεχίζουν ευσυνείδητα να μας προδίδουν κι εμείς τους θεωρούμε συνέχεια συμμάχους.
Σήμερα βρισκόμαστε σε μια κρίση πολυποίκιλη που καθίσταται μεγαλύτερη εξαιτίας της εσωτερικής εξασθένησης που οφείλεται στην έλλειψη ενότητας του Εθνικού και Κοινωνικού συνόλου μας.
Είναι το πρώτο πρόβλημα δικιάς μας πίστης στην Ελλάδα, την Ελευθερία και το δίκιο που αποτελεί σήμερα την έκφραση υπέρτατης ζωτικής ανάγκης και ασφάλειας.
Έχουμε άμεση ανάγκη να αναστήσουμε την πατριωτική και κοινωνική μας συνείδηση και κυρίως στη νεότητα. Είναι εθνική ανάγκη να καλλιεργήσουμε την πίστη τω προγόνων μας στον ελληνοχριστιανικό πολιτισμό που πηγάζει μέσα στην ιστορία των αιώνων της ελληνικής ύπαρξης.
Μοναδική μας ελπίδα η νέα γενιά, η οποία κι αυτή βολοδέρνεται στη μανιασμένη θάλασσα της κοινωνικής ζωής. Δεν της δώσαμε τα εφόδια που έπρεπε, δεν την εμπλουτίσαμε με αξίες και πρότυπα. Πρέπει να βρούμε τρόπο η νέα γενιά να αποκτήσει όλα εκείνα τα απαραίτητα εθνικά και ηθικά στοιχεία για να μπορέσει να πορευθεί στο δρόμο των εθνικών πεπρωμένων.
Πρέπει επειγόντως το έθνος να αντιμετωπίσει το μέγα, το πολύπλευρο θέμα της παιδείας, που η σημερινή νοοτροπία, ο κομματισμός, οι υλιστικοί άνεμοι, η κατάργηση της αξιοκρατίας την έφεραν σε δύσκολη θέση.
Χρέος όλων μας, το θέμα της Παιδείας των παιδιών μας, να τους δώσουμε πνοή, προσανατολισμό, ιδανικά. Μόνο έτσι θα μπορέσει να χειραγωγήσει το γιγνόμενο άνθρωπο προς αρετή και θα τον εμπνεύσει να καλλιεργήσει τη φλογερή επιθυμία «πολίτην γενέσθαι τέλειον άρχων και άρχεσθαι επιστάμενων μετά δίκης».
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ
