του Μωυσιάδη
Παναγιώτη
25 χρόνια μετά νιώθω το ιστορική ευθύνη να δημοσιεύσω τα ντοκουμέντα των αγώνων και των αγωνιστών που πρωτοστάτησαν στους αγώνες του ποντιακού λαού για την αναγνώριση της Γενοκτονίας. Η πολύχρονη σιωπή δεν βοήθησε στην κινηματική διεκδίκηση των δικαίων του ποντιακού ελληνισμού .
Και ταυτόχρονα στη νέα οργανωτική έκφραση επικράτησε ο καθωσπρεπισμός ο κομματισμός και η αδράνεια.
Το ξεκίνημα των Αγώνων
Αφετηρία της ποντιακής έγερσης αποτέλεσαν οι τριήμερες εκδηλώσεις της Ευξείνου λέσχης Πτολεμαΐδας που έγιναν:
στις 19-20-21- Σεπτέμβρη του 1986.
Μετά το τέλος των εκδηλώσεων την Κυριακή 21-9-1986 διοργανώθηκε με πρωτοβουλία της Ευξείνου λέσχης Πτολεμαΐδας η πρώτη ιστορική σύσκεψη ποντιακών σωματείων με θέμα την ποντιακή γενοκτονία.
Στη σύσκεψη εκείνη που έγινε στο δημαρχιακό μέγαρο του δήμου Πτολεμαΐδας συμμετείχαν οι εξής σύλλογοι:
1ον Εύξεινος Λέσχη Πτολεμαΐδας, 2ον Σύλλογος ποντίων Άρδασας,3ον Σύλλογος ΄΄ΑΡΓΟ΄΄ Καλλιθέας Αττικής. 4ον Σύλλογος Ποντίων Φοιτητών(Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσ/νίκης.)5ον Ένωση Ποντίων Ματσούκας.6ον Καλλιτεχνική Στέγη ποντίων Βόρειας Ελλάδας. 7ον Εταιρία θεάτρου Κ. Φωτιάδης.8ον Εύξεινος λέσχη Θεσσαλονίκης. 9ον Ίδρυμα Παναγίας Σουμελά. 10ον Μέριμνα ποντίων κυριών. 11ον Πανελλήνια ένωση Ποντιακών Σωματείων, 12ον Κέντρο Ποντιακών Μελετών.
Στη σύσκεψη παρουσία όλων των εκπροσώπων ο πόντιος οραματιστής Μιχάλης Χαραλαμπίδης ανέλυσε το ποντιακό ζήτημα με τις παραμέτρους του και εισηγήθηκε το πλαίσιο των αγώνων προκειμένου ο ποντιακός λαός να διεκδικήσει μαζί με τους ομοιοπαθείς λαούς την αναγνώριση και καταδίκη της ποντιακής Γενοκτονίας.
(Απομαγνητοφωνημένο κείμενο της εισήγησης: )
1ον προτείνει το ΚΕ.ΠΟ.ΜΕ. να οριστεί το μορφωτικό και ιδεολογικό κέντρο των ποντιακών οργανώσεων.
2ον Εξηγεί με πολιτικούς όρους την ανάγκη να οικοδομήσουμε την ιστορική μας μνήμη και ταυτότητα.
3ον Μιλάει για πρώτη φορά για ποντιακό ζήτημα. Το χαρακτηρίζει, στρατηγικό και πολιτικό, αναλύοντας τη φύση τον χαρακτήρα και την ουσία του , δηλαδή ότι αυτό είναι ένα περιφερικό εθνικό ζήτημα ,ενταγμένο στο διεθνή καταμερισμό των τότε δυνάμεων.
4ον Προτείνει την οργανωτική ενότητα του ποντιακού χώρου, ως αναγκαιότητα για την διεκδίκηση των ζητημάτων .λέγοντας ΄΄ συγκρότηση και ανασυγκρότησή του , στην Ελλάδα και την σοβιετική ένωση ΄΄
5ον Ανοίγει το ζήτημα των ποντίων και των δικαιωμάτων τους στον Σημερινό Πόντο, ζητώντας μάλιστα και πολιτικές εγγυήσεις γι αυτό.
6ον Προβάλει την αναγκαιότητα συνεργασίας των ποντίων με την διεθνή ένωση για τα δικαιώματα και την απελευθέρωση των λαών, .
7ον Καταθέτει το αίτημα για την αναγνώριση της γενοκτονίας σε αυτή την συγύρια αφορά μόνο τους πόντιους , αλλά είναι ένα γενικότερο ζήτημα πολιτισμού με έντονες ανθρωπιστικές προεκτάσεις. Έχει να κάνει με την αναζήτηση και διάσωση της ποντιακής ταυτότητας.
8ον υπογραμμίζει την ανάγκη να μπούμε σε μια αναζήτηση ιστορικής αυτογνωσίας .γιατί σαν ξεριζωμένος λαός ζούμε μακριά από την ιστορική μας πατρίδα.
9ον Ομιλεί για τον κίνδυνο απειλής της Θράκης, και την νέα προσφυγοποίηση των κατοίκων της.
10ον Ζητά από το τουρκικό κράτος να αναλάβει τις ιστορικές του ευθύνες για τα εγκλήματα που διέπραξε. Δηλαδή πολιτικές γενοκτονίας και ξεριζωμούς.
11ον Απαιτεί το θέμα της ποντιακής γενοκτονίας και καταδίκης να μπει στο ΄Β. Π. ποντιακό συνέδριο
12ον Θέτει ως όρο την διάνοιξη των γερμανικών αρχείων, για να τεκμηριωθεί η γενοκτονία .υπογραμμίζοντας για την γενοκτονία το ιστορικό ΄΄ είναι γενοκτονία είναι τριακόσιες χιλιάδες.!!
13ον Περιγράφει το νέο πλαίσιο λειτουργίας των ποντιακών συλλόγων Που θα πρέπει να διοργανώνουν διαλέξεις συζητήσεις , να καταγράψουν ιστορικές μαρτυρίες από ζώντες μάρτυρες τις ποντιακής Γενοκτονίας για την περεταίρω τεκμηρίωση της, να οργανωθούν βιβλιοθήκες , και το αίτημα για ένταξη της ιστορίας μας στην κρατική εκπαίδευση να μπαίνει επιτακτικά σε κάθε τους παρέμβαση,
14ον Επεξηγεί την αναγκαιότητα της ιστορικής αυτογνωσίας αναλύοντας πώς ένας λαός στερημένος από την πατρίδα του δεν μπορεί να διατηρήσει την ιστορική του ταυτότητα και συνέχεια μόνο με το χορό και το τραγούδι. Θα πρέπει να έχει γνώσει του ιστορικού και πολιτικού λόγου
Γι αυτό πρέπει να ιδρύσουμε το δικό μας λαϊκό πανεπιστήμιο στιγματίζοντας το αδιάφορο ελληνικό κράτος..
15ον Καλεί τους πόντιους διανοούμενους και ιστορικούς να συγκροτήσουν τρόπους για την καταγραφή της ποντιακής ιστορίας.
16ον Παροτρύνει την Πανελλήνια ένωση ποντιακών Σωματείων να συντονίσει πρωτοβουλίες σε άλλους συλλόγους αντίστοιχες με αυτήν της Ευξείνου λέσχης. Με θέμα την ποντιακή γενοκτονία. Για να πάρει νέα πορεία το ποντιακό ζήτημα. Όλη αυτή η δράση θα κορυφωθεί με τις αποφάσεις του ΄β ποντιακού συνεδρίου.
Τα κείμενα και τα ντοκουμέντα των αγώνων και των πρωτοβουλιών που άρχισαν στις 9-9- 1986 στην πλατεία της Πτολεμαΐδας, όπου οργανώθηκε το ποντιακό κίνημα , μέχρι τις 23 φλεβάρη που η βουλή τον ελλήνων , με καθολικό ψήφισμα υποχρεώθηκε να ψηφίσει θα τα καταθέσω για να γνωρίζει ο ιστορικός του μέλλοντος ότι οι εγέρσεις και τα οράματα ανήκουν στους λαούς και την ιστορία ,αλλά συνυπάρχουν στις ψυχές των Φεραίων και Υψηλάντηδων.΄΄
Η ελληνική ιστορία κακοπάθησε και παραχαράχθηκε από ιδιοτέλειες και σκοπιμότητες στο παρελθόν εφιάλτες δικαιώθηκαν και Τερτσέτιδες δικάστηκαν ,δοσίλογοι ταγματασφαλίτες έγιναν αγωνιστές και πατριώτες, σήμερα στον ποντιακό χώρο επιπλέουν οι άκαπνοι και οι φελλοί, οι πρωτοπόροι αγωνιστές του κινήματος απογοητευμένοι αποσύρθηκαν στα σπίτια τους παρακολουθώντας την νέα ποντιακή παρακμή να συναλλάσσεται με τις ανιστόρητες ηγεσίες των κομμάτων που προσκυνούν κεμάλιδες και πασάδες.
Το επανακάλεσμα του Μιχάλη Χαραλαμπίδη μετά δέκα χρόνια στην πλατεία της αγίας Σοφίας, παραπέμπει στην αποφυλάκιση του Κολοκοτρώνη εν όψει των ορδών του Ιμπραήμ Πασά.
Τώρα που τα κόμματα αποδυναμωμένα, και απομονωμένα από τη λαϊκή τους βάση, απολογούνται στο λαό για την κατάρρευση της χώρας.
Τώρα που τα κόμματα έγιναν ο σάκος του μποξ η Π.Ο.Ε. θυμήθηκε τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη.
Δυστυχώς 17 χρόνια μετά τον φλεβάρη του 1994 που οι πόντιοι αγωνιστές παρέδωσαν την πλατεία Αγίας σοφίας στην Π.Ο.Ε.,
το μόνο που πέτυχε με την καθεστωτική της πολιτική, ήταν μία αναγνώριση της γενοκτονίας που ήρθε από την Αυστραλία μέσα από προσωπικές σχέσεις ,και μία από το σουηδικό κοινοβούλιο κατόπιν ενεργειών του Μιχάλη χαραλαμπίδη.
Η Π.Ο.Ε. θα πρέπει να απολογηθεί στον ποντιακό λαό γιατί ανέστειλε την αγωνιστική σημαία και αλλοίωσε το διεκδικητικό πνεύμα της πλατείας Αγιά σοφίας έτσι όπως το θυμούνται οι πόντιοι τα χρόνια 1989-1993.
Το αγωνιστικό πνεύμα ο καταγγελτικός λόγος προς τις κυβερνήσεις που εκφύλισαν στην πορεία το ποντιακό ζήτημα, όπως ακόμα, τα συνθήματα ,τα τραγούδια , και την πορεία με το κάψιμο του Κεμάλ, αντικαταστάθηκαν με κυβερνητικές φιέστες όπου παρήλαυναν υπουργοί νομάρχες δήμαρχοι , και κάθε λογής καθεστωτικοί που ήταν προκλητικά απόντες από τους οχτάχρονους αγώνες του ποντιακού λαού.( 1986-1994)
Η Αποσιώπηση των αγώνων της Ευξείνου λέσχης Πτολεμαΐδας ,και όλων των πρωτοπόρων συλλόγων και προσώπων που αγωνίστηκαν για την ποντιακή γενοκτονία, είναι σκόπιμη και επιδιώκει να αιτιολογήσει τον συμβιβασμό την αδράνεια και την κρατική ιδεολογία που διέπει την Π.Ο.Ε.
Αν σήμερα το πολιτικό κατεστημένο της χώρας καλείται να απαντήσει γιατί οδήγησε την χώρα στην κατάρρευση.
Η ποντιακή ομοσπονδία θα πρέπει να απολογηθεί γιατί υπέστειλε την αγωνιστικότητα που την παραδώσαμε ως Ο.Π.Σ.Β.Ε. στην ιστορική πλατεία της Αγίας σοφίας.
Αν δεν μπορεί να ενθαρρύνει μια αυτόνομη αγωνιστική κινηματική πολιτική που να προωθεί τα μεγάλα ζητήματα του ποντιακού ελληνισμού, να παραιτηθεί προς όφελος του ποντιακού ζητήματος έτσι όπως αυτό αναλύθηκε και προτάθηκε από τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη τον Σεπτέμβρη του 1986 στην Πτολεμαΐδα.
Με Πατριωτική ανησυχία
Μωυσιάδης Παναγιώτης
