*Λογοθεραπεύτρια
Μέλος του Συλλόγου Επιστημόνων Λογοπαθολόγων- Λογοθεραπευτών Ελλάδος
Συνήθως, ο όρος σχολική ετοιμότητα χρησιμοποιείται κατά τη μετάβαση ενός μαθητή από το νηπιαγωγείο στην πρώτη δημοτικού. Είναι σύνηθες οι γονείς και οι δάσκαλοι να αγωνιούν για το αν το παιδί θα τα καταφέρει στην πρώτη δημοτικού, αφού αλλάζει εντελώς περιβάλλον και οι απαιτήσεις αυξάνονται, καθώς η γραφή και η ανάγνωση μοιάζουν να κυριαρχούν.
Είναι το παιδί μου έτοιμο για το σχολείο;
Ακριβώς επειδή δεν υπάρχει απλή απάντηση για αυτήν την ερώτηση, γενικά λέμε πως ένα παιδί πρέπει να είναι κοινωνικά και συναισθηματικά ώριμο να αντιμετωπίσει τις αυξημένες απαιτήσεις του δημοτικού. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως κάθε παιδί έχει διαφορετικούς χρόνους ανάπτυξης και πως έτσι κι αλλιώς θα έχει πολύ μεγάλη διαφορά από τη δεδομένη στιγμή που συζητάμε τις μέχρι τώρα ικανότητές του μέχρι τους επόμενους έξι μήνες.
Για να συνοψίσουμε, χρειάζονται αρκετές δεξιότητες για να μπορέσει ένα παιδί να ενταχθεί ομαλά στο σχολείο και όσο οι τάξεις προχωρούν και φτάνουμε στο δημοτικό.
Αναφέρουμε κάποιες βασικές δεξιότητες απαραίτητες για την ομαλή ένταξη των παιδιών στο σχολείο:
•Πρέπει να είναι συναισθηματικά και κοινωνικά ώριμο. Αυτό σημαίνει πως το παιδί θα πρέπει να έχει αυτοπεποίθηση , να γνωρίζει, να διαχειρίζεται και να μπορεί να εκφράζει τα συναισθήματα του. Ακόμη θα πρέπει να μπορεί να δημιουργεί σχέσεις, να συμμετέχει σε ομαδικά αθλήματα και να κατανοεί αυτό που του λένε.
•Όσον αφορά την γλώσσα και το λεξιλόγιο του, θα πρέπει να φτιάχνει κατανοητές προτάσεις, να κατανοεί και να ακολουθεί οδηγίες, να αρθρώνει σωστά και να γίνεται κατανοητό, να αναγνωρίζει και να αντιγράφει σύμβολα και γράμματα, να διηγείται μικρές ιστορίες με σωστή σειρά.
•Για ότι έχει να κάνει με τη αδρή και την λεπτή του κινητικότητα, το παιδί θα πρέπει να μιμείται κινήσεις, να παίζει με μπάλα, να τρέχει και να σκαρφαλώνει, να έχει τριποδική λαβή, να μπορεί να φτιάχνει παζλ με λίγα κομμάτια, να ζωγραφίζει.
•Και επίσης είναι απαραίτητες και κάποιες γενικότερης φύσης δεξιότητες, όπως το να μπορεί να παρακολουθεί ή να συμμετέχει σε μία συζήτηση, να δίνει βασικές πληροφορίες για την οικογένεια και τη καθημερινότητά του, να ζητάει βοήθεια όταν χρειάζεται, να μπορεί να κάθεται σε καρέκλα, να ολοκληρώνει δραστηριότητες, να μπορεί να προσανατολίζεται στο χρόνο και στο χώρο.
