Πλησιάζουν 40 μέρες από τον αιφνίδιο θάνατο της Βίκυς Παπαφιλίππου και μου είναι αδύνατο να συνειδητοποιήσω ότι δεν θα την βρω να με περιμένει στο γραφείο της κάθε Τρίτη και Κυριακή βράδυ, όπως γινόταν όλα αυτά τα χρόνια…
Ήταν από εκείνες τις ειδήσεις, που ξαφνιάζουν και συγκλονίζουν, καθώς η «ΚΥΡΙΑ» Βίκυ, όπως την αποκαλούσαμε, ήταν γεμάτη ενέργεια, σχέδια, στόχους και οράματα για την μεγάλη οικογένειά της το WEST, τα οποία μοιραζόταν μαζί μας έως και την τελευταία στιγμή.
Η καρδιά της έπαψε να χτυπά, ενώ ακόμα ήταν όρθια, λίγο πριν αναχωρήσει για το Γραφείο της, αιφνιδιάζοντας τα αγαπημένα πρόσωπα που ήταν δίπλα της.
Μουδιασμένοι και βουβοί από πόνο οι συγγενείς οι εργαζόμενοι του ομίλου West και εκατοντάδες φίλοι της, απηύθυναν το «στερνό αντίο» στη ‘’γυναίκα’’ που ‘’σφράγισε’’ την τοπική κοινωνία και όχι μόνο με την πολυσχιδή προσωπικότητά της και το ταλέντο της να βλέπει πάντα πολύ πιο μπροστά…
Συγκλονιστικές ήταν οι αναφορές, που έγιναν τόσο κατά την εξόδιο ακολουθία, όσο και μετά για τα στοιχεία που συνέθεταν τον άνθρωπο, που επί σειρά ετών «κρατούσε στα χέρια της» την ενημέρωση των πολιτών της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας και όχι μόνο, που όσα επί πλέον και να γράψει κανείς ίσως να είναι «φτωχότερα».
Για τη ‘’δική’’ μας όμως Βίκυ που το μέγεθος της απώλειας γίνεται αντιληπτό όσο περνούν οι μέρες, πρέπει να αντλήσουμε δύναμη, να μη μας λυγίσει ο αποχωρισμός και να υλοποιήσουμε τα οράματά της, βλέποντας στο πρόσωπο του αγαπημένου της συζύγου Νίκου Παπαφιλίππου και το πρόσωπο εκείνης, που θα χαίρεται για την πρόοδο του ‘’παιδιού’’ της, του ομίλου WEST.
Αισθάνομαι πραγματικά πολύ φτωχό το γραπτό μου για να αποδώσω τα πρέποντα στη «δική» μου Βίκυ, η οποία με ‘’δίδασκε’’ με τον αγώνα και τη δυναμική της, ακόμα και μέσα από τις «εκρήξεις» της, για το πώς μπορούμε να κάνουμε ένα βήμα μπροστά.
Νιώθω σαν να ήταν χθες που περνούσα το κατώφλι του στούντιο για την πρώτη μου εκπομπή «Ώρα κοινής ανησυχίας», ακολούθησε η εκπομπή «Σε πρώτο πρόσωπο» και μετά η «Εις…Υγείαν» η ιατρική εκπομπή, που εμπνεύστηκε η ίδια και μου την εμπιστεύθηκε και που οδήγησε στην μακροβιότερη εκπομπή του West, ενώ μετά ήρθαν οι ανταποκρίσεις, τα ρεπορτάζ και τα Δελτία Ειδήσεων.
Για όλα αυτά αλλά και ιδιαίτερα για την φιλία που μου χάρισε αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω ένα μεγάλο και ειλικρινές «ευχαριστώ» σ’ εκείνη που διατηρώ πάντα στο ακοίμητο καντήλι της καρδιάς μου.
Για τη Βίκυ Γερούκη Παπαφιλίππου, ο θάνατος δεν είναι μια ‘’τελεία’’ καθώς το έργο της συνεχίζεται από τον σύζυγό της και τους εργαζόμενους του ομίλου West.
Θα βρίσκεται πάντα κοντά μας γιατί «μας αγάπησε πραγματικά και την αγαπήσαμε».
ΚΟΥΛΑ ΠΟΥΛΑΣΙΧΙΔΟΥ