Ρ. ΜΑΚΡΗ: Υφίστανται ψήγματα ευαισθησίας για καρκινοπαθείς εκπαιδευτικούς;

Σύμφωνα με δημοσιευμένες ιατρικές έρευνες, η προσπάθεια αποκατάστασης των γυναικών που πάσχουν από καρκίνο του μαστού είναι σίγουρα μια επίπονη και ιδιαίτερα απαιτητική διαδικασία. Οι έρευνες πολλών ετών κατέδειξαν ότι οι ψυχοκοινωνικοί παράγοντες πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στην αποκατάσταση των ασθενών αυτών. Η έρευνα της επιστήμης καθιστά πρώτιστη υποχρέωση της πολιτείας να προβεί σε όλες τις απαιτούμενες ενέργειες για να μειωθούν οι ψυχοκοινωνικοί παράγοντες, που δύνανται να επιδεινώσουν την ανάρρωση και την ποιότητα ζωής των ασθενών της συγκεκριμένης νόσου.
Η Συγκυβέρνηση φαίνεται όμως να κωφεύει στην έκκληση εκπαιδευτικού, η οποία ζητά το αυτονόητο. Να έχει τη δυνατότητα τακτικής κλινικής και εργαστηριακής παρακολούθησης κοντά στην οικογένεια και το παιδί της, προκειμένου να δώσει την μάχη της με την ιδιαίτερα επικίνδυνη αλλά αντιμετωπίσιμη μορφή καρκίνου, από την οποία πάσχει.
Ευαισθητοποιημένη από επιστολή της εκπαιδευτικού η Βουλευτής Ν. Κοζάνης κα Ραχήλ Μακρή κατέθεσε ερώτηση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο για να διερευνηθεί εάν η Ελληνική πολιτεία διαθέτει τα απαραίτητα αντανακλαστικά ευαισθησίας για το συγκεκριμένο θέμα. Πέραν αυτού η Βουλευτής ζητά να γνωστοποιηθεί εάν υφίσταται νομικό πλαίσιο για παρόμοιες περιπτώσεις ώστε να αντιμετωπίζονται άμεσα και χωρίς ψυχικό ή και άλλο κόστος για τους συμπολίτες μας που δίνουν μάχη με καρκίνο.
Θεωρούμε αυτονόητο καθήκον της πολιτείας να καλύψει το ενδεχόμενο νομοθετικό κενό και να επιλύσει με ευαισθησία και διακριτικότητα το δίκαιο αίτημα της συγκεκριμένης εκπαιδευτικού.
Η ερώτηση προς τους κ.κ Υπουργούς Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και Υγείας, έχει ως εξής:
«Με την επιστολή της, η εκπαιδευτικός Βασιλική Μπλιούμη με ΑΜ 607043, μου γνωστοποίησε τα ακόλουθα:
«Αξιότιμη Κυρία Μακρή,
Ονομάζομαι Μπλιούμη Βασιλική και είμαι δασκάλα (ΑΜ 607043). Είμαι καρκινοπαθής, πάσχω από διηθητικό καρκίνωμα των πόρων του μαζικού αδένα. Υποβλήθηκα σε μερική μαστεκτομή και λεμφαδενικό καθαρισμό μασχάλης (έχω 67% αναπηρία με γνωμάτευση πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας επιτροπής). Έκανα χημειοθεραπεία και ακτινοβολία και συνεχίζω με ορμονοθεραπεία. Επειδή ο καρκίνος μου δεν είναι σε μεταστατικό στάδιο δεν μπόρεσα να μπω σε ειδική κατηγορία και δεν πήρα κατευθείαν μετάθεση. Η οργανική μου θέση είναι στο δημοτικό σχολειό Ελευθερών Καβάλας και κατάγομαι από την Κοζάνη, όπου υπάρχουν λειτουργικά κενά. Δεν είναι δυνατόν να πάω στην οργανική μου θέση λόγω της επικινδυνότητας της νόσου χρειάζομαι τακτική κλινική και εργαστηριακή παρακολούθηση. Έξαλλου μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να συντηρήσω οικονομικά δυο σπίτια με ένα παιδί και τα πολλά έξοδα της θεραπείας μου. Σας παρακαλώ, να κάνετε όποιες ενέργειες κρίνετε απαραίτητες, προκειμένου να λυθεί το ζήτημα της απόσπασης μου με αριθμό αίτησης απόσπασης 14121/2833/18.7.13 και επανεξέταση αίτησης απόσπασης στις 9/9/13 στον τόπο καταγωγής μου στη Κοζάνη .»
Επίσης το θέμα της συγκεκριμένης εκπαιδευτικού δημοσιεύτηκε στον ηλεκτρονικό τύπο.
Για το εν λόγω θέμα δημοσιευμένα ιατρικά στοιχεία αναφέρουν:
“Ο καρκίνος του μαστού είναι γνωστό ότι αποτελεί έναν από τους πιο συχνούς καρκίνους στη γυναίκα. Επιδημιολογικά στοιχεία δείχνουν ότι 1 στις 10 έως 1 στις 14 γυναίκες θα αναπτύξει καρκίνο στο μαστό κατά την διάρκεια της ζωής της. Επίσης, σύμφωνα με τα στοιχεία της American Cancer Society ο καρκίνος του μαστού προκαλεί τους περισσότερους θανάτους από οποιαδήποτε άλλη εντόπιση καρκίνου στις γυναίκες.
Παρά την σοβαρότητα του νοσήματος, η εκτεταμένη έρευνα των τελευταίων δεκαετιών όσον αφορά την επιδημιολογία, την αιτιολογία, την θεραπεία και την πρόληψη, είχε ως αποτέλεσμα την βελτίωση της επιβίωσης των γυναικών που έχουν την ατυχία να προσβληθούν από αυτόν.
Η αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης έφερε στην επιφάνεια και κάποιες άλλες πτυχές που συνδέονται άρρηκτα με το νόσημα και που μπορεί να επηρεάζουν το τελικό αποτέλεσμα : τις ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις.
…
Η προσπάθεια αποκατάστασης των γυναικών που πάσχουν από καρκίνο του μαστού είναι σίγουρα μια επίπονη και ιδιαίτερα απαιτητική διαδικασία. Οι έρευνες πολλών ετών κατέδειξαν ότι οι ψυχοκοινωνικοί παράγοντες πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στην αποκατάσταση των ασθενών αυτών.”
Εκ των ανωτέρω καθίσταται πρόδηλο ότι αποτελεί πρώτιστη υποχρέωση της πολιτείας να προβεί σε όλες τις απαιτούμενες ενέργειες για να μειωθούν οι ψυχοκοινωνικοί παράγοντες, που δύνανται να επιδεινώσουν την ανάρρωση και την ποιότητα ζωής των ασθενών της συγκεκριμένης νόσου.
Κατόπιν των ανωτέρω ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί:
1)Προτίθεστε να ευαισθητοποιηθείτε στο ιδιαίτερα σοβαρό και ευαίσθητο αίτημα στης συγκεκριμένης εκπαιδευτικού;
2)Εάν ναι σε ποιες ενέργειες θα προβείτε και με ποιο χρονοδιάγραμμα; Εάν όχι γιατί;
3)Υφίσταται μέριμνα για παρόμοιες περιπτώσεις ;
4)Εάν όχι προτίθεστε να αναλάβετε νομοθετική πρωτοβουλία;
5)Εάν όχι γιατί επιδεικνύετε αναλγησία και αδιαφορία σε θέματα που άπτονται της υγείας και της δυνατότητας επιβίωσης των Ελλήνων πολιτών;»