του παπαδάσκαλου
Κωνσταντίνου Ι. Κώστα
Η Παράκληση είναι και αυτή μία ιδιότυπη πλατεία, που προσπαθεί να ανεβάσει το πλήθος στο υπερώο της Πεντηκοστής, με ρίζες που χάνονται στο βάθος του χρόνου και των υπάρξεων, του ανεξερεύνητου αυτού μεγέθους που λέγεται άνθρωπος και που η ορθόδοξη αντίληψη και θεολογία τον θέλει πρόσωπο, όχι ατομικό, απρόσωπο, στεγανό σωλήνα, αυτοθαυμαζόμενη και αυτοϊκανοποιούμενη θλιβερή ατομική οντότητα, αλλά πρόσωπο συν-κοινωνούν χωρίς διαχωριστικές γραμμές και ανυψωμένα τείχη με τα άλλα ανθρώπινα πρόσωπα και διαρκώς αυτοπροσφερόμενο στον ομοούσιο Άλλο.
Στην Παράκληση που ψάλαμε (15-6-2011) στον Ι. Ενοριακό Ναό του Αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω Βελβεντού, διαβάσαμε με συγκλονισμό ψυχής το παρακάτω ανακοινωθέν της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, για την κορύφωση της κρίσης στην πατρίδα και το λαό μας τούτες τις μέρες, που η πνευματική, πολιτική, κοινωνική και οικονομική ευθύνη των ηγεσιών και η έλλειψη συνολικής θεώρησης του ανθρώπου και της κοινωνίας του, υπό το φως του Ευαγγελίου του Χριστού, με την παράλληλη αποδοχή της υλιστικής, φυσιοκρατικής, ταξικής, αντίληψης, οδήγησε ως φυσική συνέπεια του νεοφιλελευθερισμού στα σημερινά διαλυτικά αδιέξοδα τις κοινωνίες των λαών με τον θρίαμβο για μια ακόμα φορά του καπιταλισμού της καταστροφής. Έως πότε όμως; Ιδού, το ανακοινωθέν της Ιεράς Συνόδου για την πολιτική κατάσταση της χώρας:
‘’Η Ιερά Σύνοδος παρακολουθεί με αγωνία τις εξελίξεις που συντελούνται στο εθνικό, κοινωνικό και οικονομικό γίγνεσθαι και οι οποίες καταπονούν τον Ελληνικό Λαό.
Αυτή την ώρα της ευθύνης, η Ιερά Σύνοδος αισθάνεται την υποχρέωση να απευθυνθεί με πατρική αγάπη προς τον Ελληνικό Λαό για να τονίσει και υπογραμμίσει ότι :
Α. Στην κλίμακα των αξιών της ζωής, δεσπόζουσα θέση έχει η αγάπη προς την Πατρίδα. Γι’ αυτό η Ιερά Σύνοδος, εκφράζει την αποδοκιμασία της προς όσους έδρασαν εναντίον των συμφερόντων της Πατρίδος και της ευημερίας του Λαού της, της εθνικής αξιοπρέπειας και του φιλοτίμου των πολιτών.
H Εκκλησία δεν υπηρετεί κόμματα και παρατάξεις. Υπηρετεί με το πνευματικό, κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο της τον Λαό, για τις ανάγκες του οποίου πάντοτε νοιαζόταν και τις οποίες και σήμερα, καθημερινά αγωνίζεται να ικανοποιήσει, στο μέτρο του δυνατού, κάτω από δύσκολες συνθήκες.
Αυτή την αξία της αγάπης προς την Πατρίδα πρέπει να υπηρετήσουμε όλοι, για να αντιμετωπισθούν τα προβλήματα που προέκυψαν.
Β. Ο Λαός μας στο παρελθόν συμπεριφέρθηκε με θαυμαστή ωριμότητα, επιδεικνύοντας κοινωνική αλληλεγγύη, σε δύσκολες φάσεις της ιστορίας του. Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, έχουμε ανάγκη από αυτή την αλληλεγγύη για να στηριχθούν οι αδύναμοι, να ανακουφισθούν οι άνεργοι και να μην ολιγοψυχίσουν οι εμπερίστατοι και οι παντοειδώς πληττόμενοι από αυτή την πρωτοφανή κρίση, και ιδίως οι νέοι.
Γ. Οφείλουμε να ατενίζουμε προς το μέλλον με ελπίδα και αισιοδοξία. Όλοι, όσοι έχουν ευθύνη και αρμοδιότητα, επιβάλλεται να διαμορφώσουν τις συνθήκες εκείνες, που θα δώσουν όραμα και ελπίδα για το μέλλον, με τις αρχές της δικαιοσύνης, της αξιοκρατίας και αξιοποιήσεως όλου του υλικού και πνευματικού πλούτου του τόπου.
Δ. Ας μην λησμονούμε ότι Κύριος της ζωής και της ιστορίας είναι και παραμένει ο Ζων και Αληθινός Θεός. Αυτός δεν εγκαταλείπει τον κόσμο και κυρίως αυτούς που ελπίζουν σε Αυτόν και του εμπιστεύονται τη ζωή τους.
Προς Αυτόν στρεφόμαστε, ζητώντας προστασία και βοήθεια’’.
16-6-2011
π. Κωνσταντίνος
Ι. Κώστας
παπαδάσκαλος
