ΟΜΙΛΙΑ Γ. ΒΛΑΤΗ ΣΤΟ Ν/Σ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΗΣ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗΣ

Κατά την έναρξη της ομιλίας του, ο βουλευτής, τόνισε ότι η εμπέδωση της φορολογικής δικαιοσύνης αποτελεί ένα από τους βασικούς στόχους της σημερινής κυβέρνησης, ήδη από τους πρώτους μήνες ανάληψης των καθηκόντων της. Κάνοντας λόγο για τις στρεβλώσεις του φορολογικού μας συστήματος και τη διαπιστωμένη διόγκωση της φοροδιαφυγής, ο κ. Βλατής σημείωσε μεταξύ άλλων «Μέχρι σήμερα το ελληνικό φορολογικό σύστημα εξαιτίας της ανεπάρκειας των ελεγκτικών μηχανισμών, αλλά και των νομοθετικών ρυθμίσεων που το πλαισίωναν, στοχοποιούσε πάντα τους συνήθεις υπόπτους. Κάθε φορά που το κράτος στερούνταν εσόδων, στρεφόταν φορολογικά κατά των μισθωτών. Στο απυρόβλητο συνέχιζαν και συνεχίζουν δυστυχώς να παραμένουν όσοι κατ’ εξακολούθηση φοροδιαφεύγουν. Ποιοι; Αυτοί που υποβάλλουν δηλώσεις συνταξιούχου, αλλά διαβιούν ζωή εκατομμυριούχου.»
Ο βουλευτής παραδεχόμενος ότι «οι περισσότερες μέχρι σήμερα τροποποιήσεις του φορολογικού μας συστήματος είχαν χαρακτήρα καθαρά εισπρακτικό» και ότι «είναι ελάχιστες οι ρυθμίσεις, ακόμα και τώρα, υπό τις παρούσες οικονομικές συνθήκες, που έχουν αναπτυξιακό χαρακτήρα και που προσβλέπουν σε μακροπρόθεσμη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, μέσω της φορολογίας», τόνισε ότι «η έλλειψη ουσιαστικής αντικειμενικότητας και διαφάνειας στην επιβολή των φορολογικών ρυθμίσεων έχει οδηγήσει στην επιβολή οριζόντιων φορολογικών μέτρων, που στις περισσότερες φορές δεν είναι ούτε δίκαια ούτε αποτελεσματικά.» Υποστήριξε δε ότι το ποινολόγιο του φορολογικού νομοσχεδίου προσδοκάτε μεν ότι θα περιορίσει τη φοροδιαφυγή, ωστόσο, δεν πρόκειται από μόνο του να επιλύσει το πρόβλημα. Αντιθέτως σε συνδυασμό με την αναδιοργάνωση και ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών που προβλέπει το νομοσχέδιο μπορεί όντως να συμβάλλει στην καταπολέμηση της διαφθοράς.
Ο βουλευτής έκανε ειδική αναφορά στο άρθρο 11 του νομοσχεδίου, το οποίο προβλέπει το συμψηφισμό εκκαθαρισμένων απαιτήσεων του οφειλέτη κατά του δημοσίου. Σχολίασε μεν θετικά το άρθρο, υποστήριξε όμως ότι «δεν συμβάλλει στην επίλυση των τεράστιων προβλημάτων που έχουν δημιουργήσει τα υπέρογκα χρέη του ευρύτερου δημόσιου τομέα σε επιχειρήσεις και επιτηδευματίες».
«Είναι γνωστό ότι σειρά επιχειρήσεων που αναλαμβάνουν έργα του ευρύτερου δημόσιου τομέα, καθώς και προμηθευτές του δημοσίου, κατασκευαστές κ.λπ., ακόμη και τα φαρμακεία, καλούνται να καταβάλλουν Φ.Π.Α. για ποσά που ουδέποτε εισέπραξαν από το δημόσιο. Παραδείγματος χάριν ένας φαρμακοποιός σήμερα εισπράττει μόνο θεωρητικά το ποσό της συνταγής, αφού το ταμείο δεν τον έχει πληρώσει για περισσότερο, πολλές φορές, από έξι και οκτώ μήνες. Αντιστοίχως υπάρχουν εταιρείες που έχουν αναλάβει έργα σε ΟΤΑ, των οποίων οι οφειλές παραμένουν ανεξόφλητες, σε πολλές περιπτώσεις και για πάνω από δυο χρόνια. Έχω κάνει και σχετική ερώτηση για το Πρόγραμμα ΘΗΣΕΑΣ.
Και ο φαρμακοποιός και η τεχνική εταιρεία οφείλει να καταβάλλει Φ.Π.Α. για τα ποσά που βάση της συμβάσεως έχει εισπράξει, τα οποία, όμως, ουδέποτε έλαβε πραγματικά. Εάν τώρα σε αυτές τις περιπτώσεις κάποιος εξ αυτών αδυνατεί να καταβάλει το Φ.Π.Α., θα τιμωρηθεί με φυλάκιση και χρηματικό πρόστιμο; Δηλαδή, εκεί που του χρωστούσαμε θα του πάρουμε και το βόδι; Πού ακριβώς βρίσκεται η δικαιοσύνη σ’ αυτό; Δίκαιο θα ήταν από τη στιγμή που σαν δημόσιο δεν μπορούμε να εξοφλήσουμε τα χρέη μας, να προχωρήσουμε σε ειδικές ρυθμίσεις γι’ αυτές τις περιπτώσεις.»
Βάσει των διαπιστώσεων αυτών κάλεσε τους αρμόδιους Υπουργούς να εξετάσουν το πάγιο αίτημα του συμψηφισμού των χρεών, όχι μόνο του στενού δημόσιου τομέα, αλλά και του ευρύτερου δημόσιου τομέα, αλλά και τη δυνατότητα της εκχώρησης μέρος του λογαριασμού από κάποια έργα έναντι οφειλής στο δημόσιο, όπως εκχωρούνται και σε τράπεζες.
Κλείνοντας την ομιλία του, ο κ. Βλατής ζήτησε την υπερψήφιση του νομοσχεδίου, υπογραμμίζοντας ότι στην προσπάθεια να βγει η χώρα από το σημερινό οικονομικό αδιέξοδο, η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής δεν αποτελεί απλώς βασικό εργαλείο, αλλά έμπρακτη απόδειξη της απόφασης της Κυβέρνησης να αποκαταστήσει τη φορολογική και κατ’ επέκταση την κοινωνική δικαιοσύνη. «…Αναλάβαμε τη διακυβέρνηση της χώρας στη δυσκολότερη περίοδο. Διεκδικήσαμε, όμως, τη διακυβέρνηση στη περίοδο αυτή συνειδητά, πιστεύοντας ότι μπορούμε να τα αλλάξουμε όλα, να δημιουργήσουμε, υπ’ αυτές τις αντίξοες συνθήκες, ένα κράτος ευνομούμενο, που λειτουργεί σωστά και αποτελεσματικά.»