Οι υπεύθυνοι για τη σημερινή κατάσταση της χώρας έχουν ονοματεπώνυμο!

Για την ανάγκη εξασφάλισης εθνικής συνεννόησης και συναίνεσης, αλλά και αποφασιστικότητας στις μεγάλες τομές και μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η χώρα, μίλησε ο Βουλευτής Ηρακλείου της Δημοκρατικής Συμμαχίας, Λευτέρης Αυγενάκης, στο πλαίσιο της συζήτησης του νομοσχεδίου του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας για τις δημόσιες συμβάσεις την Τρίτη, 24 Μαΐου, αναφέροντας μάλιστα ότι οι υπεύθυνοι για την σημερινή κατάσταση της χώρας έχουν ονοματεπώνυμο!
Ειδικότερα, σημείωσε:
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗΣ ΛΕΥΤΕΡΗ ΑΥΓΕΝΑΚΗ
«(…)
Είναι γεγονός ότι η χώρα μας βιώνει μοναδικές, ιστορικά κρίσιμες στιγμές. Το ίδιο το πολιτικό μας σύστημα νοσεί βαριά αλλά και σείεται συθέμελα. Δυστυχώς, σχεδόν είκοσι χρόνια μετά δικαιώνεται ο πρώην Πρωθυπουργός της χώρας Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ο οποίος από τότε είχε κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου. Από το 1991-1993 είχε μιλήσει για τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές που έπρεπε να προχωρήσουν σ’ όλα τα επίπεδα της δημόσιας διοίκησης αλλά και της οικονομίας της χώρας μας.
Ωστόσο, το «βαθύ ΠΑΣΟΚ» τότε, ο Αρχηγός του Ανδρέας Παπανδρέου, όπως και ο σημερινός Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως από άλλη θέση τότε, ο κύριος Σαμαράς, αντέδρασαν ο καθένας με τον δικό του τρόπο και με τους δικούς του λόγους. Ο μεν πρώτος λαϊκίζοντας οδήγησε τον ελληνικό λαό σε λάθος πρότυπα. Ο δε δεύτερος πρόδωσε τότε την παράταξή του, τη Νέα Δημοκρατία, που είχε έλθει στην κυβέρνηση με 48%.
Αρνήθηκαν να συναινέσουν και τότε στην εθνική προσπάθεια της κυβέρνησης Μητσοτάκη, καταδικάζοντας στην ουσία τη χώρα σ’ ένα αυτοσυντηρούμενο φαύλο κύκλο κομματικού κράτους που κράτησε δέσμια τη χώρα γυρνώντας την χρόνια πίσω, γιατί θα ήταν σίγουρα διαφορετικά τα πράγματα για όλους μας εάν έκαναν τότε όλα όσα ο τότε Πρωθυπουργός της χώρας είχε θέσει ως εθνικές προτεραιότητες.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται με Παπανδρέου και Σαμαρά σήμερα και κανένας από τους δύο πολιτικούς αρχηγούς δεν φαίνεται να έχει συναισθανθεί την κρισιμότητα των περιστάσεων. Κανένας από τους δύο δεν φαίνεται να έχει το πολιτικό θάρρος αλλά και την παρρησία να προχωρήσει άμεσα σε γενναίες διαρθρωτικές τομές, να εξαρθρώσει την κομματική πελατεία, να απαλλαγεί από τον κομματικοκρατικοδίαιτο στρατό.
Είναι τυχαίο που η πλειονότητα του ελληνικού λαού, αυτοί που συγκατοικούσαν ως φοιτητές στην Αμερική, αυτοί που βρέθηκαν όπως βρέθηκαν στα «τιμόνια» των δύο παλαιών κομμάτων, του ΠΑΣΟΚ και της νέας Νέας Δημοκρατίας, αυτοί σήμερα να λειτουργούν ως εκτελεστικά όργανα άλλων δυνάμεων; Ας καταλάβουν όλοι ότι τα προβλήματα του σήμερα δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με τις νοοτροπίες του χθες.
Τώρα οφείλουμε να δείξουμε ομοψυχία ως λαός, ως έθνος, ως Κοινοβούλιο, ως πολιτική δύναμη, ως πολιτικοί του τόπου αυτού, ομοφωνία και αποφασιστικότητα στις μεγάλες τομές αλλά και στις μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η χώρα. Το πολιτικό σύστημα της χώρας αυτό πρέπει να κατανοήσει, να αφήσει στην άκρη, να αφήσουμε στην άκρη τη λογική της διαφωνίας για τη διαφωνία και να συνεννοηθούμε για τα μεγάλα, τα βασικά θέματα. Μόνο έτσι μπορεί να κερδίσει την αξιοπιστία του και πάλι προς τους πολίτες αλλά και το σεβασμό των ξένων αγορών. Το γεγονός είναι ότι ακόμα και τώρα οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου αδυνατούν να αντιληφθούν την εξαιρετικά δύσκολη θέση στην οποία βρισκόμαστε και βέβαια αυτό σας καθιστά επικίνδυνες.
Ο Πρωθυπουργός σήμερα προσπάθησε μάταια για την εξασφάλιση συναίνεσης. Ωστόσο δεν κατάφερε και πολλά καθώς ο κ. Παπανδρέου ούτε την κοινοβουλευτική του ομάδα δεν μπορεί να ενώσει, ούτε τους Υπουργούς του δεν μπορεί να πείσει να συναινέσουν στα βασικά.
Από την άλλη ο κ. Σαμαράς λέει ότι δεν συναινεί σ’ ένα λάθος ή σε πολλά λάθη μαζί. Τι μας προτείνει λοιπόν ο βασικός υπαίτιος της κατάστασης της χώρας, ο πολιτικός που πρόδωσε και το κόμμα του αλλά και την εντολή του μισού σχεδόν ελληνικού λαού τότε; Ποντάρει στην ουσία στη χρεοκοπία και στο μαρασμό της χώρας για να έχει ψηφοθηρικά οφέλη. Αυτή βεβαίως είναι μία τακτική που τον χαρακτηρίζει από παλιά, καθώς όλοι θυμόμαστε ότι την είχε ακολουθήσει και στο παρελθόν, ρίχνοντας μία κυβέρνηση, δημιουργώντας την Πολιτική Άνοιξη με τη γνωστή πορεία και την επίσης γνωστή σε σχέση με τους κρατικούς προμηθευτές τότε. Σήμερα διατυμπανίζει ότι είναι οικονομολόγος και ως οικονομολόγος –λέει- έχει τη λύση για το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας. Κι όμως, αν και οικονομολόγος, δεν μπορεί να βάλει τάξη ούτε στα οικονομικά του κόμματός του.
Τον ερωτώ λοιπόν ευθέως: Αλήθεια, πώς γίνεται να δανείζεται η νέα Νέα Δημοκρατία με βάση τις κρατικές επιχορηγήσεις που θα λάβει στο μέλλον και να τις εκχωρεί την Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος με το δικαίωμα να εισπράξει η τράπεζα την κρατική επιχορήγηση, καταφέρνοντας βεβαίως να εγκρίνει για λογαριασμό του κόμματος αρκετά υψηλές δανειοδοτήσεις; Αλήθεια, πού ξανακούστηκε αυτό, να προεξοφλεί την επιλογή του ελληνικού λαού για τα επόμενα χρόνια; Αλήθεια, την ίδια «συνταγή» προτείνει να ακολουθήσουν και οι επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, να δανείζονται με λεφτά που θα έλθουν στο ταμείο τους στο μέλλον;
Είναι γεγονός ότι ο λαός έχει ήδη στρέψει την πλάτη του στις δύο μεγάλες πολιτικές δυνάμεις αλλά και στους δύο πολιτικούς αρχηγούς των παλαιών κομμάτων. Το πιο σημαντικό είναι ότι ο ελληνικός λαός -και κυρίως η δική μας γενιά- πρέπει να τους τιμωρήσει ανάλογα.
Πρόσφατες δημοσκοπήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας αποδεικνύουν ότι οι Έλληνες πολίτες θεωρούν τους αρχηγούς των παλαιών κομμάτων πλέον ακατάλληλους για την πρωθυπουργία, αναδεικνύοντας τον «κανένα» ως καταλληλότερο για Πρωθυπουργό. Ειδικότερα, το Γιώργο Παπανδρέου εμπιστεύεται το 32% μόλις των πολιτών, ενώ τον κύριο Αντώνη Σαμαρά μόλις το 25% των πολιτών. Ταυτόχρονα σχεδόν το 90% των Ελλήνων δηλώνει λίγο ή καθόλου ικανοποιημένο με την Κυβέρνηση, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας φτάνει σχεδόν το 93%. Πιστεύουν δηλαδή ότι με τη συγκεκριμένη πολιτική πρακτική και διαχείριση δεν υπάρχει καμία προοπτική ανάκαμψης της οικονομίας της χώρας μας.
Δια της Προέδρου μας κυρίας Μπακογιάννη προτείναμε να ζητήσει ο κ. Παπανδρέου ως Πρωθυπουργός της χώρας απ’ όλους τους αρχηγούς να βρεθούν στις Βρυξέλλες και ως μια γροθιά να διεκδικήσουμε για την Ελλάδα αλλά και για τους Έλληνες. Από τη Δημοκρατική Συμμαχία εξαρχής είχαμε τονίσει ότι απαιτείται εθνική συνεννόηση και συναίνεση.
Αυτός είναι άλλωστε και ο μόνος δρόμος. Ότι οι Έλληνες από μόνοι μας θα αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα, συνθέτοντας απόψεις και επιχειρώντας από κοινού τις μεγάλες ανατροπές, ενωμένοι σαν μια γροθιά σε κομβικά εθνικά θέματα. Αυτή είναι η λογική της Δημοκρατικής Συμμαχίας. Εθνική συνεννόηση.
Σήμερα φτάσαμε στο ύψιστο σημείο εξευτελισμού να μας θυμίζουν οι ξένοι πως τα προβλήματά μας είναι εθνικά και όχι κομματικά. Να μας υπογραμμίζουν δηλαδή το αυτονόητο, πως ορισμένες πολιτικές δυνάμεις αυτού του τόπου αρνούνται να δουν.
Κλείνοντας, θέλω να πω κάτι για το νομοσχέδιο. Σήμερα συζητούμε το συγκεκριμένο νομοσχέδιο του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας και μόλις πριν λίγες ημέρες συζητούσαμε για τη δίωξη του κ. Τσοχατζόπουλου, πρώην Υπουργού Εθνικής Άμυνας. Να κάνω μια πρόβλεψη. Προβλέπω και μακάρι να κάνω λάθος, ότι εάν και όταν καταλήξετε σε ένα πόρισμα για τον πρώην Υπουργό και παλιό μεγαλοστέλεχος της παράταξής σας, τα όποια αδικήματα που τυχόν διαπιστωθούν, θα έχουν παραγραφεί. Για μια ακόμα φορά, θα δοθεί η εικόνα της ατιμωρησίας, αλλά και η κίνηση του κουκουλώματος.
Να ρωτήσω όμως κάτι ακόμα, κύριε Υπουργέ; Αλήθεια το ΚΥΣΕΑ, τι έκανε τότε; Ποιος συνυπέγραψε τη σύμβαση για τα υποβρύχια; Μόνο ο κ. Τσοχατζόπουλος; Και ποιος παρέλαβε τα υποβρύχια αλήθεια; Ο κ. Τσοχατζόπουλος τα παρέλαβε; Σταματήστε επιτέλους να παίζετε με τη νοημοσύνη των πολιτών και μιλήστε με ειλικρίνεια.
Κλείνοντας, θα ήθελα να πω ότι κάθε σοβαρή προσπάθεια ενίσχυσης του κύρους των Ενόπλων Δυνάμεων, βεβαίως θα την υποστηρίξουμε. Μένει να μας πείσετε γι’ αυτό, κύριε Υπουργέ. (…)»