ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΕΠΕΣΑΝ. Η ΤΡΟΙΚΑ ΕΔΕΙΞΕ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΟ

Όταν ξέσπασε η κρίση το 2008 με κορυφή την χρεοκοπία της Lehman, άρχισε η προσπάθεια διάσωσης των τραπεζών που ήταν οι πιο εκτεθειμένες στο ντόμινο του τζόγου και συγχρόνως ήταν ο πυλώνας του συστήματος.
Τότε το κόστος της αρχικής κρίσης(το οποίο ποτέ δεν μας είπαν πόσο ήταν(!!) και δήθεν  ποτέ δεν υπολογίστηκε) άρχισε να μεταφέρεται στα κράτη και τους λαούς που κοιμόντουσαν ήσυχοι στον καναπέ μπροστά στις οθόνες.
Εκείνοι λοιπόν που δημιούργησαν την κρίση όχι μόνο δεν κλήθηκαν να πληρώσουν ή έστω να μεταρρυθμιστούν, αλλά ως χειραγωγοί των αγορών και άμεσα και έγκαιρα γνωρίζοντας τις κινήσεις, βρέθηκαν να επιβάλουν όρους και να ζητάνε και τα ρέστα!
Και έτσι φτάνουμε εδώ που βρισκόμαστε σήμερα, όπου εκτός του μνημονίου επικαιροποιείται και το θράσος των υπευθύνων για την κρίση που ζητούν ανάμεσα σε άλλα τραγικά, εδώ και τώρα εκποίηση δημόσιας (δηλαδή δικής μας) περιουσίας 50δις τη στιγμή που όλες οι κρατικοποιήσεις όλων των 20 τελευταίων χρόνων δεν ξεπερνούν τα 10 με 12 δίς! Αυτοί δηλ. να δίνουν χαρτιά ως δανεικά, και να παίρνουν πίσω πλούτο πραγματικό, υγιείς επιχειρήσεις, ακίνητα, θάλασσες, φθηνά κι ανυπεράσπιστα από νόμους εργατικά χέρια, χώρο και γή ελληνική! Και το κάνουν μάλιστα με ένα ύφος  μεταβίβασης όλων των ευθυνών στο λαό του στυλ “φταίξατε και θα πληρώσετε”!
Ζούμε μια κατάσταση που πολλοί την παρομοιάζουν με νέου τύπου δικτατορία και μάλιστα σύγχρονη και εκδημοκρατισμένη. Μιλάνε για οικονομική κατοχή που επιζητεί διά του νόμου τη συνενοχή μας και μας καθιστά εκβιαστικά συνυπεύθυνους. «Μαζί τα φάγαμε». Σκύψτε το κεφάλι και σκασμός. Οι πνευματικοί άνθρωποι εν πολλοίς σιωπούν, συνδιαλέγονται με τις πολλαπλές χούντες και εξουσίες, και δεν βγαίνουν μπροστά, ούτε στέκονται στο ύψος των περιστάσεων. Μπορεί να μην υπάρχει λογοκρισία, αλλά η αυτολογοκρισία για τη διασφάλιση της όποιας θέσης ευδοκιμεί.
Η σιωπή των ολίγων ως διαμαρτυρία δεν μπορεί να κρατήσει για πολύ. Δεν σιωπά ……κανείς όταν θέλει να υπερασπιστεί αξίες και ιδανικά, όταν αισθάνεται να βιάζονται και να εξευτελίζονται το σώμα, το πνεύμα και η ιστορία της χώρας του. Και όταν καλείται να επεξεργαστεί πνευματικά ζητήματα της ανθρώπινης ζωής και όταν πιστεύει πως είναι χρεωμένος να εξηγήσει και να πρωτοστατήσει όχι απλώς να αναλύσει επί του ασφαλούς, αλλά να συμβάλει ψυχή τε πνεύματι και σώματι στη διαμόρφωση της μελλοντικής πορείας και να καθορίσει την εξέλιξη των πραγμάτων.
Η κρίση η οικονομική είναι κρίση καθολική του συστήματος. Είναι κρίση αξιών, ιδεολογιών και πρωτίστως είναι κρίση του πολιτισμού που παράγει το καπιταλιστικό σύστημα. Ζούμε μέσα σε μια παγκόσμια βαρβαρότητα όπου ο άνθρωπος πέρα από καταναλωτική μονάδα, όπου χάνει το όνομά του, γίνεται αριθμός και στατιστικό μέγεθος, δέχεται τη διάβρωση και σε μεγάλο βαθμό εκβαρβαρίζεται. Η σύγκρουση θα είναι αναπόφευκτη κι αν βρεθούμε απροετοίμαστοι και κερδίσουν οι οικτρές αλλά ισχυρές μειοψηφίες που αποφασίζουν για μας κρατώντας στα χέρια τους τον πλούτο που παράγουμε, τότε για ακόμα μία φορά θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας και ανάξιοι των περιστάσεων.
Τελειώνοντας θέλω να θυμίσω τα λόγια του γέρου καλόγερου Χριστόφορου Παπουλάκου, ενός σύγχρονου απόστολου της Πίστεως και του Γένους που ακόμη και σήμερα παραμένουν επίκαιρα:
ΕΙΝΑΙ ΝΤΡΟΠΗ ΜΑΣ ΕΝΑ ΓΕΝΟΣ ΠΟΥ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΠΥΡΓΩΣΕ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΤΟΥ, ΠΟΥ ΠΕΡΠΑΤΗΣΕ ΤΗ ΔΥΣΚΟΛΗ ΑΝΗΦΟΡΙΑ, ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΟΡΠΑΤΗΣΕΙ ΣΤΟΝ ΙΣΙΟ ΔΡΟΜΟ ΑΜΑ ΕΙΡΗΝΕΨΕ , ΚΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΣΥΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΠΙΤΙ , ΠΟΥ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΑΣ ΛΕΥΤΕΡΩΣΑΜΕ, ΑΛΛΑ ΞΕΡΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΣΥΓΥΡΙΣΟΥΝ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ, ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΑΝ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ , ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΟΚΟΨΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ, ΚΑΙ ΠΑΣΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΡΙΞΟΥΝ ΣΤΗΝ ΣΚΛΑΒΙΑ ΑΛΛΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ.
(ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ 18/01/1861)
 
Mεν.Αν.  Βάνης