Με άρθρο του στην εφημερίδα Έθνος, ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ, Γιώργος Καρατζαφέρης κάνει ένα ακόμα άνοιγμα προς το κυβερνητικό στρατόπεδο, ενώ παράλληλα εξαπολύει επίθεση κατά του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι χαρακτηριστικό πως δεν υπογράφει το άρθρο ως πρόεδρος του ΛΑΟΣ, ενώ ουδεμία αναφορά γίνεται από τον ίδιο στο κόμμα του. Παράλληλα, χαρακτηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ ως τον «κακό λύκο του παραμυθιού της Κοκκινοσκουφίτσας», σημειώνει πως η κυβερνητική πρόταση είναι αναποτελεσματική, αλλά ταυτόχρονα υπογραμμίζει πως, «…μπήκαμε ήδη στην ώρα της εθνικής ευθύνης. Σε ποιο λεπτό θα χτυπήσει συναγερμός δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία…».

Ολόκληρο το άρθρο του Γιώργου Καρατζαφέρη έχει ως εξής:

Το προλαμβάνειν καλύτερο του θεραπεύειν

Σοφή ρήση αφορώσα την ιατρική. Η θεραπεία πιο επώδυνη από την πρόληψη. Πέντε χρόνα θεραπεύουμε αλλά οι πληγές δεν κλείνουν. Αρχίατροι πολλοί. Όλοι ανίκανοι; Η καταφατική απάντηση θα ήταν εξόχως ισοπεδωτική και, όμως, ο Έλληνας αναστενάζει και η Ελλάδα στάζει. Στάζει αίμα. Συνεχώς και αδιαλείπτως τα τελευταία χρόνια συνεχίζεται αμείωτα η αιματοχυσία.

Οι μεταγγίσεις των δανειστών ήταν σαφώς μια αποτελεσματική παρέμβαση, με προφανή πρόσκαιρη δυνατότητα. Η συνεχής επαναλαμβανόμενη διαδικασία αποτελεί δυσβάστακτο βάρος. Μία δυσκόλως αναστρέψιμη κατάσταση. Εγκλωβισμένοι από καιρό διάγουμε με τον λεπτοδείκτη ανασφάλειας καρφωμένο στο έξι. Τουτέστιν στο ναδίρ. Το σήμερα χειρότερο από το χθες, χωρίς να δύναται να εγγυηθεί οποιοσδήποτε σοβαρός επαΐων ότι το αύριο θα είναι επαρκέστερο του σήμερα. Ο λεπτοδείκτης πρέπει να πάρει την ανιούσα. Παρά είκοσι πέντε, παρά είκοσι, παρά τέταρτο και αυτά με προσπάθεια και σύνεση να πλησιάσουμε το άπιαστο όνειρο του… 12.
Ποιος, όμως, θα κινήσει τον λεπτοδείκτη; Η υπάρχουσα σύνθεση με την ακολουθητέα στρατηγική το προσπαθεί, το προσπαθεί τριάντα μήνες εξόχως αναποτελεσματικά.

Η άλλη πλευρά δεν έχει τον… θεό της. Μεταφορικά και ουσιαστικά, τουλάχιστον κάποιοι εξ αυτών. Κάθε συνιστώσα δικό της βιλαέτι. Η «Ρόζα» των Εξαρχείων και ο Σταθάκης του βαθέος αμερικανικού κατεστημένου προφανώς και θα διεκδικήσουν μερίδιο της ακολουθησομένης στρατηγικής. Τα ιμάτια της εξουσίας σε άμεσο χρόνο θα μετατραπούν σε κουρέλια, ικανοποιώντας βιώματα και στερητικά σύνδρομα δεκαετιών.

Η αμφίεση της γιαγιάς έπεισε και παρέσυρε στα νύχια του Λύκου μόνο την Κοκκινοσκουφίτσα. Εναν ολόκληρο, όμως, λαό πόσο εφικτό είναι να τον παρασύρει το θυμικό. Ο Λύκος είναι Λύκος. Αρκετή η αιματοχυσία πέντε χρόνια τώρα πλέον, δεν υπάρχουν πολλά αποθέματα για τα δόντια του θεριού του ερασιτεχνισμού και του ρεβανσισμού.

Μπήκαμε ήδη στην ώρα της εθνικής ευθύνης. Σε ποιο λεπτό θα χτυπήσει συναγερμός δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία… Αυτό που προέχει είναι αυτοί που είναι ταγμένοι να δώσουν τη μάχη του λεπτοδείκτη, αν είναι αποφασισμένοι να τον σπρώξουν προς τη σωστή φορά, ανεξαρτήτως προθέσεων, υποθέσεων, καταθέσεων, αντιπαραθέσεων, επιθέσεων των υπολοίπων.

Αν τώρα συμπέσει η διάθεση των περισσοτέρων προς τον ίδιο στόχο, ακόμα καλύτερα και προφανώς πιο αποτελεσματική η προσπάθεια. Αυτή είναι η ουσία. Τα άλλα περί ελεύσεως του ενός ή του άλλου είναι περιττά και άστοχα. Καθόσον επιμένοντας για την προσέλευση μπορεί να έχουμε παρέλευση του χρόνου και των γεγονότων.

Ο Λύκος καιροφυλακτεί και κάποιοι με την πολιτική τους του προσφέρουν άλλοθι.

Τέλος χρόνου.

Οσο δεν αλλάζει η συνταγή, προσφέρεται σαντιγί στην πίτα της εξουσίας που κάποιοι, όχι αναίτια, λιγουρεύονται. Αν η συνταγή του 2012 φάνταζε αδύνατη, τώρα το ’14 είναι αναπόφευκτη.

Εμείς περιοριζόμαστε στον ρόλο του σεφ, ας γευτούν τα εδέσματα οι άλλοι, αν δεν θέλουν να προσφέρουν εαυτούς έδεσμα στον καιροφυλακτούντα Λύκο.

-Άθλιον εστί το γινάτι
-Άξιον εστί η πρόληψις