Σε μια ζεστή εκδήλωση που φιλοξένησε για άλλη μια φορά το καφέ «Το Τέλος του Κόσμου» στην Πτολεμαΐδα, παρουσιάστηκε στις 16/10 το νέο βιβλίο του Δημήτρη Βλαχοπάνου, που φέρει τον τίτλο «Πηγάδια και πήγασοι – Αφηγήματα της δραχμούλας». Του καθηγητή που υπηρέτησε 9 χρόνια σε σχολεία της πόλης και έκτοτε τη θεωρεί δεύτερη πατρίδα του. Μια πατρίδα στην οποία και επανέρχεται συχνά, την τελευταία φορά ενάμισι χρόνο πριν για την παρουσίαση του προηγούμενου βιβλίου του για το μαρτυρικό χωριό του το Κομένο Άρτας.
Για τον συγγραφέα και τον εκπαιδευτικό μίλησε με τα πιο θερμά λόγια ο πρόεδρος της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Γρηγόρης Πουγαρίδης που είχε και την πρωτοβουλία της διοργάνωσης της εκδήλωσης. Έκανε μάλιστα αναφορά στις ευχάριστες συναδελφικές εποχές που μοιράστηκε μαζί του, καθώς συνυπηρέτησε μαζί του στο ίδιο σχολείο, αλλά και σε συνδικαλιστικές εμπειρίες, αφού ανέσυρε μνήμες από την εποχή που έστηναν παρέα την πρώτη ΕΛΜΕ Εορδαίας.
Συμπαρουσιαστές ήταν ο γνωστός νομικός Γιάννης Κούσης, ο δάσκαλος και συμπατριώτης του συγγραφέα Αντώνης Τρίμπος ο οποίος είναι εγκατεστημένος στην Πτολεμαΐδα και μια μαθήτρια του Δ. Βλαχοπάνου, Φιλόλογος σήμερα και η ίδια, η Σούλα Αγερίδου.
«Ανάλαφρο και συγκλονιστικό. Ευκολοδιάβαστο και σοφό. Τερπνό και λίαν ωφέλιμο. Ιλαρό και πονεμένο μαζί», χαρακτήρισε το νέο βιβλίο του Δ. Βλαχοπάνου ο Γιάννης Κούσης, ο οποίος όντας ένας από τους παρουσιαστές του προηγούμενου βιβλίου του, «Το Κομμένο ποτάμι» έσπευσε εξ αρχής να δηλώσει ότι αυτό το βιβλίο «είναι αλλιώτικο». Για να προσθέσει αμέσως μετά ότι πρόκειται για 26 αφηγήματα γραμμένα σε γλώσσα στρωτή και φιλολογική, στρωτή και κατανοητή, που διανθίζονται από λέξεις της ντοπιολαλιάς του συγγραφέα, από ευτράπελα και αστεία ικανά να κρατήσουν τον αναγνώστη σε επίπεδο χαράς.
Ο έτερος παρουσιαστής Αντώνης Τρίμπος χαρακτήρισε τον συγγραφέα «παράξενο», αφού όπως είπε, γράφει αβίαστα και επιλεκτικά με τη μορφή ονειροπόλησης επιλεγμένες αναμνήσεις, με εντυπωσιακή λεπτομέρεια. Γράφει για το βαθύτερο μαρτύριο της ψυχής του, που το βίωσε ως παιδί στη σκληρή αλλά παραμυθένια ύπαιθρο. Γράφει για ό,τι τον σημάδεψε, τον εντυπωσίασε και του έμεινε αξέχαστο. Σημείωσε ότι «διαβάζοντας το βιβλίο χαμογελάς συχνά με την τοπική, την ιδιωματική γλώσσα και με την αναφορά στα ήθη και έθιμα της τοπικής κοινωνίας που σημάδεψαν τον ψυχοπνευματικό κόσμο του συγγραφέα από την παιδική ηλικία». Συμπλήρωσε ότι «το «Πηγάδια και πήγασοι» είναι η δραχμούλα στον κουμπαρά της λογοτεχνίας. Είναι πηγάδι μνήμης, είναι μνημείο αγάπης για μια εποχή που εμείς ζήσαμε. Είναι ο πήγασος που θα μας απομακρύνει από τα βάσανα και τους καημούς, μακριά από τη σκληρή πραγματικότητα».
Στον καθηγητή αλλά και τον άνθρωπο Δ. Βλαχοπάνο αναφέρθηκε με μεγάλη συγκίνηση η πρώην μαθήτρια του συγγραφέα και νυν συνάδελφός του, Σούλα Αγερίδου, υπογραμμίζοντας την επιστημονική κατάρτισή του αλλά και την αδιαμφισβήτητη επιρροή του στη διάπλαση του χαρακτήρα της και των συμμαθητών της, καθώς ο νεαρός τότε Φιλόλογος δεν αρκέστηκε στο να εμπνεύσει στους μαθητές του την αγάπη για τη μάθηση αλλά ενστάλαξε μέσα τους αξίες και τον σεβασμό προς τον εαυτό τους και τους άλλους.
Ο ίδιος ο συγγραφέας ανέφερε ότι στα διηγήματά του πρωταγωνιστούν νοσταλγικές μνήμες στην εποχή που η δραχμούλα συνόδευε τη ζωή μας, μνήμες παιδικές και εφηβικές, «όταν για πρώτη φορά αρχίζαμε να αγαπάμε», η αφήγηση των οποίων διατρέχεται από ένα μήνυμα: «Να μην ξεχάσουμε αυτή την όμορφη περίοδο της ζωής μας, αυτή την μετάβαση από την εποχή των απλών πραγμάτων στην εποχή των σύνθετων πραγμάτων, των όμορφων στιγμών που έχουν καταγραφεί μέσα μας και μας δίνουν ζωντάνια και τη δύναμη να συνεχίζουμε».
Στο πνεύμα του βιβλίου έβαλαν τους παριστάμενους τα μέλη της Απαγγελτικής Ομάδας Καϊλαρίων που διάβασαν αποσπάσματα διηγημάτων του.
Ρόη ΒΑΣΒΑΤΕΚΗ
