Η 19η Μαΐου αποτελεί για ολόκληρο τον ελληνισμό και ειδικότερα τον ποντιακό ελληνισμό, την πιο αποφράδα ημέρα της νεότερης ιστορίας μας. Και εμείς σήμερα εδώ, όπως και χιλιάδες άλλοι Έλληνες αποτίνουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής στη γενοκτονία ενός ολόκληρου έθνους, τον ξεριζωμό από τις χαμένες και αλησμόνητες πατρίδες του Πόντου, σε ένα από τα πιο επαίσχυντα εγκλήματα της σύγχρονης ιστορίας.
Εκατοντάδες χιλιάδες ψυχές, πλήρωσαν με τη ζωή τους την κτηνωδία του τουρκικού καθεστώτος που προσπάθησε να εξαφανίσει ένα ολόκληρο έθνος και υποχρέωσε ακόμα περισσότερους στην προσφυγιά και τον ξεριζωμό. Η 19η Μαΐου του 1919, όταν ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα, σηματοδοτεί την απαρχή της κτηνωδίας που έμελε να καταλήξει στην Μικρασιατική καταστροφή το 1922.
Εμείς σήμερα οφείλουμε να μην ξεχάσουμε. Εμείς σήμερα οφείλουμε να τιμούμε τους χιλιάδες προγόνους μας που είτε έχασαν τη ζωή τους είτε αναγκάστηκαν να αφήσουν τα σπίτια και τις περιουσίες τους προκειμένου να σωθούν από τη βαρβαρότητα του τουρκικού κράτους.
Και οφείλουμε να μη ξεχάσουμε έως ότου η γενοκτονία των Ποντίων αναγνωριστεί από τα επίσημα όργανα της παγκόσμιας κοινότητας. Μια χρόνια προσπάθεια που σιγά- σιγά βρίσκει συμμάχους. Μετά την καθυστερημένη «ελληνική αναγνώριση», καθώς η Ελληνική Βουλή μόλις το 1994 ψήφισε την 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων, ήρθε η κυβέρνηση της Νότιας Αυστραλίας το πριν από μερικά χρόνια για να αναγνωρίσει την γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού, ενώ στις 11 Μαρτίου του 2010 το ίδιο δρόμο ακολουθεί και το Σουηδικό Κοινοβούλιο.
Ο Ποντιακός Ελληνισμός, προσέφερε τα μέγιστα για την επανασύσταση του ελληνικού κράτους μετά την Μικρασιατική Καταστροφή. Με τις γνώσεις τους και το έργο τους οι πρόσφυγες που κατέκλυσαν κυρίως τη Βόρειο Ελλάδα και την περιοχή μας, συνέβαλαν στην ανόρθωση του καθημαγμένου εκείνη την εποχή ελληνικού κράτους.
Ας ευχηθούμε τέτοιες κτηνωδίες να μη ξαναζήσει η ανθρωπότητα, να μη ξαναζήσει το ελληνικό έθνος.
































