Κύριε Δ/ντά
Δεν είναι πολύς καιρός που εδώ στην Κοζάνη και συγκεκριμένα στο όμορφο Βελβεντό πραγματοποιήθηκε ένα καρδιολογικό συνέδριο με ονομαστούς πανεπιστημιακούς Καρδιολόγους και με το σύνολο των καρδιολόγων της Δυτ. Μακεδονίας.
Ύστερα από διάφορες ανακοινώσεις, πλήθος πολύ των πολιτών της περιοχής μας κατέκλυσε το πνευματικό κέντρο του Δήμου τότε Βελβεντού.
Ανάμεσα σ’ αυτούς τους πολίτες που έτρεξαν να παρακολουθήσουν τις εργασίες του συνεδρίου ήμουν κι εγώ με την πρεσβυτέρα μου.
Αφού τέλειωσαν κατά την πρώτη ημέρα οι συνήθεις προσφωνήσεις και χαιρετισμοί, άρχισαν οι εργασίες του συνεδρίου με τρεις εισηγήσεις, με θέμα φυσικά τις παθήσεις και τον τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων της καρδιάς.
Ύστερα από κάθε εισήγηση επακολουθούσε διάλογος κι έβγαιναν συμπεράσματα.
Στο τέλος των εισηγήσεων δόθηκε το μικρόφωνο στο κοινό για να εκφράσει ο καθένας το πρόβλημα που τον απασχολούσε και να πάρει φυσικά τις δέουσες συνταγές.
Ήταν δε οι ερωτήσεις των πολιτών παρά πολλές κι’ ένας απ’ αυτούς ήμουνα κι εγώ ως τελευταίος.
Παίρνοντας το μικρόφωνο είπα: Αδελφοί, Ιατροί, θα σας στεναχωρήσω λίγο μ’ αυτό που θα σας πω. Είμαι στο 72ο έτος της ηλικίας μου και δεν έχω επισκευθεί γιατρό.
Όμως, τώρα τελευταία με προτροπή της πρεσβυτέρας μου, που κάθονταν δίπλα μου, θέλησα να κάμω κάποιες γενικές εξετάσεις και όταν τις έκαμα και τις πήγα στο γιατρό, βρέθηκαν ολοκάθαρες με αποτέλεσμα να παραξένευσαν το γιατρό και να θελήσει να μάθει, το πώς και γιατί βρισκόμουνα σ’ αυτή την φυσιολογική κατάσταση, λέγοντάς μου, πως και με ποια μέσα διατηρώ αυτή την καλή κατάσταση της υγείας μου. Τι τρως, τι πίνεις, αν γυμνάζομαι και παίρνω κάποιο φάρμακο.
Ναι, του απαντώ, παίρνω ένα φάρμακο σε δύο δόσεις την ημέρα, ένα το πρωί και ένα το απόγευμα.
Πρωί πρωί πάω στον Ιερό Ναό και χτυπάω την καμπάνα για να ψάλλω τον όρθο της ημέρας. Από τα παράθυρα του Ι.Ναού βλέπω να φυτρώνουν μανιτάρια στις αυλές των σπιτιών.
Στη μέση της ακολουθίας του όρθρου παίρνω την πρώτη δόση του φαρμάκου που είναι το «καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός» φωνάζοντάς του, όσο πιο δυνατά μπορούσα. Τελειώνοντας την ακολουθία και περνώ ευχάριστα ολόκληρη την ημέρα.
Παίρνει και βραδιάζει, χτυπάω και πάλι την καμπάνα για τον εσπερινό. Στη μέση της ακολουθίας παίρνω τη δεύτερη δόση του φαρμάκου «Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός».
Και τελειώνοντας φεύγω για το σπίτι μου και κάνω το βράδυ έναν ύπνο ελαφρύ. Και πάσης σατανικής φαντασίας απηλαγμένο.
Δεν μπορώ να περιγράψω τα παρατεταμένα χειροκροτήματα που έπεσαν και τα ειλικρινή συγχαρητήρια που μου δίνανε για την εντυπωσιακή αυτή θέση απέναντι στις διάφορες παθήσεις της καρδιάς.
Αυτά τα λίγα για να γνωρίσουμε τη διάσταση που παίρνει η ζωή μας όταν αγκαλιάζουμε και θέλουμε να μας επισκιάζει η χάρις του Θεού.
Καρδίαν Καυαράν … λοιπόν».
Με ευχαριστίες και ευχές
Ιερ. Ηλίας Κοντός
Εφημέριος Ροδίτου
της Ι. Μητροπόλεως
Σερβίων & Κοζάνης
