Του Θεοδωρίδη
Παναγιώτη
Η συνταγή της αποτυχίας στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι τόσο πετυχημένη που δεν αλλάζει.
Επαναλαμβάνεται διαρκώς και σερβίρεται με όλα τα μενού και διαφορετικούς master chef του είδους (βλ. Κούγια, Μπέο κ.α.). Για μια ακόμη φορά οι φίλοι του ποδοσφαίρου γινόμαστε μάρτυρες της καταδίκης του στην ανυποληψία, με πρακτικές ανομίας. Ακόμη και αν θέλει να σηκώσει κεφάλι δεν το αφήνουν να ξεφύγει από το βάλτο.
Και εύλογα αναρωτιέται κανείς:
-Γιατί η Δικαιοσύνη δεν αποδίδει τάχιστα τις ποινικές ευθύνες;
-Γιατί η Πολιτεία δεν επιβάλλει διοικητικές κυρώσεις; Τι περιμένει η ΕΠΟ και ο κ. Πιλάβιος; Τα παραδείγματα αυστηρής τιμωρίας σε προηγμένες ποδοσφαιρικά χώρες, ουκ ολίγα.
Τι άλλο πρέπει να συμβεί για να επέμβουν και να μας πείσουν ότι προσπαθούν να βάλουν ένα τέλος ή έστω ένα φρένο στη διαφθορά; Θα έχουμε και πάλι μια από τα ίδια όπως συνέβη και στις υποθέσεις με Βατοπέδι και Siemens;
Κάποιοι ,κάποτε πρέπει να αντιληφθούν, ότι πρέπει να πάψουν να παίζουν με τα νεύρα, τη νοημοσύνη και τον ψυχισμό του μέσου Έλληνα ποδοσφαιρόφιλου ο οποίος έχει φτάσει στο αμήν! Και στις δύσκολες στιγμές που περνάμε, ο βασιλιάς των σπορ παραμένει μια καλή διέξοδος διαφυγής από την καθημερινότητα, μια σημαντική ψυχαγωγία.
Αν σε όλες τις παρασκηνιακές και βρώμικες διαδικασίες –οι οποίες ανέκαθεν υπήρχαν με διαφορετικούς πρωταγωνιστές και κομπάρσους ενίοτε- προσθέσουμε και τις τεράστιες οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι ομάδες για τη βιωσιμότητα τους τότε το πρόβλημα γίνεται ακόμη πιο σύνθετο.
Ας μιλήσουμε όμως λίγο και για τα εν οίκω, για τον τόπο μας. Στη Δυτική Μακεδονία σήμερα, δύο ομάδες, ο ΕΟΡΔΑΙΚΟΣ και η ΚΟΖΑΝΗ μας εκπροσωπούν στο επαγγελματικό πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής ή football league 2 όπως ονομάζεται σήμερα. Ο προϋπολογισμός μιας μέσης ομάδας στη Γ΄ Εθνική είναι περί τα 700.000 ευρώ, με εγγυημένο εισόδημα μόλις 50.000 ευρώ από τον ΟΠΑΠ.
Όταν:
– υπάρχει σαφέστατη έλλειψη ισχυρών χορηγιών που θα δώσουν μια μικρή ανάσα.
– Όταν οι δύο ομάδες μαζί, ΚΟΖΑΝΗ και ΕΟΡΔΑΙΚΟΣ μόλις και μετά βίας ξεπερνούν τα 300 εισιτήρια μ.ο. σε κάθε αγώνα.
– Όταν στην περιοχή μας υπάρχει τρομακτική έλλειψη των «τρελών»(έτσι χαρακτηρίζεται σήμερα κάποιος που ξοδεύει χρήματα για το ποδόσφαιρο) που θέλουν να τα «σπρώξουν» στο ποδόσφαιρο.
– Όταν η οικονομική βοήθεια από την Πολιτεία και την Αυτοδιοίκηση στις μέρες μας είναι σε σχέση με το παρελθόν σαφώς περισσότερο δυσεύρετη.
– Όταν οι υποδομές στα γήπεδα μας είναι τουλάχιστον κακές. Αλήθεια, τι απάντηση μπορεί να δώσει κανείς όταν ο ΕΟΡΔΑΙΚΟΣ, η ομάδα που αγωνίζεται στην πόλη η οποία αποτελεί το ενεργειακό κέντρο της χώρας, αναγκάστηκε να δώσει τους αγώνες κυπέλλου με ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ και ΠΑΟΚ μακριά από την έδρα της, εξαιτίας έλλειψης προβολέων στο Δημοτικό Στάδιο Πτολεμαΐδας;;;;
– Όταν δεν εγγυάται κανείς στους αληθινούς πρωταγωνιστές, τους ποδοσφαιριστές, οι οποίοι ματώνουν και δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους στο γήπεδο ότι θα πάρουν τα δεδουλευμένα τους. Και μη φανταστείτε υπέρογκα ποσά… Στις μικρές κατηγορίες τα φώτα είναι ακόμη χαμηλά, η συντριπτική πλειοψηφία αμείβεται με το βασικό μισθό και μάλιστα ποτέ στην ώρα του…
Η αλήθεια και η ουσία ίσως είναι ότι σε ότι αφορά τη Β’ και περισσότερο τη Γ΄ Εθνική, κάποιοι έχτιζαν χωρίς να ενδιαφέρονται για το αύριο. Η επιβίωση των ομάδων είχε εναποτεθεί στο κρατικό χρήμα και τώρα που ήρθαν τα δύσκολα, άρχισε η ελεύθερη πτώση. Χωρίς ακόμη να έχουν βρει τον πάτο του βαρελιού.
Μόνη λύση να βρεθεί ένας «τρελός» ή πολλοί «εθελοντές» που με βασικό συστατικό στοιχείο την αγάπη για την ομάδα της πόλης και τον έρωτα για τη στρογγυλή θεά θα ξαναγεμίσουν το γήπεδο…
«Για την ομάδα, ρε γαμώτο» παραφράζοντας και το γνωστό σλόγκαν της Βούλας…
Υ.Γ. Δε μας ενοχλεί καθόλου ότι «η μπάλα είναι πόρνη» όπως είπε ο μεγάλος Ίβιτσα Όσιμ. Έχει και αυτό τη χάρη του. Αντιθέτως μας ενοχλούν τα μάλα οι «νταβατζήδες» της… Επιτέλους, ας τους στείλει κάποιος εκεί που πρέπει!
