Του παπαδάσκαλου
Κωνσταντίνου Ι. Κώστα
Κύριε Πρόεδρε, αδελφοί μέλη του Δ.Σ. και μέλη του Μ.Ο.Π. σας ευχαριστώ για την τιμή.
Σκαλίζετε τη μνήμη και αναθερμαίνετε την καρδιά μου με τούτη την τιμή. Τριάντα τέσσερα (34) χρόνια μέσα στο ελληνικό δημόσιο σχολείο κοντά και μαζί με τα παιδιά. Μνήμες ανεξίτηλες. Στο επίκεντρο πάντα τα παιδικά πρόσωπα: το σύμβολο της αγνότητας, της καθαρότητας και της οικουμενικότητας, η κολυμβήθρα για την ανακαίνισή μας.
Όπως είπε και ο Χριστός: άφετε τα παιδία ελθείν προς με και μη κωλύετε αυτά, των γαρ τοιούτων εστίν η βασιλεία των ουρανών.
Η βασιλεία των ουρανών ελκόμενη από την παιδική αθωότητα, προτού αυτή επιχωματωθεί από τις ιδεολογικές προσθήκες των μεγάλων συμφερόντων και των φαρισαίων όπου γης, γίνεται οσονούπω – ο Θεός το θέλει, εμείς το εμποδίζουμε – και βασιλεία της γης, βασιλεία των λαών της γης.
Τονώνοντας την αυτοσυνειδησία στα παιδιά με την κοινοκτημοσύνη του ‘’ην αυτοίς άπαντα κοινά’’ των Πράξεων των Αποστόλων και τον υγιή πατριωτισμό, έξω και πέρα από κάθε έννοια εγωπαθούς τοπικισμού και φυλετισμού, φανατικού εθνικισμού και σοβινισμού, ρατσισμού και ξενοφοβίας, και καλλιεργώντας την ασύνορη αγάπη στην καθεμιά ξεχωριστή και μοναδική ανθρώπινη ύπαρξη, και το σεβασμό στη διαφορετικότητα των πολιτισμών των κοινωνιών τους και στην ετερότητα των προσώπων τους, μπορούμε, συν Θεώ, να ελπίζουμε σε καλύτερες μέρες για όλους.
Αν όλα τα παιδιά της γης, ενώσουν τα χέρια τους, ε, τότε η ελπίδα για την οικουμενικότητα των λαών και τα εθνών, με τον πολιτισμό των συγκοινωνούντων δοχείων, θα αρχίσει να γίνεται πια ορατή και απτή πραγματικότητα.
Νίκο, Ελένη, Ολυμπία, Δήμο, Ευθυμία, Θανάση, Δήμο, Στέργιο, Ελένη, Κώστα, Δημήτρη, Χρυσοβαλάντω, Γιάννη, Ζηνούλα, Γεωργία, Βαρβάρα και Στέργιο, μαθητές μου στο 1/θέσιο Δημοτικό Σχολείο Παλαιογρατσάνου το 1985. Σας αγαπώ και δεν σας ξεχνώ στην ευχαριστιακή σύναξη…
Εύχομαι καλή επιτυχία στις υπόλοιπες εργασίες του ‘’ανταμώματος των Παλαιογρατσανιτών 2011’’. Ο Θεός να σας έχει καλά.
