Έχετε εξουσία πάνω στους ανθρώπους,
μέχρι την στιγμή που τους πήρατε τα πάντα.
Όμως από τη στιγμή που τους αφήσατε χωρίς τίποτα,
τότε τους χάσατε, είναι ελεύθεροι.
Αλεξάντρ Σολζενίτσιν, 1918-2008, Ρώσος συγγραφέας, Νόμπελ 1970
Κάποτε η Ελλάδα μουν
έτονε Ρωμανία,
και όπως πάει θα ίνεται
δέντρον χωρίς κλαδία.
Είχεν τρανόν βασιλοσκάμν’
Αρχόντ’ς και αφεντίας,
‘κ’ εκράτεσεν, ‘κ’ επόρεσεν
κ’ εδέκεν τα κλειδία.
Κ’ έρθεν Αντώντς, ο Σεμερτσής,
να γλυτών’ την Ελλάδαν,
ντ’ επέμνεν χέρα κι άκλερος
κουτούλα χωρίς άντραν.
Κι ατώρα τυραννίεται
μερ θα ευρήκ’ παράδας,
να φάζ’,ποτίζ’ και να φορίζ’
ούλτς τοι τεμπελχανάδας.
Ατοίντς, ποι εδιόρτσανε
με τ’ έναν ΄΄καλόν λόγον΄΄
χίλ’ και μυριοίλ εγέντανε
και ν’ έφαγαν το σπόρον
Και ‘ς σο ΠΑ.ΣΟ.Κ. επέμ’νε μας
αρ’ ένας Βενιζέλος
το όνομαν ατ’ Τούρκογλου
κι ατός έντον ΄΄εβραίος΄΄.
Ο Τσίπρας πα αριστερός
τεά παίζ’ κεμεντζέν ι
τεά εφτάει, πως τραγωδεί
κι εξέρ’ ας σην καϊτέν ι.
Ατά,ντο λένε οι τρανοί,
ατά είναι χοχόλια,
ατά σκυλί ιλάγματα
και μάϊσσας παιγνιτόρια.
Αβούτο την Ελλάδα μουν
ποι θέλ’νε να γλυτών’νε
ας δίν’νε οπίς, ντο έκλεψαν
κι άλλο να μη σοεύνε.
Ατοίν κομπών’νε τον λαόν
να κείται ιραχάτε
και την παράν, ντ’ επέρανε,
καμίαν μ’ ευρισκάται.
Με τ’ έναν Τσοχατζόπουλον
δεβάζ’να ‘ς ση κοφού
και τ’ άλλ’ τ’ εκατομμύρια
σκυλάζ’νε άμον πορσού.
Εγένουμνες ανέκδοτον
Κωστίκας κι ο Γιωρίκας
κανείς ‘κι θέλ’ να μαρτυρά
ντ’ εγέντανε τα μίζας
Είνας ’ς σον άλλον σύρν’ ατά
ντ’ έχνε τα καπαέτια
κι αφήν’ τον κόσμον, τ’ άχαρον,
‘ς σα πίκρας και ‘ς σα τέρτια.
Είνας κατής ‘κ’ ευρίεται,
να σύρ’ και να καθίζ’ατς
και απ’ αφκά ο λάογλης
να φτύν’ και να υβρίζ’ ατς
Αν αγαπά μας ο Θεόν
΄΄κι ατό η Γερμανία΄΄
αβούτο ο ανέφορον
θα έχ’ κατεφορίαν!
Άλλως θα τυριαννίουμες
καν είκοσ’ τράντα χρόνια
ούς να ευρίουνταν αρχόντ’
εμάς, ποι θα γλυτών’νε.
Αναθεμά ‘σε ,Σαμαρά,
κ’ εσέναν ,Βενιζέλε,
τρία χρόνια πώς κ’ ενοιξες
τα τρανά τα τεφτέρια;
Εθαρρώ έρθεν ο καιρόν
να τρώτεν τα λαχτέας,
άμον ντο έφαγαν εμκές
Κώστης κι ο Παπαντρέας.
