Τα στοιχεία για την ιστορία του εθίμου φτάνουν το πολύ ως τα μέσα της Οθωμανικής Περιόδου κατά το παιδομάζωμα του 1705.Ωστόσο δεν μπορεί να αποκλειστεί σχέση του με τις διονυσιακές τελετές.
Όπως είναι γνωστό η Οθωμανική Αυτοκρατορία μέσα στις πρώτες κατακτήσεις της , άρχισε να στρατολογεί ακόμη και με τη βία , παιδιά των υπόδουλων Ελλήνων για να δημιουργήσει τα περιβόητα τάγματα των Γενίτσαρων, δηλαδή έναν αφοσιωμένο στρατό. Σε όλη την Ελλάδα η στρατολόγηση γινόταν με κάθε τρόπο, αλλά η προνομιούχος Νάουσα δεν είχε το σκληρό φόρο του αίματος. Αυτό γινόταν μέχρι το1705, όταν ο Σουλτάνος, παραβιάζοντας τα προνόμιά της, έστειλε τον Αxμέτ Τσελεμπίτ για να κάνει το πρώτο παιδομάζωμα και το τελευταίο από ότι φαίνεται στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η πόλη όχι μόνο δεν παρέδωσε παιδιά , αλλά σκότωσε και τους απεσταλμένους. Ήταν τότε μέρες αποκριάς.Το γεγονός αυτό ήταν αφορμή ώστε πολλοί Ναουσαίοι να βγουν κλέφτες στο βουνό Βέρμιο.
Έτσι, αυτό το έθιμο, Γενίτσαροι και Μπούλες γίνεται κάθε χρόνο εις ανάμνηση αυτού του γεγονότος. Γενίτσαροι και Μπούλες ντύνονται μόνο ανύπαντροι άντρες μέχρι 35 ετών , αλλά και η Μπούλα είναι άντρας που συμβολίζει την γυναίκα. Το μπουλούκι συγκεντρώνεται στο σπίτι του πρώτου Γενίτσαρου μαζί με τους οργανοπαίχτες που παίζουν ζουρνά και νταούλι. Ο Γενίτσαρος τινάζεται τρεις φορές και έπειτα φιλάει το χέρι των δικών του. Η αναχώρησή του θυμίζει την αναχώρηση του νέου που έφευγε στο βουνό για να μην τον κάνουν γενίτσαρο οι Τούρκοι. Έτσι μαζεύουν έναν – έναν τους Γενίτσαρους και πηγαίνουν προς το Δημαρχείο, όπου στην Τουρκοκρατία βρισκόταν η έδρα της οθωμανικής διοίκησης. Οι Γενίτσαροι που είναι σε ζευγάρια γέρνουν το κορμί τους προς τα πίσω και τινάζονται αγέρωχα. Αυτό σημαίνει ότι δεν υποτάσσονται στον Οθωμανό δυνάστη , σε αντίθεση με τις Μπούλες που προσκυνούν τον εχθρό. Η στολή αποτελείται από τη φουστανέλα, το γκιουρντάνι (όπου υπάρχουν πολλά φλουριά) το θηκάρι για την πάλα(το σπαθί). Η μπούλα συγκεντρώνει χρήματα, τα οποία παλαιότερα γίνονταν όπλα και τροφές γι’ αυτούς που βρίσκονταν στο βουνό και πολεμούσαν για τη λευτεριά του Γένους. Ο πρόσωπος ( μάσκα) κατασκευάζεται από χοντρό πανί πάνω στο οποίο μπαίνει κερί, ώστε να κρατά δροσιά σε αυτόν που τη φοράει .Το πρόσωπο βάφεται κατάλευκο με λίγο κόκκινο στα μάγουλα . Το λευκό συμβολίζει τη νέκρωση της φύσης και το κόκκινο δίνει το ζωντάνεμα που θα πλημμυρίσει τις καρδιές των Ελλήνων όταν θα απελευθερωθούν.
Καραγιαννόπουλος Γιάννης Α2.
Τα στοιχεία αντλήθηκαν από το βιβλίο: Αποκριές στην Νάουσα (Δήμος ηρωϊκής πόλης Νάουσας)
