Την έντονη διαμαρτυρία τους εκφράζουν οι οκτώ απολυμένοι συμβασιούχοι της Λ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχιοτήτων, οι οποίοι ζητούν την ανάκληση των απολύσεων και την μονιμοποίησή τους, καθώς όπως υποστηρίζουν καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Οι απολυμένοι που στην πλειοψηφία τους εργάζονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αιανής, παραβρέθηκαν πριν από λίγες μέρες στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, όπου μοίρασαν ανακοίνωση του Σωματείου Συνταξιούχων του υπουργείου Πολιτισμού, συντονίζοντας τον αγώνα τους με τους συμβασιούχους όλης της χώρας. Οι απολυμένοι συμβασιούχοι, οι οποίοι να σημειωθεί ότι είναι απλήρωτοι, απαιτούν: Την άμεση καταβολή των δεδουλευμένων, την άμεση κατάργηση του εικοσιτετραμήνου, δικαίωμα στην εργασία και μονιμοποίηση όλων όσων καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και στελέχωση του υπουργείου Πολιτισμού με μόνιμο προσωπικό ανά τακτά διαστήματα.
Αλληλέγγυος στα παραπάνω αιτήματα είναι και ο δήμος Αιανής, καθώς το δημοτικό συμβούλιο έλαβε ομόφωνη απόφαση συμπαράστασης, βλέποντας το μουσείο και την αρχαιολογική υπηρεσία να απογυμνώνεται από προσωπικό. Η ανακοίνωση του σωματείου αναφέρει ότι «η εργασία αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα κάθε πολίτη που ζει σε μια ευνομούμενη χώρα. Παλεύουμε για το δικαίωμά μας στην εργασία και αποσκοπούμε σε ένα καλύτερο μέλλον».
Το σωματείο επισημαίνει επίσης ότι στη δεκαετία του 1990 «έπεσαν» πολλά κονδύλια της Ε.Ε. για μεγάλα έργα στην ελληνική περιφέρεια, καθώς και πρόσθετες χρηματοδοτήσεις που αποσκοπούσαν στην πολιτιστική και τουριστική ανάπτυξη του τόπου, γεγονός που οδήγησε σε μια πρωτοφανή ανάπτυξη του ανασκαφικού και αρχαιολογικού έργου στη χώρα μας. Στη συνέχεια τονίζει: «Το υπουργείο Πολιτισμού και οι κατά τόπους Εφορείες ανέτοιμες και κυρίως αστελέχωτες, υποχρεώθηκαν να καταφύγουν στη λύση των συμβασιούχων για να αντιμετωπίσουν τις νέες, τεράστιες ανάγκες που δημιουργήθηκαν. Εκατοντάδες εργαζόμενοι σε διάφορες ειδικότητες (αρχαιολόγοι, συντηρητές, σχεδιαστές και τεχνίτες) ανέλαβαν το βάρος να φέρουν σε πέρας και συχνά σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες το έργο της διάσωσης του αρχαιολογικού και πολιτιστικού μας πλούτου. Μέρος αυτών των συναδέλφων εξασφάλισε την εργασία του μέσα από το π.δ. Παυλόπουλου (164/2004). Όμως το μεγαλύτερο μέρος αυτών καταδικάστηκε στην ανεργία, ακόμη και μετά από δεκαπέντε χρόνια εργασίας, λόγω της διάταξης που προβλέπει ως ανώτατο όριο την 24μηνη απασχόληση». Στη συνέχεια η ανακοίνωση θέτει μια σειρά ερωτημάτων, μεταξύ των οποίων και το παρακάτω:
Έως πότε η Ελλάδα θα είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη που ενώ υποστηρίζει ότι επιθυμεί να διασώσει και να προβάλει τα μνημεία της, ταυτόχρονα αδιαφορεί και εμπαίζει όλους όσους εργάζονται σε αυτή την κατεύθυνση».
ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΗΤΤΑΣ
