Με αφορμή τη διευθέτηση του χώρου μπροστά από την προτομή του εφέδρου αξιωματικού, γράφω αυτές τις γραμμές. Κάθε φορά που περνούσα, αισθανόμουν ένα αίσθημα αγανάκτησης θα πω επιεικώς.
Καταχωνιασμένη μέσα σε χόρτα, θάμνους, δένδρα και χωρίς πρόσβαση, φαινόταν εγκαταλειμμένη, σε σημείο που κάποιοι «φίλαθλοι» σωματείου να γράφουν τα συνθήματά τους.
Παρά τις οχλήσεις μου κατά διαστήματα σε Δημάρχους και αντιδημάρχους έπαιρνα μόνο υποσχέσεις. Και βρέθηκε ένας αντιδήμαρχος, ο Απόστολος Ι. Καλαϊτζόπουλος να ενδιαφερθεί και να διευθετήσει το χώρο για να γίνει προσβάσιμος για τις καταθέσεις στεφάνων, αλλά και η προτομή ορατή από τους περαστικούς.
Αναγκάζομαι να τα γράψω αυτά σήμερα, αφού περίμενα αρκετό καιρό, μήπως και η Δ/νση του παραρτήματος πράξει αυτά ως όφειλε.
Ίσως εγώ έχω μεγαλύτερη ευαισθησία γιατί μαζί με τους συνεργάτες μου στη Δ/νση το 1975 είχαμε την ιδέα την οποία και υλοποιήσαμε για την ανέγερση της προτομής, με έξοδα και μόνο τις συνδρομές των συναδέλφων και χωρίς καμμία επιχορήγηση.
Με την ευκαιρία, αλήθεια, δεν πρέπει να προστατεύονται, προτομές, μνημεία κ.λ.π. ιεροί χώροι;
Αντί να βεβηλώνονται με διάφορα συνθήματα, ας φροντίσουμε όλοι να τις προφυλάξουμε, γιατί εγώ τις θεωρώ ιερούς χώρους.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Βασίλειος Δ. Ζεϊμπέκης
Επίτιμος πρόεδρος
Εφέδρων αξιωματικών Εορδαίας
