Ως πότε παλικάρια
θα σκύβουμε τ’ αυτιά
στην Άγγελα, τη Mέρκελ’
και τ’ άλλα τα παιδιά;
Τα σπίτια μας να παίρνουν
να κλέβουν τα ορυκτά,
το Δ.Ν.Τ κι άλλοι
μας ‘φέραν τη σκλαβιά.
Να χάνουμε τον ήλιο,
το γάλα, το νερό,
τη θάλασσα, που κρύβει
στα βάθη θησαυρό;
Να χάνουμε τ’ αδέλφια,
ο κύρης τα παιδιά,
που φεύγουνε αράδα
και πάν’ στην ξενιτιά.
Καλύτερα δραχμούλα
και να ’ναι ελληνικιά,
παρά ευρώ και Τόμσεν,
Τρόικα και τσαμπουκά.
Τι σ’ ωφελεί να ζήσεις
και να ‘σαι στη σκλαβιά,
να ζεις και να κινείσαι
με ξένα δανεικά;
Βεζίρης, δραγουμάνος
ποτέ δε θα γενείς,
στις τράπεζες θα είσαι
για πάντα χρεωστής.
Δουλεύεις όλη μέρα
και κάνεις ό,τι πουν
στην Τρόικα δεμένο
νεκρό θε να σε βρουν.
Η Τρόικα πασκίζει
το αίμα να σου πιεί
κι εσύ προσκυνημένος
δείχνεις υποταγή.
Λεβέντες, ανδρειωμένοι,
Μαυροθαλασσινοί,
μην προσκυνάτε άλλο
την Αθηναϊκή.
Ο κόσμος να γλυτώσει
απ’ αυτήν την πληγή
κι ελεύθερος να ζήσει
χωρίς χρέος στη γη.
Ελάτε μ’ έναν ζήλον
σε τούτον τον καιρόν
να στείλουμε στην κάλπη
μήνυμα καθαρόν.
