Τους τελευταίους δυο μήνες βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης με ειδήσεις σχετικές με τις περικοπές μισθών και συντάξεων.
Συμπτωματικά (;) το μεγαλύτερο βάρος της κάλυψης του δημοσίου χρέους καλούνται να σηκώσουν οι οικονομικά ασθενέστεροι, δηλαδή οι χαμηλόμισθοι και οι συνταξιούχοι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα κυβερνητικού παραλογισμού είναι η φορολόγηση των εισοδημάτων άνω των 12.000 ευρώ. Δηλαδή, σύμφωνα με τον κύριο υπουργό των οικονομικών, ένας εργαζόμενος με αποδοχές ελαφρώς ανώτερες αυτού του ορίου θα πρέπει να θεωρείται οικονομικά ευκατάστατος. Η αλήθεια όμως απέχει παρασάγγας από αυτή που θέλουν να μας επιβάλλουν οι εκλεγμένοι μας ηγέτες, και αυτό γιατί οι ίδιοι ποτέ δε βρέθηκαν στη θέση να εξαρτάται η οικονομική τους επιβίωση από τα δώρα Πάσχα, Χριστουγέννων και καλοκαιρινής άδειας. Αν δεν απατώμαι το επίδομα των Χριστουγέννων έχει καθιερωθεί από το 1830.
Με πιο δικαίωμα λοιπόν η σημερινή κυβέρνηση το περικόπτει; ή μήπως δεν είναι δική της η επιλογή και έχει αφήσει αλλότρια συμφέροντα να λυμαίνονται τη πατρίδα μας; Σε κάθε περίπτωση ο υπουργός των οικονομικών και ο ίδιος ο πρωθυπουργός φέρουν το βάρος της αποτυχίας των στόχων της κυβέρνησης όπως αυτοί είχαν τεθεί προεκλογικά. Έτσι πρόδωσαν την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού ο οποίος τους είχε εναποθέσει όλες του τις ελπίδες. Αντί όμως για ανάπτυξη και απασχόληση το μόνο που βλέπει είναι το εισόδημά του καθημερινά να μειώνεται.
Αν αυτή η τάση συνεχιστεί, είναι βέβαιο ότι πολλά νοικοκυριά θα χρεοκοπήσουν αναζητώντας στήριξη σε διάφορα κοινωφελή ιδρύματα. Βέβαια και αυτή η δυνατότητα δεν υπάρχει πλέον καθόσον οι νόμοι της κυβέρνησης στερούν σημαντικούς πόρους από τους εν λόγω φορείς. Παλαιότερα όσοι έκαναν μια δωρεά άνω των 100 ευρώ σε κάποιο φιλανθρωπικό ίδρυμα, είχαν το όφελος ότι ολόκληρο το ποσό της δωρεάς εξέπιπτε από το φορολογικό τους εισόδημα. Τώρα με το νέο νόμο εκπίπτει μόνο το 20% από τον αναλογούντα φόρο.
Για να βγει η χώρα από την κρίση δεν υπάρχει άλλη λύση παρά να φορολογηθεί η μεγάλη περιουσία των πλουσίων. Και πιστέψτε με, αυτή η λύση όχι μόνο θα επαρκούσε για να καλυφθεί η «τρύπα» του δημοσίου χρέους, αλλά θα ήταν και η δικαιότερη, αφού υπεύθυνη για τη σημερινή κατάσταση είναι αυτή η ελίτ των πλουσίων η οποία τόσα χρόνια καταχρόνταν την εξουσία και τη χρησιμοποιούσε προς όφελός της. Από την άλλη όμως, η κυβέρνηση δεν είναι διατεθειμένη να τα βάλλει με τους ισχυρούς αυτής της χώρας και για αυτό προτιμά να ρίχνει το φταίξιμο στους αδικούμενους παρά στους αδικούντες. Αν αυτό βέβαια συνδυαστεί και με την ατολμία της να ορθώσει το ανάστημά της στους εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως στη κ. Μέρκελ και στους τεχνοκράτες του ΔΝΤ είναι πλέον φανερό ότι ουδεμία ελπίδα μπορούμε να έχουμε σχετικά με την καλυτέρευση των οικονομικών μας.
Μετά τιμής
Χαράλαμπος Κεβρεκίδης του Θωμά
Συνταξιούχος ταμιακός Διευθυντής
