Από τη Μαρία Παπαπαναγιώτου
Σύνδρομο γενικευμένης αϋπνίας σκόρπισε η οικονομική κρίση σ’ όλο τον κόσμο.Για να κλείσουμε μάτι χωρίς υπνωτικά, είναι καλό να γνωρίζουμε…
Ακόμη και στην υποδειγματική για το αίσθημα ασφάλειας που προσφέρει στους πολίτες της κοινωνία του Καναδά, το ποσοστό των άυπνων Καναδών είχε ξεπεράσει το 33% ήδη πριν από δυο χρόνια. Σήμερα περισσότερο από το 60% όσων αναφέρουν παρατεταμένη αϋπνία το οφέιλουν στην ανασφάλεια, την αγωνία της ανεργίας και της σύνταξης.
Σύμφωνα με τον Καναδικό Ιατρικό Σύλλογο, από το 2008 μέχρι σήμερα παρατηρείται έκρηξη του γενικευμένου οικονομικού στρες που οδηγεί σε σοβαρά προβλήματα υγείας σε εργαζόμενους, ολόκληρες οικογένειες κυρίως όμως σε ζευγάρια. Οι καυγάδες στα ζευγάρια αναφέρει ο Elliott Lee, ειδικός στις διαταραχές ύπνου στο Βασιλικό Ιατρικό Κέντρο της Οτάβα, έχουν ως αποκλειστική αφετηρία τα οικονομικά προβλήματα.
Σχεδόν τα περισσότερα ζευγάρια στο Καναδά έχουν αναγκαστεί να αναπροσαρμόσουν τα οικονομικά της ζωής τους, πουλούν σπίτια, μετακομίζουν σε πολύ μικρότερους χώρους και παλεύουν αγωνιωδώς να περικόψουν έξοδα. Το περιβόητο downsizing. Ψυχίατροι και κοινωνικοί λειτουργοί σ’ όλο τον κόσμο καταγράφουν το τελευταίο διάστημα μια εντελώς διαφορετική γκάμα κοινωνικών ψυχολογικών φαινομένων απ’ ότι οι στατιστικές περιέγραφαν μέχρι σήμερα. “Οι άνθρωποι δε χάνουν μόνο τον ύπνο τους γιατί θα ξημερώσει η μέρα και δεν έχουν να πληρώσουν.
Η απώλεια της δουλειάς μπορεί να βυθίσει το άτομο σε βαθιά κρίση αυτοεκτίμησης και προσωπικής ακεραιότητας. Για πολλούς είναι σα να χάνουν αγαπημένο πρόσωπο.” Το χειρότερο είναι ότι αυτού του τύπου το παρατεταμένο στρες μέσα στο στρόβιλο της παγκόσμιας αγωνίας καταλήγει σε μια κλιμακούμενη αίσθηση αβοήθητου. Είναι το στάδιο της απόγνωσης που μπλοκάρει τα αντανακλαστικά και δημιουργεί αλυσιδωτές κρίσεις πανικού. Και μόνο οι ανησυχίες που δεν αφήνουν σήμερα το κοινό άνθρωπο να κλείσει μάτι εξελίσσονται σε κατάσταση του χρόνιου στρες καταλήγουν να αλλάζουν τον τρόπο που το άτομο σκέφτεται, αισθάνεται και συμπεριφέρεται.
Οι σωματικές ενδείξεις για αυτό το σύνδρομο είναι πονοκέφαλοι, πόνοι των μυών ειδικά στον αυχένα και γύρω από το κεφάλι, διαταραχές του πεπτικού και απώλεια ερωτικής διάθεσης. Πολύ σύντομα το άτομο που πάσχει καταλήγει να μη μπορεί να συγκεντρωθεί καν στην εργασία του, παρουσιάζει εμφανή πτώση απόδοσης σε όλες τις δραστηριότητες και καταλήγει με εξαθλιωμένο ηθικό.
Οι ειδικοί επιστήμονες σπεύδουν να κρούσουν τον κώδωνα του κινδύνου επισημαίνοντας ότι η διαχείριση του προβλήματος είναι υποχρέωση κάθε ενός που πάσχει. Ποτέ η κατάσταση δεν είναι τόσο μη αναστρέψιμη όσο νομίζουμε. Εμείς σαν άνθρωποι έχουμε τη τάση να υπερδιογκόνωνουμε το στρες και το κίνδυνο και να υποτιμούμε τις δυνατότητες να λυθουν τα προβλήματα. Ο πανικός μπορεί να μην μας αφήσει να δούμε ούτε καν τις λύσεις που έχουμε στα χέρια. Παράγοντες που μπορεί να σας ξαγρυπνήσουν με αγωνία μπορεί να είναι ακόμη και το ανοιχτό κομπιούτερ που διαταράσσει το κύκλο του ύπνου, ο οποίος για να κυλήσει σωστά χρειάζεται φως την ώρα που ξεκινάει η μέρα και σκοτάδι όταν ο άνθρωπος κοιμάται. Το φως της οθόνης του κομπιούτερ αποσυντονίζει δραματικά το εσωτερικό ρολόι του σώματος. Το χειρότερο που μπορεί να κάνει κανείς είναι όσο δεν μπορεί να κοιμηθεί είναι να κοιτάει το ρολόι…
Πηγή: www.lifo.gr
