Το σύμφωνο συμβίωσης μας πείραξε και όχι τα πρότυπα που μας πλασάρουν εδώ και χρόνια;

Του Μιχάλη Πιτένη

Δεν είναι το μείζον αυτές τις ώρες, αλλά αποτελεί ένα ακόμα στοιχείο της υποκρισίας που διακατέχει την κοινωνία μας. Η Κυβέρνηση κάνει πίσω στο θέμα της ένταξης των ομόφυλων ζευγαριών στο Σύμφωνο Συμβίωσης, εξ αιτίας της αντίδρασης βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας! Επειδή ο καθένας αντιλαμβάνεται το λόγο που οδήγησε τους πολιτικούς αυτούς να αντιδράσουν, ίσως θα έπρεπε, για να δέσουν ακόμα καλύτερα τις ψήφους που προσδοκούν να αποκομίσουν απ΄ την ενέργεια τους αυτή, να φέρουν ψήφισμα στη Βουλή με την οποία να ζητούν να κηρυχθεί η χώρα μας και άβατο για όλους τους ομοφυλόφιλους! Φυσικά στην περίπτωση αυτή θα δημιουργηθεί θέμα, σχετικά με το τι θα κάνουμε τους ήδη υπάρχοντες στη χώρα μας. Θα τους εξορίσουμε ή θα τους ζητήσουμε να μείνουν, αφού πρώτα αποποιηθούν την ίδια τους τη φύση;
Η ένταξη ή όχι των ομόφυλων ζευγαριών στο Σύμφωνο Συμβίωσης δεν είναι τίποτα άλλο παρά μόνο ένα καθαρά τεχνικό, ή νομικό αν προτιμάτε, ζήτημα. Κανείς δεν μπορεί να εμποδίσει κανένα να εκφράζεται και να λειτουργεί στην προσωπική του ζωή ανάλογα με το πώς τον οδηγεί η ίδια του η φύση. Και για να το κάνει αυτό δεν έχει ανάγκη κανενός είδους Συμφώνου Συμβίωσης.
Έχει όμως ανάγκη η κοινωνία μας, αλλά και πολλές άλλες σύγχρονες και αναπτυγμένες κοινωνίες, να αποδεχθεί επιτέλους μια πραγματικότητα που έρχεται απ΄ την ίδια τη φύση, είτε μας αρέσει, είτε όχι. Είναι εύκολο να υποκριθούμε πως δεν υπάρχουν άτομα που έλκονται σεξουαλικά από άτομα του ιδίου φύλου, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως θα επιβάλουμε και στην ίδια τη ζωή να μην γεννά τέτοια άτομα.
Έχει ανάγκη, επίσης, η κοινωνία μας να πάψει να αντιδρά στα λογικά και αυτονόητα, όπως είναι η ένταξη των ομόφυλων ζευγαριών σ΄ ένα Σύμφωνο Συμβίωσης, που σε τελική ανάλυση είναι ένα ακόμα βήμα κατοχύρωσης και διασφάλισης της ισότητας, και να αντιδράσει σ΄ εκείνα που της κάνουν πραγματικά κακό και τη βλάπτουν σοβαρότατα. Και τέτοια είναι τα πρότυπα και οι συμπεριφορές που προσπαθούν εδώ και χρόνια να περάσουν στην ελληνική κοινωνία συγκεκριμένοι εκπρόσωποι της τηλεόρασης, του θεάματος και του life style. Συμπεριφορές και πρότυπα που από τη μια διαμορφώνουν την εικόνα πως οι περισσότεροι νέοι άνδρες σήμερα είναι θηλυπρεπείς και από την άλλη καλλιεργούν συστηματικά το μισογυνισμό και το σεξισμό.
Δεν χρειάζεται κανείς να ψάξει πολύ, αλλά είναι αρκετό να ρίξει μια ματιά στο τι προβάλουν διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές ποικίλης ύλης και συγκεκριμένης υποστάθμης, στη θεματολογία ορισμένων τηλεοπτικών που επαναλαμβάνονται επί χρόνια τώρα και σε ώρες που βλέπουν τηλεόραση πολλά παιδιά, για να καταλάβει σε τι αναφερόμαστε.
Σ΄ αυτή την χονδροειδέστατη και αήθη προσπάθεια όλων αυτών των υποτιθέμενων δημιουργών να πλασάρουν και να εμπεδώσουν τέτοιου είδους πρότυπα γιατί δεν αντέδρασε ποτέ κανείς, σοβαρά και οργανωμένα;
Είναι αναφαίρετο και αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα του κάθε ατόμου να επιλέγει τη σεξουαλική του συμπεριφορά. Είναι όμως φασιστικό και απαράδεκτο αυτή η συμπεριφορά να είναι το εισιτήριο για την είσοδο σε συγκεκριμένους επαγγελματικούς χώρους. Μπορεί έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα να φτάσαμε σήμερα στο σημείο να θεωρείται σχεδόν φυσιολογικό κάτι τέτοιο, αλλά αυτό δεν συνέβη επειδή αποκτήσαμε ανοιχτά μυαλά και ορίζοντες, συνέβη διότι είναι το μήνυμα που μας περνούν εδώ και χρόνια.
Το μήνυμα αυτό βέβαια βρήκε και θα βρίσκει πρόσφορο έδαφος, όσο κρυβόμαστε πίσω απ΄ το δάχτυλο μας και απορρίπτουμε ό,τι είναι λογικό, σωστό και δημοκρατικό, χάριν των εντυπώσεων και της υστεροβουλίας που μας διακρίνει. Γιατί αν πρέπει στην Ελλάδα να αντιδράσουμε σε κάτι δεν είναι απέναντι στα δικαιώματα των ανθρώπων που σεξουαλικά προτιμούν το ίδιο φύλο, αλλά απέναντι σ΄ όσους την επιλογή τους αυτή θέλουν να την επιβάλουν, με κάθε μέσο και τρόπο, όχι μόνο στον επαγγελματικό τους χώρο μα και στην ίδια την κοινωνία, ως παράδειγμα προς αντιγραφή και πολλαπλασιασμό, το οποίο οδηγεί εκ του ασφαλούς στην επιτυχία.