Πρός τόν Ἱερό Κλῆρο
τίς Μοναστικές Ἀδελφότητες
καί τόν εὐσεβῆ λαό
τῆς Μητροπολιτικῆς περιφερείας μας.
«χαίρετε…μή φοβεῖσθε» (Ματθ. 28, 9-10)
Ἀγαπητά μου πνευματικά παιδιά, Χριστός Ἀνέστη!
Παρήγορος καί γλυκύς ἀκούστηκε ὁ λόγος τοῦ Ἀναστημένου Κυρίου πρός τίς Μυροφόρες γυναῖκες, οἱ ὁποῖες ἔντρομες ἀλλά καί χαρούμενες ἔτρεξαν νά ἀναγγείλουν τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ στούς μαθητές: «Χαίρετε..μή φοβεῖσθε».
Γνώριζε ὁ Κύριός τους ὅτι οἱ προηγούμενες ἡμέρες εἶχαν γεμίσει τήν καρδιά τους μέ πολύ πόνο ἀλλά καί φόβο. Ἡ γυναικεία φύση εἶναι πιό ἀδύναμη καί δειλή ἀπό αὐτήν τοῦ ἀνδρός. Εἶναι πιό εὐαίσθητη. Γι’ αὐτό, μόλις ὁ Κύριος τίς συναντᾶ, τίς παρηγορεῖ μέ τόν χαιρετισμό «Χαίρετε» καί τίς προτρέπει νά ἀποτινάξουν τόν φόβο, ὁ ὁποῖος μέχρι τότε σκίαζε τίς καρδιές τους.
Ὅμως καί οἱ μαθητές, παρά τήν ἀνδρεία φύση τους, φοβήθηκαν μέ τόν θάνατο τοῦ Διδασκάλου τους. Διασκορπίσθηκαν ἄτακτα μετά τήν σύλληψη τοῦ Ἰησοῦ καί τρομαγμένοι Τόν ἐγκατέλειψαν μόνον στό Πάθος. Ἀκόμα καί αὐτός ὁ κορυφαῖος Πέτρος δειλίασε καί Τόν ἀρνήθηκε τρίς, παρά τίς ὑποσχέσεις του ὅτι θά ἔδινε τήν ζωή του γιά τόν Χριστό. Μόνον ὁ μικρός τῆς ὁμάδος, ὁ Ἰωάννης, παρέμεινε πιστός ἕως τέλους. Καί παρ’ ὅτι εἶχαν περάσει τρεῖς ἡμέρες ἀπό τήν Σταύρωση καί τήν Ταφή τοῦ Ἰησοῦ, οἱ μαθητές«διά τόν φόβον τῶν Ἰουδαίων» (Ἰωάν. 20.19) παρέμεναν συνηγμένοι στό ὑπερῶον.
Πρίν τό Πάθος ὁ Ἰησοῦς πολλές φορές προέτρεψε τούς μαθητές Του νά μήν δειλιάσουν, νά μήν ταραχθοῦν ἐξαιτίας αὐτῶν πού θά γίνουν. Παράλληλα ὁμίλησε στούς μαθητές γιά τήν ἐναλλαγή τῆς χαρᾶς καί τῆς λύπης. Τούς προειδοποίησε ὅτι ἡ χαρά τους θά μετατραπεῖ σέ λύπη γιά τόν θάνατό Του καί ἡ λύπη θά μετατραπεῖ σέ χαρά, πού κανείς δέν θά μπορέσει νά τήν ἀφαιρέσει, σέ χαρά μόνιμη καί αἰώνια, πού ἐκπηγάζει ἀπό τήν Ἀνάστασή Του. «Σέ λίγο δέν θά μέ βλέπετε πιά, ἀλλά καί πάλι σέ λίγο θά μέ δεῖτε…Σᾶς βεβαιώνω πώς ἐσεῖς θά κλάψετε καί θά θρηνήσετε…ἀλλά θά σᾶς ξαναδῶ καί θά χαρεῖ ἡ καρδιά σας καί τήν χαρά σας κανείς δέν θά μπορέσει νά σᾶς τήν ἀφαιρέσει» ( Ἰωάν. 16,16.20.22)
Παρ’ ὅλες ὅμως τίς προειδοποιήσεις τοῦ Χριστοῦ, οἱ μαθητές ὀλιγοπίστησαν καί δειλίασαν, μέ ἀποτέλεσμα νά ὑποταχθοῦν τόσο στήν ἀνθρώπινη ἀδυναμία, ὅσο καί στήν ἀπάνθρωπη μανία.
Στήν ἀπέναντι πλευρά ἡ πόλη τῶν Προφητῶν, ἡ Ἱερουσαλήμ, κοιμόταν ἤσυχα «τόν ὕπνο τοῦ δικαίου». Οἱ φύλακες τοῦ νόμου εἶχαν ὁλοκληρώσει τό ἔργο τους. Διαφύλαξαν τήν «πατροπαράδοτη πίστη» χρησιμοποιώντας ἀκόμα καί μέσα ἀθέμιτα. Ἔπρεπε ὁ σκοπός νά ἐπιτευχθεῖ πάσῃ θυσίᾳ. Καί τό κατάφεραν. Ὁ «πλάνος» εἶχε ὁδηγηθεῖ στόν θάνατο καί οἱ ὁπαδοί του τρομοκρατημένοι διαλύθηκαν. Τό σχέδιο πέτυχε. Ὁ Ἰησοῦς νεκρός στό μνῆμα. Τίποτα πλέον δέν θά διατάραττε τήν ἠσυχία τους. Ἦταν εὐτυχισμένοι.
Πόσο ὅμως ἀπατήθηκαν! Μέσα στήν σιγή τῶν ψεύτικων χαρῶν καί τῶν βαθιῶν ἐνοχῶν ὁ Κύριος ἀνέστη ἐκ νεκρῶν. Ὅπως ἀκριβῶς τό εἶχε ἀναγγείλει. Τρεῖς ἡμέρες μετά τήν κάθοδό Του στόν ἅδη. «Τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων…πρωί, σκοτίας ἔτι οὔσης» ( Ἰωάν. 20,1) «ὄρθρου βαθέος» (Λουκ. 24,1).
Οἱ μαθήτριες, λοιπόν, δέχθηκαν πρῶτες τό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ἀπό τούς ἀγγέλους. Ἦταν τό θεϊκό ἀντίδωρο γιά τήν τόλμη τους καί τήν ἀγάπη τους πρός τόν Διδάσκαλό τους. Πόθησαν νά προσφέρουν πολύτιμα μῦρα στό νεκρό σῶμα τοῦ ἠγαπημένου Κυρίου τους καί δέχθηκαν τά οὐράνια μῦρα τῆς Ἀναστάσεως. Λαχταροῦσαν νά ἀσπασθοῦν τόν σταυρωθέντα καί ταφέντα Διδάσκαλό τους καί δέχθηκαν πρῶτες τόν ἀσπασμό τοῦ Ἀναστάντος.
«Χαίρετε..μή φοβεῖσθε». Ἔτσι τίς ὑπάντησε καί τίς χαιρέτισε ὁ Ἀναστάς Κύριος. Τίς παρότρυνε νά ἔχουν χαρά καί ἀφοβία. Τούς δώρισε τήν χαρά καί τήν ἀφοβία. Πιστός στήν ὑπόσχεσή Του ἐμφανίζεται καί πάλι στούς μαθητές Ἀναστημένος καί τούς χαρίζει χαρά, ἀναφαίρετη χαρά. Οἱ καρδιές τῶν μαθητῶν χαίρονται ἀληθινά καί ἡ λύπη μαζί μέ τόν φόβο ἐξαφανίζονται. Ὁ Χριστός ἀνέστη καί τά πάντα πλημμύρισαν μέ χαρά, μέ φῶς, μέ ζωή. Ὁ Χριστός ἀνέστη καί ὅλοι οἱ φόβοι νικήθηκαν, ἀκόμα καί αὐτός ὁ φόβος τοῦ θανάτου.
Ἀγαπητά μου πνευματικά παιδιά,
Τόν χαιρετισμό «Χαίρετε..μή φοβεῖσθε», πού ἀπηύθυνε ὁ Ἀναστάς Κύριος πρός τίς Μυροφόρες, ἀπευθύνει πρός ὅλους τούς πιστούς, ὅλων τῶν ἐποχῶν. Τόν ἀπευθύνει καί πρός ἐμᾶς, πού στίς ἡμέρες μας σκληρά δοκιμαζόμαστε καί πού ὁ φόβος καί ἡ ἔλλειψη ἀληθινῆς χαρᾶς κατατρώγουν σάν τό σκουλήκι κάθε ἰκμάδα μας.
«Χαίρετε..μή φοβεῖσθε» μᾶς λέγει. Μήν ἀπελπίζεστε. Μήν ἀφήνετε τίς καρδιές σας νά ἐγκλωβίζονται στό πένθος. Μήν ἐπιτρέπετε σέ κανέναν νά ἀφαιρέσει τήν χαρά ἀπό τίς καρδιές σας. Μήν ἐπιτρέψετε σέ κανέναν καί γιά κανέναν λόγο νά ἀφαιρέσει ἀπό τίς καρδιές σας τήν πηγή τῆς χαρᾶς πού εἶναι ἡ πίστη στήν Ἀνάστασή μου. Μήν φοβεῖσθε κανέναν, γιατί ἐάν Ἐγώ εἶμαι μαζί σας, κανείς δέν μπορεῖ νά σᾶς βλάψει.
Ὅσο καί ἄν στίς ἡμέρες μας οἱ σύγχρονοι ἐχθροί Του προσπαθοῦν νά ἐξαφανίσουν τήν μορφή Του καί νά ἀποκρύψουν τήν Ἀνάστασή Του, ὅσο καί ἄν οἱ ἀντίπαλοί Του μανιωδῶς ἀγωνίζονται νά τρομοκρατήσουν τόν σύγχρονο ἄνθρωπο ὑποττάσσοντάς τον στήν ἐξουσία τους, ὅσο καί ἄν μέ διαφόρους τρόπους, οἰκονομικούς, ψυχολογικούς, ἠθικούς, προσπαθοῦν νά ἀφαιμάξουν τήν ἐλπίδα καί τήν χαρά ἀπό τίς ψυχές μας, τίς ψυχές τῶν Ὀρθοδόξων Νεοελλήνων, ἀδελφοί, «Χαίρετε..μή φοβεῖσθε», ὁ Χριστός Ἀνέστη!
Ὁ νικητήριος αὐτός παιάνας ἄς γεμίσει τίς καρδιές μας μέ αἰσιοδοξία καί χαρά. Μέ τόν νικητήριο αὐτόν παιάνα στό στόμα καί στίς καρδιές μας ἄς ἀγωνιστοῦμε γιά νά καινουργήσουμε πρῶτα τίς ψυχές μας καί μετά τήν πατρίδα μας. Νά γίνουμε ἄνθρωποι τῆς Ἀναστάσεως, τῆς χαρᾶς, τοῦ φωτός, τῆς ἀφοβίας, τῆς ἀληθινῆς ζωῆς.
Τό λοιπόν, ἀδελφοί, «Χαίρετε..μή φοβεῖσθε»!
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ!
Μετά πολλῶν πατρικῶν ἑορτίων εὐχῶν
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Φλωρίνης, Πρεσπῶν & Ἑορδαίας
ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ
