Η πρώτη εμφάνιση του στιγμιαίου καφέ στη ζωή μας έγινε το 1901 από τον Ιάπωνα Σατόρι Κάτο (Satori Kato), επιστήμονα που δούλευε στο Σικάγο των ΗΠΑ. Την 1η Απριλίου 1938 ο στιγμιαίος καφές παρουσιάστηκε στο εμπόριο. Έχει συνδεθεί με την ευχαρίστηση, την τόνωση, τη σωματική και τη πνευματική, καθώς και με την παρέα και την κοινωνικοποίηση. Καταναλώνεται καθημερινά από ένα ευρύ φάσμα ηλικιών με τη μορφή είτε ζεστού είτε κρύου ροφήματος.

O στιγμιαίος καφές έχει φυσική προέλευση από τις ποικιλίες Arabica και Robusta. Συγκεκριμένα, οι καρποί του καφεόδεντρου ξηραίνονται στον ήλιο ή με υγρή μέθοδο, όπου αφαιρείται ο εξωτερικός φλοιός, προκειμένου να απομονωθούν οι πράσινοι κόκκοι καφέ. Στη συνέχεια, οι εκλεκτοί κόκκοι καφέ καβουρδίζονται και εκχυλίζονται σε ειδικά σχεδιασμένα φίλτρα που κρατούν το κατακάθι. Αυτό σημαίνει πως η διαδικασία του φιλτραρίσματος που ακολουθεί ο καταναλωτής στο σπίτι του για την προετοιμασία άλλων ειδών καφέ, για τον στιγμιαίο καφέ έχει ήδη πραγματοποιηθεί.

Η παραπάνω μέθοδος διατηρεί αναλλοίωτα τα αντιοξειδωτικά του στιγμιαίου καφέ (χλωρογενικό και καφεϊκό οξύ), τα οποία παρουσιάζουν ισχυρή αντικαρκινική δράση ιδιαίτερα ενάντια στον καρκίνο του οισοφάγου, της στοματικής κοιλότητας και του φάρυγγα και δρουν προληπτικά έναντι του σακχαρώδη διαβήτη Τύπου 2 και των καρδιαγγειακών νοσημάτων.

Ωστόσο, πολλοί είναι αυτοί που πλάθουν μύθους για την αρνητική του δράση στον οργανισμό. Μία από αυτές, είναι και η επίδρασή του στο στομάχι. Από τις έρευνες που έχουν γίνει και αφορούν στη γαστρική κινητικότητα, δεν έχει φανεί κάποια στατιστικά σημαντική συσχέτιση μεταξύ αυτής και της κατανάλωσης καφέ από υγιείς ανθρώπους. Επιπρόσθετα, δεν έχει αποδειχθεί κάποια συνάρτηση με την δυσπεψία, καθώς ο καφές δεν φαίνεται να αυξάνει την γαστρική κινητικότητα και το ρυθμό κένωσης του στομάχου σε υγιείς ενήλικες, παρά μόνο σε κάποιους ασθενείς με ήδη υπάρχουσα δυσπεψία. Αυτό σημαίνει βέβαια ότι τα άτομα με δυσπεψία, γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση ή κάποια άλλη νόσο του στομάχου, είτε είναι σε περίοδο έξαρσης της νόσου είτε ύφεσης, είναι απαραίτητο να ακολουθούν τις οδηγίες του θεράποντα ιατρού σχετικά με την κατανάλωση τροφίμων και ροφημάτων.

Από την άλλη, αξιολογώντας την καφεΐνη που περιέχεται στον στιγμιαίο καφέ (1 φλιτζάνι 200ml περιέχει 65-100mg), παρατηρείται ότι ποσοτικά βρίσκεται σε πολύ χαμηλά επίπεδα σε σχέση με την περιεκτικότητα της σε άλλους καφέδες. Αυτό αναιρεί και τις υποθέσεις που την ενοχοποιούν για περαιτέρω γαστρική επιβάρυνση, αξιολογώντας πάντα τις συνιστώμενες προσλήψεις ημερησίως (300-400mg).
Εξάλλου, πρόσφατες έρευνες που πραγματοποιήθηκαν σε υγιείς ανθρώπους απέδειξαν ότι δεν υπάρχει συσχέτιση μεταξύ στιγμιαίου καφέ και στομαχικών ενοχλήσεων.

Με την συνεργασία της Τσαμπίκας Κοντόγιαννου, Διαιτολόγου- Διατροφολόγου, ΒSc Επιστημονική Διευθύντρια Κέντρου Διαιτολογικής Υποστήριξης & Μεταβολικού Ελέγχου ΛΟΓΩ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ Ρόδου, Ιδρυτικό Μέλος Ελληνικής Διατροφολογικής Εταιρείας, http://www.logodiatrofis.gr.